شهروند – آرش عزیزی: گاهی اوقات به نظر می‌رسد طبیعت با صنعتی سر سازگاری ندارد و وضعیت امسال صنعت سیب انتاریو نیز چنین بوده است.اما گرچه بسیاری از این وضعیت ناهنجار ضربه دیده‌اند این آسیب برای بعضی‌ها بسیار چشمگیرتر بوده است. در پایین این نرده‌بان آسیب‌پذیری کارگران خارجی مهاجر وجود دارند که بخش عظیمی از میوه‌های کانادا را دست‌های آن‌ها می‌چیند اما کمتر کسی با آن‌ها آشنا است.
گروه «عدالت برای کارگران مهاجر» (Justicia for Migrant Workers) در کارزاری که اخیرا آغاز کرده است می‌گوید کارگران فصلی وقتی شغلی ناپدید می‌شود نه تنها مجبورند به کشور خود برگردند که، با وجود این‌که در بسیاری از موارد در تامین صندوق بیمه‌ی بیکاری نقش داشته‌اند، مبلغی از آن دریافت نمی‌کنند.
تظاهرات در حمایت از کارگران فصلی
کریس رامساروپ، سازمانده‌ی گروه مذکور، هفته‌ی پیش به تورنتو استار گفت با بخت بد صنعت سیب امسال انتاریو، این وضعیتِ صدها نفر از کارگران مهاجری است که امسال کار خود را از دست داده‌اند. رامساروپ گفت: «تور امنیت اجتماعی طراحی شده تا هنگام رکود اقتصادی از کارگران حمایت کند. کارگران مهاجر در تامین مالی صندوق بیمه‌ی بیکاری نقش دارند، اما اغلب نمی‌توانند از مزایای آن استفاده کنند.»
این مدافع حقوق مهاجران افزود: «ما به استقرار حفاظت‌هایی نیاز داریم تا در این اوضاع از تمام کارگران پشتیبانی شود.»
رامساروپ تاکید کرد که کشاورزان به درستی انتظار دارند دولت فدرال یا استانی فکری به حالشان بکند، اما کارگران مهاجر، برخلاف کارگران کانادایی در شرایط مشابه، نمی‌توانند چنین انتظاری داشته باشند.
وزارت منابع انسانی و رشد مهارت‌های کانادا به استار گفت این کارگران می‌توانند به کشورهای خود بازگردند و کارفرمایشان پول بلیت بازگشت را هم می‌دهد و یا می‌توانند کارفرمای جدیدی پیدا کنند.
کارگران مهاجر اغلب طبق برنامه‌ی «کارگر کشاورزی فصلیِ» دولت فدرال به کانادا می‌آیند. این برنامه در سال ۱۹۶۶ توسط دولت آغاز شد و سالی ۲۵ هزار تن را برای کار در مزارع به این کشور می‌آورد که بیش از ۶۰ درصدشان در انتاریو کار می‌کنند.
کارگران با این ویزا تنها اجازه‌ی هشت ماه ماندن در کشور را دارند و البته می‌توانند برای سال بعد دوباره اقدام کنند.
بسیاری از مزارع کانادایی بیشتر نیروی کار خود را مدیون این کارگران آسیب‌پذیر هستند که گاه ده‌ها سال با این برنامه‌ی «موقت» بین کشور خود و کانادا رفت و آمد می‌کنند. گواتمالا، مکزیک، جامائیکا و نیکاراگوئه در آمریکای لاتین؛ فیلیپین، تایلند و ویتنام در آسیای شرقی؛ اوکراین در اروپای شرقی و البته ایالات متحده در همسایگی جنوبی، تامین‌کنندگان اصلی این کارگران برای کانادا بوده‌اند.
