مراسم تشییع پیکر مسعود میناوی برگزار شد
ایسنا: پیکر مسعود میناوی – داستان‌نویس جنوبی ـ روز یکشنبه، ششم مرداد از مقابل خانه‌ی هنرمندان ایران برای خاک‌سپاری در قطعه‌ی نام‌آوران بهشت زهرا تشییع شد.
در این مراسم ، یوسف عزیزی بنی‌طرف گفت: مسعود میناوی داستان‌نویس برجسته‌ی معاصر ایرانی سال ۱۳۱۹ در اهواز به دنیا آمد. به نظر من، میناوی جزو بنیان‌گذاران ادبیات پیرامونی ایران است و همراه عدنان غریفی در این زمینه مهارت فراوانی دارد. او دوست احمد محمود، منوچهر آتشی، محمود دولت‌آبادی و دیگر اهل قلم این دیار است و آثارش را در جُنگ‌های ادبی دهه‌های ۴۰، ۵۰ و۶۰ منتشر کرد.
این مترجم زبان عربی در ادامه خاطرنشان کرد: میناوی به زبان انگلیسی مسلط بود؛ اما مهم‌تر از آن، به زبان فارسی و زبان ادبیات داستانی تسلط داشت. روی فرم در داستان، در دوره‌ای که محتوا بیش از اندازه ارزش داشت، تأکید می‌کرد، که این نشانه‌ی فرابینی وی در نوشتن داستان بوده است. خارج از مکتب‌های منجمد آن زمان می‌نوشت و می‌گفت باید به فرم هم بها دهیم و فضاهای محلی خوزستان در جای جای قصه‌هایش دیده می‌شود.
عزیزی بنی‌طرف تصریح کرد: او به طبقات فرودست جامعه نظر داشت و درباره‌ی کارگران جنوبی و زنان ستم‌دیده‌ی عرب در قصه‌های خود حرف می‌زد و درواقع غم و رنج آن‌ها را به تصویر می‌کشید.
این مترجم افزود: میناوی داستان‌هایش را برای تاریخ ادبیات ایران به میراث گذاشت و رفت. کم می‌نوشت؛ اما هنری و زیبا می‌نوشت و ای کاش بیش‌تر می‌نوشت.
او در ادامه تأکید کرد: زندگی میناوی هم قصه‌ای اضافه‌شده بر قصه‌هایی است که نوشته است. درواقع زندگی دردناکی که در پایان با آن روبه‌رو شد، خود قصه‌ای است. ای کاش می‌بود و آن پایان زندگی‌اش را می‌نوشت. زندگی مسعود میناوی تراژیک است.
بنی‌طرف در پایان خاطرنشان کرد: میناوی راضی نبود قصه‌های با ارزشش را چاپ کند؛ اما این اواخر به همت محمد ایوبی که وی را همواره تشویق می‌کرد، قرار است توسط نشر افراز سه عنوان از مجموعه‌ی داستان‌هایش چاپ شود. او همچنین به زبان عربی که زبان مادری‌اش بود، تسلط کاملی داشت و ترجمه‌هایی هم از شعر و شاعران عرب انجام داده است.
در این مراسم اسدالله امرایی نیز با بیان این مطلب که مسعود لیاقتش بیش‌تر از این‌ها بود، از افرادی که در مراسم تشییع این نویسنده شرکت نداشتند، گله و تأکید کرد: امیدوارم برخی‌ها از دیدن این صحنه خجالت بکشند و بدانند که شایسته نبود او این‌قدر غریبانه تشییع شود.
این مترجم خاطرنشان کرد: میناوی راوی دردها و رنج‌های مردم بود و خودش هم با این رنج‌ها از پا درآمد.
او با ابراز تسلیت به جامعه‌ی ادبی ایران به خاطر فقدان این نویسنده، از اتحادیه‌ی ناشران و کتاب‌فروشان و شورای اسلامی شهر تهران به خاطر همکاری در برگزاری این مراسم تشکر کرد.
همچنین در حاشیه‌ی مراسم تشییع پیکر مسعود میناوی، محمد جعفری قنواتی ـ دوست و همشهری میناوی ـ به خبرنگار ایسنا گفت: او اولین داستانش را در جُنگ ویژه‌ی ادبیات جنوب منتشر کرد، که نام داستان، «برای نماندن» بود. همچنین برخی از آثار خود را در سال‌های قبل از انقلاب در «جُنگ فصل‌های سبز» منتشر کرد و بعد از انقلاب نیز آثارش را در مجلات «اندیشه‌ی آثار»، «نامه‌ی کانون»، «جُنگ دیدار»، «دنیای سخن»، «جُنگ چراغ» و «کتاب خوزستان» به‌چاپ رساند.
این نویسنده و پژوهشگر افزود: داستان‌های میناوی درباره‌ی محیط کارگری جنوب و حاشیه‌نشینان جنوب است و همواره در داستان‌هایش به اقشار فرودست توجه می‌کرد.
قنواتی همچنین خاطرنشان کرد: مکتب داستان‌نویسی خوزستان که برای اولین‌بار محمدعلی سپانلو به آن اشاره کرد، در اولین قدم‌ها توسط نویسندگانی چون مسعود میناوی، ناصر تقوایی، پرویز زاهدی و… شکل گرفت.
در مراسم تشییع پیکر میناوی افرادی همچون: فرهاد عابدینی، محمد ایوبی، محمد جواهرکلام، رضا عامری، محمود گلابدره‌ای، ابراهیم دم‌شناس و اعظم کیان‌افراز – ناشر آثار مسعود میناوی – و همچنین جمعی از همشهریان این نویسنده‌ی جنوبی حضور داشتند.
ترجمه شعرهای خالق «دکتر ژیواگو»
ایسنا: بابک شهاب مجموعه‌ای از شعرهای بوریس پاسترناک – خالق «دکتر ژیواگو» – را به فارسی ترجمه می‌کند.
به گفته‌ی مترجم، این مجموعه شعرهای جسته و گریخته این شاعر و نویسنده‌ی روسی است که از بنیان‌گذاران شعر نوین روسیه محسوب می‌شود.
شهاب ترجمه‌ی این مجموعه را به پایان رسانده؛ اما هنوز آن را به چاپ نسپرده است.
بوریس پاسترناک روز دهم فوریه‌ی ۱۸۹۰ در مسکو متولد شد. اولین کتاب شعرش در سال ۱۹۱۴ به چاپ رسید. معروف‌ترین اثر پاسترناک که همان رمان «دکتر ژیواگو» است، در سال ۱۹۱۷ منتشر و او یک سال پس از آن، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد.
این نویسنده روز ۳۰ می ۱۹۶۰ بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت.
«دکتر ژیواگو»، «بر فراز حصارها»، «رهبری بی‌خطر»، «آثار برگزیده» و «اشعار منتخب»، از جمله آثار منتشرشده‌ی این نویسنده‌ی روسی هستند.
