انجمن سکولارهای سبز ایران ـ تورنتو، یکصدو یکمین سال روز جهانی زن را یکشنبه ۴ مارچ در سالن اجتماعات مرکز امور شهری نورت یورک جشن گرفت.

 در این جشن چهار ساعته، چندین پیام تصویری و صوتی پخش شد، همراه با بزرگداشت شش زن فعال جامعه ایرانی خارج کشور و سخنرانی هنگامه افشار نویسنده و مجری تلویزیون پارس از آمریکا.

سحر میرشفیعی مجری بخش اول برنامه تاریخچه ای از چگونگی شکل گیری روز جهانی زن گفت و در پایان افزود: امسال زنان کشورمان در شرایطی این روز را پاس می دارند که حتی استفاده از واژه جنبش زنان در رسانه ها از طرف حکومت قرون وسطایی جمهوری اسلامی جرم محسوب می شود.

او از حاضران خواست به منظور قدردانی از دلاوری های زنان در درون ایران یک دقیقه برای آنها دست بزنند. 

هنگامه افشار سخنران اصلی مراسم روز زن سکولارهای سبز تورنتو بود

دکتر فرخ زندی رئیس سکولارهای سبز تورنتو، ضمن مروری کوتاه به روز جهانی زن در جهان و مبارزات زنان در ایران، گفت: ما در شبکه سکولارهای سبز براساس فراایدئولوژیکی و فرامذهبی دو سال است که فعالیت های خود را آغاز کرده ایم و بر سه اصل انحلال جمهوری اسلامی، سکولاریسم و منشور حقوق بشر تشکیلات خود را برپا کردیم. آنچه که بر ما مسلم است این است که مادامی که حکومت مذهبی به هر شکلی بر سر کار باشد، حقوق بشر و بویژه حقوق زن رعایت نخواهد شد.

 در ادامه مراسم، از دکتر رضا مریدی نماینده مردم ریچموندهیل در مجلس انتاریو برای سخنرانی دعوت شد.

بالا راست: نسترن علیی و سحر میرشفیعی گردانندگان مراسم و پائین راست دکتر فرخ زندی و دکتر رضا مریدی از سخنرانان مراسم هشت مارس سکولارهای سبز تورنتو بودند

دکتر مریدی ضمن خوشامد به سخنران اصلی مراسم، خانم افشار، به سابقه ی روز جهانی زن اشاره کرد و گفت: در ۱۹۰۹ اولین بار حزب سوسیالیست آمریکا موضوع روز جهانی زن را مطرح کرد و یک سال بعد از آن در کنفرانس زنان در شهر کپنهاگ برگزاری روز زن مطرح می شود و در سال ۱۹۱۱ در ۱۷ کشور اروپایی و استرالیا یک میلیون نفر به مناسبت روز جهانی زن به خیابان ها می آیند. در ۱۹۶۵ در اتحاد جماهیر شوروی سابق برای اولین بار روز جهانی زن به رسمیت شناخته و تعطیل عمومی اعلام می شود. و ۲۰۱۱ یکصدمین روز جهانی زن جشن گرفته شد. من هم دو سال پیش در پارلمان انتاریو افتخار این را داشتم که به مناسبت روز جهانی زن سخنرانی کنم.

دکتر مریدی موضوع حقوق زن را از مهمترین مسائل در جهان خواند و افزود: حتی در کشورهای دمکراتیک هم زمان طولانی نیست که زنان به حقوقی دست یافته اند، مثلا برای انتخابات به زنان سوئیس در سال ۱۹۷۱  حق رای داده شد.

دکتر مریدی گفت در سیستم دمکراسی امروزی بدون توجه به حقوق زن ما نمی توانیم به دمکراسی برسیم.

او سپس به وضعیت زنان در دولت و مجلس استان انتاریو اشاره کرد و گفت، ۲۷ درصد نماینده حزب لیبرال زن هستند. ۷۰درصد بودجه انتاریو در دست دو زن وزیر است، وزیر آموزش و وزیر بهداری که بهتر از مردان این بودجه را اداره می کنند.

