نامه سرگشاده
این نامه سرگشاده در پاسخ به نامه آقای رضا مریدی نماینده مجلس استان انتاریو به نخست وزیر کانادا استفان هارپر بتاریخ ١٢ مارس ٢٠١٢ است. آقای مریدی در رابطه با تغییر و تحولات اخیر در منطقه و اعمال فشار به جمهوری اسلامی برای پایان دادن به برنامه های غنی سازی هسته ای و دست یابی به سلاحهای هسته ای بدولت کانادا پیشنهاد میکند که به تحریم اقتصادی اش ادامه و حتی گسترش دهد تا بدین وسیله جمهوری اسلامی را به تسلیم وادارد.
باید یاد آور شد که این پیشنهاد آقای رضا مریدی و تاکیدش بر ادامه تحریم اقتصادی نه تنها رژیم جمهوری اسلامی را به عقب نخواهد کشاند بلکه مصممتر میسازد. در عوض مردم در ایران با یک فاجعه روبرو خواهد شد.
مروری بر تاریخچه تحریم اقتصادی در عراق بین ۶ اوت ١٩٩٠ تا ماه می ٢٠٠٢ نشان می دهد که تحریم اقتصادی بیشترین ضربه را به مردم در عراق وارد آورد. طبق آمارهای ارائه شده توسط سازمان ملل و یونسف در این مدت بیش از یک میلیون و نیم نفر جان خود را از دست دادند که بیش از ۵۶٧ هزار نفرشان کودکان بودند. اکثرا کودکان زیر پنج سال در اثر تحریم اقتصادی از گرسنگی و بیماریهای ناشی از گرسنگی جان خود را از دست دادند. تا زمان پایان تحریم اقتصادی سه میلیون از کودکان با خطر سوتغذیه حاد ربرو شدند. گفته می شود که تعداد قربانیان کودک در عراق بعلت تحریم اقتصادی بیش از دو فاجعه بزرگ بمب اتمی در ژاپن و تجزیه یوگسلاوی سابق بوده است.
بطور حتم هیچ انسانی با عقل سلیم خواهان تکرار این فاجعه دحشت بار در ایران نخواهد بود.
اما چگونه می شود از احداث نیروگاه های اتمی این رژیم جلوگیری کرد و این رژیم را به زانو در آورد؟
من در نامه ای که در تاریخ ٧ فوریه ٢٠١٠ خطاب به نخست وزیر آقای استفان هارپر و کلیه نمایندگان پارلمان کانادا از طرف کمپین بین المللی بستن سفارتخانه های جمهوری اسلامی نوشتم، پیشنهاد کردم که تمام حسابهای نمایندگان جمهوری اسلامی در کانادا را مسدود کنند و خواهان آن شدم که دولت کانادا از سازمان ملل بخواهد که قطعنامه ای به این منظور تصویب کند تا تمام دارائی های نمایندگان جمهوری اسلامی در سطح جهان مسدود شوند. این عمل به جمهوری اسلامی ضربات مهلکی وارد خواهد کرد. در حال حاضر، نمایندگان این رژیم آدم کشان در جهان مبالغ هنگفت و غیر قابل تصوری از ثروت مردم را به جیب زده اند و در حساب های شخصی خود در کانادا و کشورهای غربی انباشت کرده اند، چرا که بانکهای داخلی ایران را امن نمی دانند.
در همان نامه یادآورشدم که تمام روابط دیپلوماتیک دولت کانادا با این رژیم قطع شود. این یعنی بستن سفارتخانه جمهوری اسلامی در کانادا و فراخواندن سفیر کانادا از ایران. من پیشنهاد کردم که دولت کانادا همین خواسته را طی یک قطعنامه به کمسیون عالی حقوق بشر، خواهان شود که نمایندگان جمهوری اسلامی را از تمام نهادهای بین المللی اخراج کنند.
اگر این دو خواسته مورد اجرا در آیند، آغاز پایان یافتن این رژیم منحط خواهد بود. من یقین دارم که این دو خواسته مورد حمایت تمام مردم دنیا و بخصوص مردم در ایران قرار خواهد گرفت. مردمی که کل رژیم را به مصاف کشیده اند. چه آن بخشی را که دولتهای غربی به آن رفرمیست لقب داده اند و یا آن بخش دیگر موسوم به هارد لاینر.
در همین جا لازم می دانم که قید کنم که تک تک نمایندگان جمهوری اسلامی با هزاران شاکی خصوصی روبرو هستند که مستقیما و یا غیر مستقیم مورد اذیت و آزار جسمی، روحی و روانی و جنسی قرار گرفته اند و یا شاهد کشتار و شکنجه دیگران و گاها نزدیکان خود بوده اند. بنابر این خواست دستگیری سران جمهوری اسلامی و محاکمه آنان در دادگاههای بین المللی یک خواست قانونی است.
هر انسان با منطقی این را به خوبی تشخیص خواهد داد که اجرای خواسته های یاد شده به پایان حکومت جمهوری اسلامی و طبعا قطع کامل فعالیتهای هسته ای بیشتر کمک خواهد کرد تا تحریم اقتصادی.
ارادتمند،
هما ارجمند
هماهنگ کننده
“کمپین بین المللی بستن سفارتخانه های جمهوری اسلامی”
٢٢ مارس ٢٠١٢
