شهروند – آرش عزیزی: بالاخره گمانه‌زنی‌ها تمام شد. خبر تایید شد. جاستین ترودو، نماینده‌ی مونترال در مجلس فدرال و پسر نخست‌وزیر افسانه ای لیبرال‌ها، پیر الیوت ترودو، نامزدی خود برای کسب رهبری حزب لیبرال را اعلام کرد.
ترودوی جوان و خوش‌چهره همانقدر در دنیای سیاست مشهور است که در دنیای اینترنت و شبکه‌های اجتماعی و همین است که تصمیم گرفت نامزدی خود را اولین بار با ویدئویی آماتوری و کوتاه در یوتیوب اعلام کند.
این ویدئوی ۳۰ ثانیه‌ای که در وب‌سایت او، Justin.ca، نیز قرار گرفت به ماه‌ها گمانه‌زنی خاتمه داد. ترودو در این ویدئو گفت: «این کار کلی زحمت می‌برد، اما می‌دانم که در کنار همدیگر می‌توانیم شیوه‌ی سیاست‌ورزی در این کشور را عوض کنیم.»
ترودو در تابستان برای اولین بار گفت که علیرغم انکارهای پیشینش شاید تصمیم ورود به گود را بگیرد. بالاخره هفته‌ی پیش بود که رادیو-کانادا خبر قطعی داد که جاستین نامزد رهبری خواهد شد. وقتی او خبر را انکار نکرد، صحتش معلوم شد.
ترودو شبِ سه‌شنبه، در سالنی در حوزه‌ی انتخاباتی‌اش، «پاپینو»، واقع در شهر مونترال، با سخنرانی‌ای به دو زبان انگلیسی و فرانسوی، ورودش را اعلام کرد.
جاستین ترودو وارد گود شد
او سخت کوشید چهره‌ی جدیدی از حزبش که پس از نتایج انتخابات گذشته و قرار گرفتن در جایگاه حزب سوم به مشکلات بسیاری برخورده است، رسم کند و آن‌را به عنوان حزبی مناسب حال طبقه‌ی متوسط و پیروان اعتدال تصویر کند. او گفت در مقابله با وضعیت بد اقتصادی، ان دی پی دست به «دامن زدن به خصومت‌های منطقه‌ای» می‌شود و محافظه‌کاران فقط از ثروتمندان حمایت می‌کنند اما حزب او است که دنبال «پاسخ‌های ایدئولوژیک» نیست. ترودو مدعی شد حزبش بر اساس «داده های علمی» سیاست‌گذاری خواهد کرد با این‌که این کار در اتاوای امروز «انقلابی» به نظر می‌رسد. او گفت راه‌حل‌ها «گاه از چپ و گاه از راست» می‌آید.
ترودو در ضمن سعی کرد از خود تصویر رهبری بدهد که می‌توان به او اعتماد کرد. او با طعنه‌ی غیرمستقیم به هارپر تاکید کرد که منظورش «اعتماد برای رهبری» نیست که اعتمادی شخصی، «مثل وقتی که به کسی اعتماد می‌کنید تا بچه‌تان را از مهد کودک بگیرد.» جاستین گفت «اعتماد واقعی احترامی است که باید قدم به قدم به آن دست یافت.»
تنها اشاره‌ی واضح او به پدرش اشاره به نقل قولی بود که پیر ترودو در تشییع جنازه‌ی برادر کوچک جاستین از نامه‌ی پولس به قرنتیان (بخشی از انجیل) کرده بود: «وقتی کودک بودم، بسان کودکی سخن گفتم و امروز بزرگ شده‌ام و کودکی‌ها را کنار می‌گذارم.»
جاستین به این ترتیب هم از هم‌نسلی‌هایش خواست «کودکی‌ها» را کنار بگذارند و وارد گود شوند و در عین حال خبر از پایان «کودکی» خود نیز داد.
مسلما بخش بزرگی از حزب پشتیبان ترودو خواهند بود. در حال حاضر اما تنها سه نفر از ۳۵ نماینده‌ی حزب در مجلس دست به حمایت از ترودو زده‌اند: راجر کازنر، ماسیمو پاسه‌تی و اسکات سیمز به ترتیب از نوا اسکوشیا، کبک و نیوبرانزویک.
ناودیپ بینز و عمر الغبرا، دو نماینده‌ی سابق انتاریو، به ترتیب با تبار عرب و پنجابی، از دیگر حامیان ترودو هستند. جرالد باتز، رئیس و مدیر کل کنونی بنیاد حیات وحش جهانی کانادا که قبلا دبیر اولِ دالتون مک‌گینتی، نخست‌وزیر انتاریو، بود نیز از او حمایت کرده است.
شهیرترین نامزد دیگری که تا به حال وارد گود شده است دبورا کوین، (Deborah Coyne) ۵۷ ساله، وکیل تورنتویی و همراه سابق پیر ترودو، پدرِ جاستین، است و مادر سارا الیزابت، تنها دختر پیر ترودو. او در انتخابات ۲۰۰۶ در شرق تورنتو نامزد لیبرال‌ها شد و از جک لیتون، رهبر وقت ان دی پی، شکست خورد. پیش از آن نیز در دهه‌ی ۱۹۸۰ در دفتر نخست‌وزیر کار می‌کرد و در دهه‌ی ۱۹۹۰ مشاور کلاید ولز، نخست‌وزیر لیبرال نیوفاندلند و لابرادور، در امور قانون اساسی بود. کوین از ارشدترین وکلای قانون اساسی در کشور است.
به غیر از او، شین گسشایر، پزشک‌یاری از اوک‌بنکِ مانیتوبا؛ جاناتان مازلی، اقتصاددان ارشد دولت و دستیار دیوید کالنت، نماینده‌ی سابق تورنتو؛ و الکس برتون، وکیل ونکووری و رئیس حوزه‌ی لیبرال‌ها در «ونکوور کینگزوی» وارد گود شده‌اند. برتون در حال حاضر دادستان دولتی در بریتیش کلمبیا است و حمایت بعضی استراتژیست‌های لیبرال همچون کوین چالمرز، دیوید گرابر و مایک هیلمن را با خود دارد.
از بعد از استعفای مایکل ایگناتیف، رهبر قبلی حزب، در پی عملکرد بد حزب در انتخابات ماه مه پارسال، باب ری، رهبر موقت، بوده است. حزب رهبر جدید خود را در کنوانسیونی در ماه آوریل انتخاب خواهد کرد.
