جلوه های جامعه ایرانی در جامعه ی کانادایی

شهروند ۱۱۸۲

یکی از اولین توقعاتی که از جامعه ی حالا جا افتاده ی ایرانیان کانادا هست، این است که با جامعه ی مادر بیامیزد. در شادیها و غم های او شریک شود، از موهبت های او بهره ببرد و به کمبودهای او کمک برساند و مدام در پی آن نباشد که به بهانه ی حضور ایرانیان اقدام به مشارکت کند.

چندی پیش به همت دکتر مریدی و با همکاری جامعه ی چینی های تورنتو برنامه ای برای کمک به زلزله زدگان چین برگزار شد. آن اقدام نمونه ای از همین حضور است که مشروط به منفعت مستقیم جامعه ایرانی و یا ایرانیان نیست. اقدام شایسته ی دیگری که به همت آقایان علی وکیلی، بیژن عزیزی و با همکاری آقایان مهران عالی پور، پیوند مساوات، سعید طاهری، دکتر منوچهر ریحانیان و جماعت دیگری از هموطنان ما در محل مجلل و صمیمی الگانس بنکت هال به مدیریت کوروش معصومی جمعه ۱۳ جون ۲۰۰۸ برگزار شد، و به انگیزه ی حمایت از تیم ملی فوتبال دختران زیر ۱۷ سال کانادا بود، یکی از همین نمونه هاست. باید به برگزارکنندگان این برنامه که توانستند چهره ی دیگر و بهتری از جامعه ایرانی در کانادا را تصویر کنند تبریک گفت.

مجری گری برنامه را پیوند مساوات، نام آشنا و چهره ی شناخته شده فوتبال کانادا عهده دار بود. او از ابتکار ایرانیان یاد شده برای برنامه ی حمایت از تیم ملی دختران زیر ۱۷ سال کانادا تشکر کرد و سپس از مربی تیم خواست که سخن بگوید. آقای "براین روزن فیلد" مربی تیم ضمن سپاس از برگزارکنندگان برنامه ی حمایت از تیم ملی دختران زیر ۱۷ سال کانادا، حضور پررنگ و مفید جامعه ایرانیان کانادا در تورنتو را ستود و از پیوند مساوات و بیژن عزیزی به عنوان دو چهره ی محبوب و شناخته شده ی فوتبال و مربیگری یاد کرد.

کاپیتان  تیم ملی دختران زیر ۱۷ سال، "کارولین سزود" هم ضمن تشکر از جامعه ی ایرانی برای این حمایت و حضور ستودنی آرزو کرد که در شیرینی پیروزی های تیم، جامعه ایرانی خود را سهیم بداند.

او گفت: ما از همین حالا به شما وعده می دهیم که همه ی ما برنده خواهیم شد و کاپ پیروزی از آن همه ماست.

سازمان فوتبال ریچموندهیل هم از برنامه حمایت کرده بود، و مسئول و مربی آن می گفت، حضور و حمایت جامعه ایرانی از ورزش کانادایی برایش اعجاب آور و شادی آفرین است و برای همین هم حاضر است که با جامعه ی پرجمعیت ایرانیان ریچموندهیل برای برگزاری برنامه های ورزشی و هر گونه کار و فعالیتی که میسر باشد همکاری کند.

این کوشش ها تصویر دیگر و بهتر و بزرگتری از ما در جامعه میزبان را نشان می دهند. فعالیتهایی این چنین که شرط حضور ایرانیان برای همکاری  و همرایی و حمایت را مانع حضورمان نخواهد کرد، که هیچ خود می تواند به حضور و حرمت موفقیت ایرانیان نیز یاری کند. حضور سهیل پارسا، و سلی دو هنرمند نام آشنای دیگر ایرانی در جمع حامیان تیم ملی فوتبال دختران زیر ۱۷ سال کانادا از حسن های دیگر برنامه بود.

 آنچه جمعه شب تا بامداد رخ داد به قول همکار ورزشی شهروند مهران عالیپور و طی سخنانش که به فارسی و انگلیسی ایراد شد، این اقدامات ما را از جامعه ای مقیم در این سرزمین به جماعتی شهروند و مسئول مبدل می کند.

 نسیم وارسته دختر قهرمان استاد وارسته و چهره ی ورزشی محبوب جامعه ایرانی نیز از تجربیات تلخ و شیرین خود برای رسیدن به قهرمانی حرف زد و مورد تشویق همگان قرار گرفت.