دکتر مریدی در پایان اظهار امیدواری کرد که در ایران نیز با انحلال جمهوری اسلامی، در یک نظام مبتنی بر قانون، حقوق زنان و مردان به برابری برسد.

 

در این بخش برنامه، با خانم سیمین بهبهانی تماس تلفنی گرفته شد، ایشان با اشاره به ممنوع الخروج بودنش، با اظهار تأسف از اینکه نمی تواند در جمع هموطنان خارج کشور باشد، روز زن را تبریک گفت.

همچنین شعری را که خانم بهبهانی روز پیش از آن به مناسبت روز زن سروده بود و به نسرین ستوده، وکیل مبارز زندانی، تقدیم کرده بود، و قبلا ضبط شده بود، در سالن پخش شد در حالی که خود خانم بهبهانی در آنسوی خط نیز حضور داشت و صدای تشویق های ممتد حاضران را می شنید. 

تا زنی به زندان است/ روز زن شب تار است

دم مزن ز آزادی/ تا زنی گرفتار است…

 

در ادامه، پیام تصویری شکوه میرزادگی نویسنده، ناشر و کوشنده میراث فرهنگی و مسئول اجرایی سازمان فرهنگی پاسارگاد پخش شد.

خانم میرزادگی در پیامش گفت: با نگاهی به جنبش های زنان در اروپا و آمریکا نشان می دهد که چگونه در ابتدای کار این زنها متوجه شدند که باید نگاهی عمیق به فرهنگ مسلط بر جامعه خودشان داشته باشند. این زنها که حتی زنهایی بودند که در کلیساها خدمت می کردند، به دنبال به دست آوردن برابری هایی برای خود و زنان جامعه شان بودند، فرهنگشان را تجزیه و تحلیل کردند و بحث کردند، نکات مثبت آن را به روز کردند و نکات بازدارنده را کنار گذاشتند و یا تغییر دادند. همان زنها بودند که در واقع تلاش کردند برای اینکه مسائل مذهبی را از آموزش و پرورش و سیاست جدا کنند تا بتوانند به حقوق برابر دست یابند.

او در پایان گفت، تقاضا می کنم به فرهنگ سرزمین خودمان توجه بیشتری داشته باشیم. با نگاه به فرهنگمان می توانیم نکات مثبتش را زنده و به روز کنیم و نکات منفی اش را هم کنار بگذاریم. و آرزو کرد که سال دیگر برابری و آزادی و روز جهانی زن را در سرزمینمان جشن بگیریم.

 

در این بخش از برنامه، تلاش های شش زن جامعه ایرانی خارج کشور با اهدای لوح تقدیر به دیده گرفته شد.

آرام بیات، هنرمند (طراح و مدرس رقص)، فعال سیاسی، اجتماعی و فرهنگی. خانم بیات در سالن حضور نداشت، به همین خاطر با پخش یک ویدیوکلیپ از اجرای رقص او و گروهش خورشید خانم در مقابل سفارت جمهوری اسلامی مورد تشویق حاضران قرار گرفت.  

 

هما روحی سرلتی، لیسانس حقوق قضایی از دانشگاه تهران و چندین مدرک تحصیلی دیگر، از زنان فعال در ایران و موسس سازمان زنان ایرانی انتاریو و سازمان شهروندان ارشد ایرانی که کتاب خاطراتش با عنوان زنی از کرمان شرحی ست از فراز و نشیب و موفقیت هایش در زندگی. خانم سرلتی در سخنانی کوتاه روز زن را تبریک گفت و از برگزارکنندگان تشکر کرد.

بالا راست: هما ارجمند، هما روحی سرلتی ـ پائین سایه حسن، پروانه رادمرد افرادی بودند که از خدمتشان تقدیر شد

 

پروانه رادمرد، تحصیلکرده نقاشی و گرافیک در تهران و دانشجوی دوره فوق لیسانس در نقاشی و حکاکی در دانشگاه یورک در نمایشگاه های متعدد انفرادی و گروهی در ایران و کانادا و آمریکا شرکت داشته و جوایزی دریافت کرده است. نمایش کار هنری به مناسبت بزرگداشت زهرا کاظمی در کتابخانه نورت یورک از کارهای برجسته ی خانم رادمرد است.

