شهروند- آرش عزیزی: شکی نیست که بسیاری از ساکنان کانادا هفته‌ی گذشته پای تلویزیون‌ها نشستند تا «کنوانسیون ملی جمهوری‌خواهان» آمریکا که در شهر تامپای فلوریدا برگزار می‌شد تماشا کنند. اما بعد از دیدن این نمایش حزب جمهوری‌خواه، باید پرسید چند نفر از مردمِ همسایه‌ی شمالی طرفدار رامنی خواهند بود؟

نظرسنجی‌ها پیش از این نشان داده که اکثریت قاطع مردم کانادا مخالف رامنی هستند. نظرسنجی‌ای در ماه مه امسال نشان داد که اگر مردم کانادا می‌توانستند در انتخابات آمریکا شرکت کنند، تنها ۹ درصد به او رای می‌دادند در حالی که ۶۵ درصد به اوباما رای می‌دادند.

اما آیا هیچ دلیلی نیست که کانادایی‌ها باید طرفدار رامنی باشند؟

میت رامنی کاندیدای حزب جمهوریخواه برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا

جان ایبیتسون در روزنامه‌ی «گلوب اند میل» که در خود کانادا معمولا از حزبِ راست‌ها، حزب محافظه‌کار، حمایت می‌کند، در مقاله‌ای به بعضی از چنین دلایل احتمالی اشاره کرد.

او اول از همه به سوابق کانادایی رامنی اشاره کرد که جالب توجه هستند.

نامزد ریاست‌جمهوریِ جمهوری‌خواهان بخشی از دوران جوانی‌اش را در ویلای خانواده‌اش در گرند بنتِ انتاریو گذراند. این ویلا، که خانواده‌ی رامنی تابستان‌ها به آن سر می‌زد، هنوز هم متعلق به آن‌ها است.

میتِ جوان بعد سال‌هایی را در ایالت مرزی میشیگان گذراند و جزو آن شمارِ کثیر از آمریکایی‌ها و کانادایی‌ها بود که در آن روزهای پیش از مرزهای سفت و سخت، مدام بین دو کشور رفت و آمد می‌کردند.

او در همان بیست و چند سالگی‌اش فرانسوی یاد گرفت چرا که دو سال و نیم در فرانسه، میسیونرِ مورمون‌ها بود. پس می‌تواند به هر دو زبان رسمی کانادا صحبت کند.

شرکت سرمایه‌گذاری‌اش، «بین کپیتال» در کانادا سرمایه‌گذاری می‌کرد.

خودش هم بعدها فرماندار ماساچوست شد که روابط تاریخی و فرهنگی نزدیکی با مناطق شرقی کانادا دارد.

ایبیتسون در ادامه یادآوری کرد که اوباما، با این‌که او هم از ایالت مرزی ایلینوی می‌آید، پیش از رسیدن به ریاست‌جمهوری کمتر به دیدن کانادا آمده بود. آن چند باری هم که آمده بود به خاطر دیدن خواهرش بود که با پزشکی کانادایی ازدواج کرده بود.

سردبیر گلوب اند میل سپس به این اشاره می‌کند که رامنی طرفدار خط لوله‌ی جنجالی کی‌استون است که به زعم ایبیتسون و راست‌ها با رساندن نفت آلبرتا به پالایشگاه‌های آمریکا به نفع کانادا است. همانطور که معروف است، اوباما به خاطر دلایل زیست‌محیطی، این خط لوله را وتو کرد گرچه احتمال بسیاری می‌رود در دوره‌ی بعدی ریاست‌جمهوری خود، این وتو را تحت فشارهای موجود لغو کند.

ایبیتسون در ادامه می‌گوید بر سر مساله‌ی مهم اقتصاد آمریکا نیز برخورد راست‌گرایانه‌ی جمهوری‌خواهان برای به حرکت انداختن اقتصاد و توازن بودجه می‌تواند به نفع کانادا باشد. اما حتی خود او هم معترف است که طرح جمهوری‌خواهان (کاهش مالیات‌ها و با این وجود پایین آوردن بودجه‌ی دولت در بسیاری زمینه‌ها و در عوض بالا بردن بودجه‌ی نظامی) «احمقانه» است. اما اضافه می‌کند که شاید به دلیل جمهوری‌خواه بودن مجلس نمایندگان، این تنها راه تصویب هر نوع بودجه‌ای باشد که از دعوای دائمی مجلسِ کنونی با اوباما بهتر است.

این نویسنده اما در پاراگراف‌های آخر مقاله‌ی خود آب پاکی را روی دست رامنی می‌ریزد و با فهرست کردن بعضی مواضع او و حزب جمهوری‌خواهی که به دست «تی پارتی»چی‌ها افتاده، می‌گوید همین باعث می‌شود کانادایی‌ها هیچوقت به او متمایل نشوند: از مخالفت اکید با حقوق هم‌جنس‌گرایان و سقط جنین تا زبان تهاجمی در مورد ایران و چین و روسیه و مهاجرت لاتین‌تبارها تا مخالفت با اصلاحات خدمات درمانی.

اما همین‌که ایبیتسون، سردبیر مهم‌ترین روزنامه‌ی سراسری کشور، به خودش زحمت داده چنین مقاله‌ای بنویسد جالب است. آیا می‌توان از همتایی مشابه ایبیتسون در آمریکا چنین انتظاری را داشت؟ هر چه باشد کانادا، شریک اول اقتصادی آمریکا است و رابطه‌ی تجاری این دو در واقع بزرگ‌ترین رابطه‌ی تجاری دو کشور در جهان است.

داگلاس راس، استاد علوم سیاسی، در گفتگو با برنامه‌ی «اخبار ۱۱:۳۰» ونکوور در این مورد گفت در حال حاضر مردم آمریکا اصلا معطوف به سیاست خارجی یا دفاع نیستند و تمام حواس‌شان جمع اقتصاد است تا چه برسد به مطرح بودن کشوری مثل کانادا.

راس در ضمن گفت رامنی احتمالا هیچ توجه خاصی به کانادا نخواهد کرد و احتمالا روحش هم از سابقه‌ی روابط دو کشور خبر ندارد. او گفت نامزد جمهوری‌خواهان در مورد سیاست خارجی ترجیح می‌دهد به مسائلی بپردازد که می‌تواند در مورد آن قلدربازی در بیاورد، مثل ایران.

انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در روز ۴ نوامبر امسال برگزار می‌شود.

رئیس‌جمهور آمریکا سنتا اولین سفر خارجی خود را به کانادا انجام می‌دهد. بوشِ پسر، رئیس‌جمهور قبلی آمریکا، با سفر به مکزیک، این رسم را شکست اما اوباما با سفری کوتاه به اتاوا پس از اتخاذ مقام خود، دوباره آن ‌را احیا کرد.