شهروند – آرش عزیزی: استفن هارپر، نخست‌وزیر محافظه‌کار کانادا، پنجشنبه‌ی هفته‌ی گذشته در نیویورک حاضر شد. اما نه برای صحبت در آن‌جایی که رهبران جهان، از اوباما تا احمدی‌نژاد، در آن سخنرانی کردند که برای دریافت جایزه‌ای که یکی از گروه‌های مذهبی کانادا به او به عنوان «دولتمرد سال جهان» اهدا کرد.
هارپر هنگام دریافت جایزه بارها بر همکاری و همسایگی کشورش با آمریکا و سایر کشورهای «هم‌نظر» تاکید کرد. او گفت جایزه را نه برای خودش «که از طرف کشوری یگانه و بزرگ» دریافت می‌کند که «امتیاز» رهبری آن‌را بر عهده دارد.
جایزه‌ی «دولتمرد سال» را «بنیاد فراخوانِ وجدان» (Appeal of Conscience Foundation) اهدا می‌کند که هدف خود را مبارزه برای آزادی مذهبی و حقوق بشر اعلام کرده است. این گروه را خاخامی آمریکایی بنیان گذاشته است.
پیش از هارپر، ژان کریتین، نخست‌وزیر لیبرال کانادا، نیز این جایزه را برده بود. نیکولا سارکوزی و گوردون براون، رهبران سابق فرانسه و بریتانیا، از دیگر برندگان این جایزه در سال‌های اخیر بوده‌اند.
هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه‌ی سابق آمریکا، که خود در سال ۱۹۹۹ برنده‌ی این جایزه بود، معرفی هارپر را برعهده داشت. کیسینجر که به خاطر نقش خود در پایان جنگ ویتنام برنده‌ی جایزه صلح نوبل نیز بوده است با سخنانی پرطمطراق هارپر را معرفی کرد. او گفت هارپر «با شکل دادن به دیدگاه‌های خود نقش بسیار مهمی بازی کرده و این شجاعت را داشته که بر آن‌ها تاکید کند حتی وقتی همیشه با تمام اجماعات موجود در اشتراک نیستند. رویدادها ثابت کرده‌اند او درست می‌گوید.»
هارپر نیز در سخنان خود گفت مدت‌ها طرفدار کیسینجرِ شهیر بوده است.
نخست وزیر کانادا جایزه ی دولتمرد سال را از سوی مدیر بنیاد فراخوان وجدان دریافت می کند. هنری کیسینجر نیز در عکس حضور دارد
نخست‌وزیر محافظه‌کار کانادا با تقدیر بسیار از آمریکا، آن‌را «بهترین همسایه‌ای که هر کشوری می‌تواند داشته باشد» خواند و به این کشور به خاطر شورش‌های ضدآمریکایی در سفارت‌خانه‌های آن در خاورمیانه تسلیت گفت. هارپر در بخشی از سخنان خود از رژیم ایران و وضعیت حقوق بشر در این کشور نیز انتقاد کرد.
تقدیر در خارج، انتقاد در داخل
اما نکته‌ی طرفه‌آمیزی که از چشم بسیاری از رسانه‌ها پنهان نماند این واقعیت بود که در همان زمانی که هارپر این جایزه را دریافت می‌کرد بسیاری در کشور دست به انتقاد شدید از او زدند. ستون‌نویس‌های روزنامه‌های لیبرالی همچون تورنتو استار به یاد آوردند که هارپر سابقه اقدامات ضددموکراتیک بسیاری دارد.
بسیاری دیگر گفتند اگر هارپر دولت‌مردی واقعی بود به جای دریافت جایزه سری هم به سازمان ملل می‌زد تا در صحن آن سخنرانی کند.
اپوزیسیون هارپر را متهم می‌کند که به سازمان ملل علاقه‌ای ندارد. پل دوار، مسئول امور خارجه در کابینه سایه‌ی ان دی پی، گفت مسئولیت هارپر به عنوان نخست‌وزیر این است که برای توضیح سیاست خارجی به سازمان ملل برود. دوار اشاره کرد که در حال حاضر که مسائلی مثل سوریه و ایران در صدر اخبار هستند حضور کانادا از همیشه مهم‌تر است.
برد در پاسخ به این انتقادها یادآوری کرد که دولتش هفتمین اهداکننده‌ی بزرگ به سازمان ملل است اما فورا اضافه کرد که به بسیاری از اقدامات این سازمان نیز انتقاد دارد.
اوج نماد رابطه‌ی بد دولت هارپر با سازمان ملل را می‌شد در سال ۲۰۱۰ دید که کانادا برای اولین بار در انتخابات برای راه یافتن به شورای امنیت شکست خورد تا کشور کوچک پرتغال به جای آن عازم این شورا شود.
هارپر در دیدار کوتاه خود از نیویورک با جمعی از رهبران جهان دیدار کرد. از جمله میشل مارتلی، رئیس‌جمهور هائیتی، محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین و بنیامین نانتیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل.
