دکتر شیلا بسرور Sheela Basrur زن هندی تباری که رهبری بحران پزشکی بیماری سارس را در سال ۲۰۰۳ در تورنتو در حالی که چشم تمامی جهان به تورنتو و کانادا دوخته شده بود، با کفایت و شجاعت بر عهده گرفت، روز دوشنبه دوم جون درگذشت.
شهروند ۱۱۸۰ ـ ۵ جون ۱۳۸۷
دکتر شیلا بسرور Sheela Basrur زن هندی تباری که رهبری بحران پزشکی بیماری سارس را در سال ۲۰۰۳ در تورنتو در حالی که چشم تمامی جهان به تورنتو و کانادا دوخته شده بود، با کفایت و شجاعت بر عهده گرفت، روز دوشنبه دوم جون درگذشت.
دکتر شیلا بسرور، در زمانی که تورنتو به دلیل گسترش بیماری سارس که باعث مرگ ۴۴ تن از هموطنان کانادائی ما از جمله یک زن ایرانی شد و در میان آنان ۱۴ پرستار و یک پزشک هم بودند، دچار اضطراب شده بود، در تمامی کنفرانس های خبری با تلفیق دقت علمی و لطافت زنانه، به تورنتو و کانادا آرامش می داد.
سارس در ماه نوامبر ۲۰۰۲ از چین آغاز شده بود و با یک مسافر به تورنتو رسیده بود، به سرعتی مرگبار گسترش پیدا کرد، ولی سیاستمداران و شهردار سعی می کردند روی این مسئله سرپوش بگذارند. اگر چه در مارس ۲۰۰۳ بیماری سارس برای دنیای پزشکی ناشناخته نبود، ولی پیامدهای آن در دهکده جهانی که به وسیله هواپیما ترددها را آسان کرده و گسترش سریع آن و ایجاد بحران جهانی، ناشناخته مانده بود. کسانی که سال ۲۰۰۳ را به یاد می آورند، می دانند که در آن مقطع تورنتو از توریست خالی شده بود و در این میان رانندگان تاکسی، هتل ها و رستورانهای دان تاون آسیب جدی خوردند و بسیاری از کارگران و کارمندان بیکار شدند. بعدها بهترین هتلهای شهر برای جلب توریست دو شب اقامت با رستوران و تئاتر را به بهای ۱۰۰ دلار عرضه می کردند.
دکتر شیلا بسرور در سال ۱۹۵۶ در تورنتو از یک پدر و مادر هندی که به کانادا مهاجرت کرده بودند، متولد شد.
وی در سال ۱۹۸۲ از دانشگاه پزشکی تورنتو فارغ التحصیل شد. ابتدا یک سالی را در گلف انتاریو به طبابت مشغول شد و سپس به نپال و هند رفت و یک سال هم در بخش عمومی کار کرد و به بهداشت عمومی علاقه مند شد. در سال ۱۹۸۷ وی در رشته بهداشت جامعه از دانشگاه تورنتو فارغ التحصیل شد. در سال ۱۹۸۸ بعد از تشکیل تورنتوی بزرگ (از ادغام ۵ شهر نورث یورک، تورنتو، اسکاربورو، یورک شرقی و اتوبیکوک) اولین مسئول بهداشت عمومی شهر شد.
دکتر بسرور در سال ۲۰۰۶ به دلیل ابتلا به بیماری سرطان از شغل خود استعفا کرد و به درمان خود در شهر کیچینر که محل زندگی والدین وی هست، پرداخت. او در مصاحبه ای در سال گذشته از سختی این بیماری و از کمکی که مادرش و دوستانش به وی در راه مبارزه با این بیماری می دادند سخن گفت. دکتر بسرور با امید صحبت می کرد و از محبت کسانی که او را در این راه کمک می کردند مانند پرستاران و مادر و دوستانش به خوبی یاد کرد.
متاسفانه دست اجل امان نداد و یکی از چهره های نمونه نسل مهاجر و نمونه های زیبای پیوند شرق و غرب را در سن ۵۲ سالگی از ما گرفت.
ضایعه از دست دادن دکتر بسرور را در ابتدا به خانواده وی و سپس به مردم تورنتو و جامعه پزشکان تسلیت می گوییم.
یادش و کارش در عرصه خدمت به مردم گرامی باد.