خانم رادمرد ضمن تشکر در سخنان کوتاهی گفت: از بدو خروجم از ایران سال ۱۹۷۸ تا الان ایران الهام بخش من در کارهای هنری ام بوده، هم در حوزه ی سیاسی، و هم ادبی و شعر که با تکنیک های مختلف هنری در آثارم منعکس شده.

 

سایه حسن، وکیل مدافع و عضو کانون وکلای انتاریو، از فعالان سیاسی، موسس و نویسنده وبلاگ “شیروخورشید برای همیشه” که در آن مقالاتی سیاسی و اجتماعی درباره ی دمکراسی و تغییر رژیم منتشر می شود.

خانم حسن در سخنان کوتاهی ضمن تشکر از برگزارکنندگان گفت: افتخار می کنم به زنان ایرانی بویژه زنانی که در ایران در صف اول دارند علیه جمهوری اسلامی مبارزه می کنند. ما هم اینجا داریم برای سرنگونی جمهوری اسلامی مبارزه می کنیم و مطمئنم که موفق خواهیم بود در آینده ای نزدیک. به امید سرنگونی جمهوری اسلامی با هر جناح و دسته و آزادی مردم ایران.  

 

هما ارجمند، فعال سیاسی، دانش آموخته فیزیک پزشکی از انگلستان، از ۱۹۹۰ در کانادا کنفرانس های متعددی در زمینه ی حقوق زنان، کودکان، همجنس گرایان برگزار کرده و مسئول کمپین های بسیاری است از جمله کمپین بین المللی علیه دادگاه های اسلامی در کانادا و کمپین برای یک سیستم آموزشی سکولار برای همه.

هما ارجمند چندین جایزه برای فعالیت هایش دریافت کرده که تازه ترین آن جایزه روبی سال ۲۰۱۱ است.

هما ارجمند در سخنان پرشورش گفت: واقعیت این که همه ی ما اینجا هستیم نشاندهنده ی این است که دو قطب در جهان وجود دارد یکی قطب سکولاریسم که شدیدا به آن معتقدم، و یکی قطب اسلام سیاسی، عقب افتاده، ضد زن و ضد انسانیت است و علت اینکه ما توانستیم توسط قطب سکولاریسم دادگاه های اسلامی را کنار بزنیم، مال همین حضور شماست. قطب سکولاریسم آنقدر قوی ست که تصورش را هم نمی توانیم بکنیم. ماها می توانیم جمهوری اسلامی را به زمین بزنیم. جمهوری اسلامی از مرد نمی ترسد، از ما، از زنان می ترسد. من مطمئنم که انقلاب آینده یک انقلاب زنانه است. پرچم این انقلاب دست زن ایرانی ست.

 

مینا احدی فعال سیاسی ساکن اروپا، بنیانگذار کمیته های بین المللی علیه اعدام و سنگسار و در این راه شناخته شده است. مینا احدی برای فعالیت هایش جوایزی از کشورهای اروپایی دریافت کرده و سخنگوی سازمان علیه تبعیض است و در دفاع از حقوق زنان فعالانه تلاش می کند.

در پیام صوتی مینا احدی از موقعیت زنان در جهان و ایران گفت.

جمهوری اسلامی خواهان پس راندن زنان به پستوها بود اما زنان در ایران ۳۳ سال با این بختک اسلامی سنگر به سنگر جنگیدند و جمهوری اسلامی را به شکست کامل کشاندند. فرمان حجاب اسلامی، فرمان جداسازی جنسیتی، فرمان محو زنان از زندگی اجتماعی در عمل شکست خورد. این یک دستاورد مهم جنبش دفاع از حقوق و حرمت انسانی زنان است. جمهوری اسلامی ایران زنان عاصی و سنت شکن را شلاق زد و دستگیر و زندانی کرد و متاسفانه چند صد زن را در این ۳۰ سال سنگسار کرد، اما جنبش برابری طلبانه زنان خواهان سرنگونی حکومت اسلامی ست….