مربی تیم ملی دختران زیر ۱۷ سال کانادا کارولین سزود برای سپاس از آقایان وکیلی و عزیزی هدیه ای به آنان داد و پزشکان و بازرگانان ایرانی حاضر با اهدای هدایایی که به حراج گذاشته شد خود را در این اقدام انسانی جامعه ایرانی شریک کردند.

از توکتم خواننده ی خوش صدای شهر و گروه همراه او هم باید سپاسگزار بود که مجلس را با حضورش گرمتر کرد و به هر دو زبان انگلیسی و فارسی ترانه های دلنشینی خواند. پذیرایی که به همت کورش معصومی انجام شد هم به لحاظ کیفی و هم کمی هیچ کم نداشت. و همه از کیفیت بالا و خوشمزگی غذاها می گفتند. مجموعه این هاست که از ما چهره ای مقبول تر در جامعه ی میزبان رقم می زند.

به بانیان این اقدام ستودنی باید شادباش بگوییم و آرزو کنیم که به گفته ی مهران جامعه ی ما از سکوی سکونت به قله ی شهروندی صعود کند.

نمایشگاه نقاشی میرک جمال در نیویورک

شهروند: نمایشگاهی در نیویورک، به نمایش آثار نقاشی میرک جمال  جوان هنرمند ایرانی تبار اختصاص یافته است.

جوانان ایرانی، در گوشه و کنار جهان، با هنر، استعداد، خلاقیت و پشتکارشان، جلوه ای دیگر از ایران را به دیگران نشان میدهند.

نمایشگاه میرک جمال با عنوان Your Nation, Our Home  از دوم تا ۲۴ آگوست در Live With Animals Gallery در بروکلین نیویورک دائر خواهد بود.

با میرک از زبان خودش آشنا شویم:

"زاده ی ایرانم، جایی که خانواده ام و من به تلاطمات سیاسی کشیده شدیم و ناگزیر به مهاجرت. از یک کشور به کشوری دیگر و من سه بار پناهنده شدم. آخرین بار، دستور خروج از آمریکا براساس تصمیم بحث برانگیز "امنیت ملی" بود که به ما می گفت پس از ده سال زندگی در آنجا باید ظرف مدت ۳۰ روز از کشور خارج شویم. مقصد بعدی ما و شاید آخرین آن کانادا بود، جایی که به زودی شهروندی ای را که مدتها در جستجویش بودم، به دست می آورم. در حالی که به نظر می رسد سرانجام خانه ای برای ماندن یافته ام، اما تجربه های گوناگونی که پشت سر گذاردم، مرا بیشتر در مفهوم تعلق به یک کشور خاص سردرگم بر جای گذاشته. بنابراین تصمیم گرفتم تا سفر شخصی ام را از طریق کارهای هنری ام که با مسائلی چون تعلق، هویت، شکست، پیروزی، یأس، امید و ایده ی جهانگرایی درآمیخته، تداوم بخشم. یک پیام جهانی از طریق مکاشفه ی خود زیستنامه ای منتقل می شود. با هر اثری که به کارهای هنری اضافه می شود، یک اینچ به حس کل نزدیک تر می شوی، مادام که همزمان شکوه چشم انداز بیکران از مفهوم کیستی را کشف می کنی: هویت خود را."

گفتنی ست نمایشگاه میرک در شماره ۲۱۰ خیابان کنت در بروکلین از دوم تا ۲۴ آگوست برپا خواهد بود.

تاثیر افزایش قیمت نفت بر شرکت هواپیمایی ایرکانادا

تورنتواستار: بزرگترین خط هوایی کانادا ـ ایرکانادا ـ به دلیل افزایش قیمت نفت، به فکر جمع و جور کردن خود افتاده است.

در حالی که پروازهای امروزه ی ایرکانادا، پر تر از همیشه انجام میشود، این شرکت مجبور است دست به کاهش پروازها و اخراج کارمندانش بزند تا بتواند از پس افزایش قیمت بنزین برآید.

مسئولان ایرکانادا روز سه شنبه اعلام کردند، با نفت بشکه ای ۱۳۴دلار آمریکا، ما باید ۲۰۰۰ تن از کارکنان خود را اخراج کنیم و هفت درصد از پروازهای خود بکاهیم تا بتوانیم قبض بنزین امسال را که انتظار می رود به یک بیلیون دلار افزایش یابد، پرداخت کنیم.

