در نشست اتحاد بین پارلمانی جهان در کبک مطرح شد
شهروند- آرش عزیزی:سال‌ها پیش از این‌که سازمان ملل یا چیزی شبیه آن وجود داشته باشد، در سال ۱۸۸۹ بود که اولین سازمانی که هدفش صلح و همکاری بین کشورها
جان بیرد
و دولت‌های مختلف جهان بود با عنوان «اتحاد بین‌پارلمانی»IPU)) تشکیل شد. «اتحاد» می‌رفت تا اعضای مجالس و پارلمان‌ها در سراسر جهان را در یک سازمان گرد هم آورد تا در مورد مشکلات جهان گفتگو کنند. مبتکر این سازمان دو صلح‌دوست انگلیسی و فرانسوی بودند: ویلیام رندل کرمر، که زمانی دبیر کل «انترناسیونال اول» (سازمان مارکس و انگلس) بود اما بعدها نماینده‌ی مجلس از حزب لیبرال شد و فردریک پاسی، اقتصاددان فرانسوی که از اواسط قرن نوزدهم درگیر تلاش‌هایی برای صلح‌سازی بود. کرمر و پاسی هر دو بعدها نوبل صلح را دریافت کردند. پاسی در سال ۱۹۰۱ به همراه هنری دونان، فعال اجتماعی سوئیسی، این جایزه را گرفت تا اولین دریافت‌کننده‌ی آن باشد. و کرمر در سال ۱۹۰۳ آن‌را دریافت کرد تا اولین دریافت‌کننده‌ی تک‌نفره‌ی آن باشد.
اما ۱۲۷امین مجمع عمومی سازمانی که پاسی و کرمر بنیان گذاشته بودند هفته‌ی گذشته در شهرِ کبکِ کانادا برگزار شد. دقیقا ۱۰۰ سال از پیوستن کانادا به این سازمان می‌گذشت و این چهارمین باری بود که این کشور میزبان آن می‌شد. برخلاف سه دفعه‌ی قبلی که اتاوا، پایتخت کشور، میزبان بود این‌دفعه شهرِ کبک، پایتخت استان و میزبان مجلس ملی کبک، میزبانی مجمع را به عهده گرفته بود؛ انتخابی که شاید رنگ جدیدی به تم امسال می‌بخشید: «شهروندی، هویت و تنوع زبانی و فرهنگی در جهانِ جهانی‌شده.»
بیش از ۱۴۰۰ نفر از نمایندگان پارلمان‌های بیش از ۱۵۵ کشور جهان برای شرکت در این اجلاس تاریخی، که بزرگ‌ترین از نوع خود در تاریخ کانادا بود، به کبک آمدند. اما سخنان وزیر امور خارجه‌ی کانادا در این اجلاس مهم جهانی هر چه بود بوی مهمان‌نوازی نمی‌داد.
جان برد تعارف‌ها را کنار گذاشت و با توپ پر به نمایندگان بسیاری کشورهای حاضر حمله کرد. ایران، سوریه و اوگاندا مشخصا مورد اعتراض قرار گرفتند. از این میان، هیئت‌های نمایندگان مجالس ایران و اوگاندا (از جمله رئیس مجلس اوگاندا) بودند که کانادا را به دخالت در امور داخلی خود متهم کردند.
دولت محافظه‌کار هارپر پیش از این روابط دیپلماتیک خود را با سوریه و ایران قطع کرده است اما هر چه کرد نتوانست وارد منع ورود دیپلمات‌های این کشورها به کانادا برای شرکت در اجلاس شود.
حقوق بشر در ایران، هم‌جنس‌گرایان در اوگاندا
برد از پارلمانتر‌های حاضر خواست از دولت‌های خود بخواهند هر سال از قطع‌نامه‌ی کانادا در سازمان ملل که کارنامه‌ی حقوق بشری رژیم ایران را محکوم می‌کند حمایت کنند. برد بخصوص به مواردی از خشونت‌ورزی علیه اقلیت‌های مذهبی در این کشور اشاره کرد.
از ایران ۵ نماینده‌ی مجلس حاضر بودند که هنگام سخنرانیِ برد روی مقوایی اسم کشورشان را نوشته و بالا گرفته بودند تا به برد اعتراض کنند. رئیس هیئت ایران، ایرج ندیمی، نماینده‌ی لاهیجان و سیاهکل، 
بود از اصلاح‌طلبان سابقی که پس از سرکوب اصلاح‌طلبان و رد صلاحیتش در مجلس هشتم، اصول‌گرا و حامی احمدی‌نژاد شد. ندیمی در حال حاضر عضو فراکسیون «اصول‌گرایان رهروان ولایت» در مجلس نهم است.
ندیمی در پاسخ به اظهارات کانادا گفت دولتش هم اگر می‌خواست به مسائل داخلی کانادا دخالت کند می‌توانست مساله‌ی استقلال کبک را پیش بکشد، اما چنین نکرد.
برد در مقابل گفت ساکت ماندن در شرایطی که «زنان را سنگسار می‌کنند، هم‌جنس‌گرایان را اعدام می‌کنند، تحریک به نسل‌کشی می‌کنند و می‌گویند می‌خواهند مردم یهودی و دولت یهودی از صحنه‌ی زمین پاک شود» صحیح نیست.
وزیر دولت محافظه‌کار در ضمن از دولت اوگاندا به خاطر رفتارش نسبت به هم‌جنس‌گرایان گلایه کرد. او از فعال جوانی گفت که اخیرا تا سر حد مرگ کتک خورده بود. ربکا کاداگا، رئیس مجلس اوگاندا، (اولین زنی که در تاریخ این کشور به این مقام رسیده) خواهان فرصت پاسخ به این اتهام شد.
وقتی او پای میکروفن رفت از «خودخواهی» و «تکبر» کانادا انتقاد کرد و خواهان معذرت‌خواهی شد. کاداگا در میان تشویق حضار گفت: «اگر هم‌جنس‌گرایی برای مردم کانادا، ارزش است، این برای ما مشکلی ندارد. مساله همین است. اما نباید مردم اوگاندا را مجبور کرد هم‌جنس‌گرایی را بپذیرند چرا که ما شهروندان کانادا نیستیم.»
کاداگا گفت: «ما مشکلات خودمان را داریم و آنها مشکلات خودشان را.»
از دیگر غائله‌هایی که در نشست شهر کبک پیش آمد دعوای مختصر بین هیئت‌های دو کشور آذربایجان و ارمنستان بر سر وضعیت حقوقی ناگورنو-قره‌باغ بود.