 

در اینجا خانم بتول مومن (آذرمهر) یکی از اشعارش را برای حاضران خواند و مراسم با هنرنمایی آقای یاری نوازنده کیبورد و خواننده با همکاری جعفر نشاط به نیمه رسید.

پس از پذیرایی و استراحت، بخش دوم برنامه را نسترن علیی آغاز کرد و سخنران اصلی برنامه را معرفی کرد.

هنگامه افشار فعال حقوق زنان و مطبوعات، خبرنگار سیاسی، نقاش و نویسنده ساکن دالاس است. او بیش از ۷۰۰برنامه تلویزیونی در ارتباط با موضوعات زنان، کودکان، آسیب های اجتماعی ارائه کرده است.

همچنین در ۱۱ سال اخیر مدیریت و مسئولیت اداری دفتر “سرزمین جاوید” بهرام مشیری را برعهده داشته است.

پیش از سخنرانی ویدیوکلیپی از نقاشی های هنگامه افشار همراه با شعری از خودش با عنوان “من مُهر یک زن بر پیشانی دارم” با صدای شاعر به نمایش درآمد.

 

هنگامه افشار ضمن تشکر از سکولارهای سبز تورنتو، پیش از سخنرانی گفت: امروز چهل و ششمین سالگرد درگذشت پیشوای ملی کردن صنعت نفت ایران، زنده یاد محمد مصدق است. روانشان شاد.

خانم افشار نیز در آغاز از تاریخ به وجود آمدن روز زن در آمریکا و پیشنهاد آن توسط کلارا زتکین در اروپا گفت.  

او به بی حقوقی زنان در قرن هجده و نوزده در اروپا اشاره کرد، در حالی که در گذشته های دور مادرشاهی وجود داشته ولی ادیان ابراهیمی یکی از وسایل مهار کردن قدرت زنان شدند.

به گفته ی خانم افشار، در دو قرن اخیر با انقلاب صنعتی اروپا، انقلابات روشنفکری و انقلاب سوسیال دمکراتیک می بینیم زن ها آمدند و ماهیت خود را نشان دادند.

سخنران سپس به زنان ایران و مبارزات آنان پرداخت. اولین مدرسه دخترانه در ایران در سال ۱۹۰۷ در حالی که هنوز هشت مارسی هم نبود، توسط خانم وزیراف استرآبادی تاسیس شد.

خانم افشار به جنبش هایی که در ایران منجر به بیداری زنان شد اشاره کرد و از جمله به جنبش باب و جنبش سوسیالیستی که از اروپا آمد و جنبش آزادیخواهی اشاره کرد که در میان زنان هم شور و شوق به وجود آورده بود.  سخنران به مبارزات زنان در ایران اشاره کرد و گفت: در ۱۹۱۳ در ایران توسط خود زنان بیش از ۶۳ مدرسه و انجمن و سازمان های زنان مستقل و نه دولتی به وجود آمده بود.

در مورد کشف حجاب، خانم افشار گفت: چهل سال پیش از کشف حجابی که رضاشاه اجباری کرد، زنها خودشان در حال برداشتن حجاب بودند. فقط کافی بود فرمانی صادر می شد که کسی حق تعدی به زنها در خیابان ها ندارد، زنها خودشان این عمل تاریخی را به نام خود می کردند و نیازی به اجبار و به زور چادر از سر کشیدن نبود.

سخنران به اینکه مبارزات زنان ایران هیچگاه به اسم خودشان ثبت نشده، اشاره کرد و گفت، در همه ی کشورها امتیاز جنبش های زنان به خود آنها داده شده، ولی در ایران این امتیاز به زنان داده نشده، ولی دیگر زنان نباید این اجازه را بدهند.   

در اینجا عکس هایی از زنان و مبارزات آنها در جهان و ایران به نمایش درآمد و سخنران توضیحی بر هر یک از آنها می داد.

ادامه ی جلسه با پرسش و پاسخ همراه بود.

 

اولین جشن روز جهانی زن جامعه ی ایرانی با حضور بیش از صد و پنجاه تن از ایرانیان تورنتو ساعت شش و نیم بعدازظهر به پایان رسید.