از سال ۲۰۰۴ که حرف ورشکستگی ایرکانادا پیش آمد، این اولین بار است که سخن از اخراج گسترده کارکنان به میان می آید. این تصمیمی است که چندین شرکت هوایی در آمریکا گرفته اند و کانادا نیز همان رویه را پیش گرفته است.

لزلی دیاس، رئیس بخش ۲۰۰۲ اتحادیه کارگران اتوموبیل، که ۳۸۰۰ تن از کارکنان بخش عملیاتی ایرکانادا را تحت پوشش دارد گفت: ۳۷۰ کارگر فرودگاه و ۳۰ نماینده ذخیره که از سوی اتحادیه معرفی شده بودند، از هشت فرودگاه سراسر کشور از جمله تورنتو، اخراج خواهند شد. خانم دیاس افزود: بزرگترین اخراج ها که به اتحادیه ی ما مربوط میشود در ونکوور و خطوط هوایی به آسیا خواهد بود.  

تظاهرات مردم در برابر دادگاه مادر قاتل

تورنتواستار: ۲۷ ژانویه ۲۰۰۸، زنی به پلیس مراجعه می کند و خبر از گمشدن کریسا، دختر ۱۲ ساله اش می دهد. پنی بودریو، ۳۳ ساله، ساکن بریج واتر نوااسکوشیا، به پلیس گفت که با دخترش مشاجره کرده و او را در داخل ماشین در پارکینگ یک فروشگاه گذاشته تا به خرید برود، وقتی برگشته از دخترش اثری نبوده.

از آن زمان پلیس جستجوی گسترده ای را برای یافتن کریسا آغاز کرد. پنی بوردیو نیز در پیامی که از طریق تلویزیون به همه رساند، از دخترش خواست که به خانه برگردد و گفت که او را دوست دارد.

جسد یخ زده ی کریسا روز ۹ فوریه در کرانه ی رودخانه ای در همان حوالی توسط عابری پیدا شد.

با توجه به نحوه ی قتل و اینکه پلیس اظهار داشت مقتول با قاتل آشنایی داشته، و در پی تحقیقاتی که پلیس جزئیات آن را منتشر نکرده است، مادر کریسا به عنوان مظنون اصلی دستگیر شد تا اینکه خود به قتل دخترش اعتراف کرد.

روز دوشنبه دادگاه اولیه این زن برگزار شد و اهالی شهر کوچک بریج واتر که از این حادثه بسیار منقلب شده بودند، بیرون در دادگاه تجمع کرده و با فریادهای قاتل! قاتل! پنی بوردیو را که توسط سه پلیس زن محافظت می شد، به داخل دادگاه روانه کردند.

در داخل دادگاه، همسر سابق پنی بودریو ـ پدر کریسا ـ همراه با پدر بزرگ و مادربزرگ کریسا، در ردیف اول در حالی که دستان همدیگر را در دست داشتند، نشسته بودند.

پس از قرائت مورد اتهام، پنی بودریو به دلیل عدم حضور وکیلش سخنی نگفت.

قاضی اعلام داشت، پنی بودریو تحت بازداشت باقی می ماند و در این مدت هم حق هیچگونه تماسی با همسر سابقش ـ پدر کریسا ـ ، دوست پسرش و عمه ی کریسا را ندارد.  

جولی کوئیلارد در برابر کمیته تحقیق حاضر نمی شود

تورنتواستار: جولی کوئیلارد، دوست دختر ماکسیم برنیه، وزیر سابق امور خارجه کانادا، زنی که در مرکز رسوایی مدارک محرمانه گمشده قرار دارد که به استعفای وزیر امور خارجه منجر شد، گفت حاضر نیست داوطلبانه در برابر کمیته تحقیق حضور یابد.

جین سی هبرت، وکیل کوئیلارد گفت: کوئیلارد و برنیه هر دو به استناد قانون اطلاعات امنیتی متهم هستند و این منصفانه نیست در حالی که ماکسیم برنیه سکوت اختیار کرده، جولی کوئیلارد مجبور به پاسخگویی در برابر کمیته شود.

وکیل کوئیلارد، عدم حضور او را در برابر کمیته طی نامه ای به اطلاع کمیته امنیت عمومی رساند.