شهروند ۱۱۵۳ ـ ۲۲ نوامبر ۲۰۰۷
هفتم و هشتم نوامبر در Century Room خیابان کینگ سه زن هنرمند ایرانی آثار نقاشی و اینستالیشن خود را به نمایش درآوردند.
شادی خمسه، موژان طاهری و نازیلا صدیقی برای اولین بار در تورنتو آثار خود را به نمایش گذاشتند.
شادی خمسه در سال ۱۹۹۴ به کانادا مهاجرت کرد و در کنار تحصیل به نقاشی نیز ادامه داد. این اولین نمایشگاه نقاشی شادی بود که در آن ده کار خود را به نمایش گذاشته بود.
شادی که در نقاشی هایش از بیشتر رنگ های شاد استفاده کرده بود، استقبال از نمایشگاه را خوب توصیف کرد و در مورد سبک نقاشی هایش گفت: کارهای من خیلی شخصی و حسی ست. شاید بتوان گفت انتزاعی، اکسپرسیونیستی، ولی کلا شخصی ست. مدل ندارم. از برس و قلم مو استفاده نمی کنم. کارهایم رنگ و روغن است و تماما با دست کشیده می شود.
موژان طاهری فارغ التحصیل تاریخ هنر، در رم نقاشی خوانده است. در پاریس سالها آتلیه ای را اداره می کرده و چندین نمایشگاه موفقیت آمیز در آنجا برگزار کرده است.
نقاشی های موژان تکرار و روزمرگی را نشان میدادند. کارهای او مانند نوعی فلسفه ی زندگی، انعکاس تجاربش از یکنواختی زندگی ست در حالی که یادمانده های دوران کودکی اش نیز جا پای دلتنگانه ی خود را در کارهای او به نوعی گذاشته است.
موژان هم گفت: تورنتویی ها از نمایشگاه خوب استقبال کردند و ۴ تابلوی او به فروش رفته است.
نازیلا صدیقی شاگرد استاد غلامحسین نامی و آقای عمامه پیچ آرشیتکتی است که نقاشی میکند. نازیلا سال ۲۰۰۰ به کانادا مهاجرت کرده و در رشته طراحی داخلی و نقاشی در ونکوور تحصیل کرد.
نقاشی های نازیلا نمایش احساسات و فیگورهای انسانی به سبک انتزاعی است. او نقاشی و اینستالیشن را تواما در بعضی از کارهایش به کار گرفته است.
