شماره ۱۲۲۱ ـ پنجشنبه ۱۹ مارچ ۲۰۰۹
روح بهار را به خانه های خود و دوستان ببریم
بهار مثل همه سالها از راه می رسد. در بسیاری از کشورها، بنفشه ها و بلبلان، سفیران بهاری هستند که نشاط به دلها می آورند، اما در اکثر نقاط کانادا، سفیران بهاری، با تاخیر چند ماهه به این سرزمین یخ می آیند، ولی این تاخیر نباید در شریک شدن حس ما در بهار و روح آن که شادشدن دلهاست، تاثیر داشته باشد.
امسال، بهار را با سختی اقتصادی و مشکلات کاری که گریبان بسیاری از هموطنانمان را گرفته است، آغاز خواهیم کرد. علیرغم اینکه دولت هارپر سعی داشت که در نزدیکی انتخابات تصویری از گل و بلبل و بهار اقتصادی به کانادائی ها ارائه دهد، این روزها بعد از تثبیت موقعیت دولت، از بیکاری های بیشتر سخن می گوید. هارپر بی محابا بهبود اقتصاد کانادا را منوط به بهبودی اقتصاد بحران زده سیاسی و مالی آمریکا، می داند. در حالی که تا چند ماه قبل بحران اقتصاد آمریکا را بی تاثیر می دانست.
در هر حال جامعه ایرانی، در مجموعه ی جوامع اقلیت کانادا، در روند امور اقتصادی و سیاسی کشور به طور جدی تاثیرگذار نیست. این جامعه در حال حاضر به نوعی باید دنباله رو باشد و بر اساس رود اصلی جامعه میزبان حرکت کند، ولی جامعه ایرانی می تواند با استفاده از روحیات شرقی و ایرانی، و با حس دلگرم کننده ای که از بهار و نوروز و طبیعت می گیرد، شرایط سخت اقتصادی را برای خود و دیگران قابل تحمل تر بکند. این جنبه های مثبت جامعه ما، نعمتی ست که می تواند فشارهای روانی را بر افراد جامعه کمتر کند.
شکی نیست که بحران اقتصادی برای کسانی که درآمدهای بیشتر و زندگی های سطح بالائی داشته اند، آسیب های جدی تری هم می تواند در پی داشته باشد. برای کسانی که از نظر اقتصادی درآمد پائین تری داشته اند، بخصوص جهان سومی ها، امکان ادامه زندگی و تطبیق با این شرایط آسان تر به نظر می رسد. یعنی با توجه به تجربه ی بحران اقتصادی دهه ۹۰ می گویم که تحمل این سختی ها برای ما مهاجران که برای گذران زندگی همه کارهای مشروع را امتحان کرده ایم، آسان تر از سفیدپوست هائی است که به غیر از کار اداری، کار دیگری را متصور نیستند.
با توجه به خبرهای بد در مورد کسانی که زندگیشان در تلاطم بازارهای سهام و تعطیلی کارخانه ها، دچار نوسان جدی شده که حتی به خودکشی و از هم پاشیده شدن زندگی ها هم انجامیده است، طبیعتا این موج توفانی به کامیونیتی ما هم خواهد رسید.
متاسفانه جامعه ما در حدی نیست که بتواند از نظر اقتصادی به این افراد کمک کند ولی می تواند در کنار آنان باشد و با انرژی گذاشتن و گوش دادن به مشکلات دیگران و با همیاری و همدلی با آنان، این موج سهمگین را با تلفات کمتری پشت سر بگذارد.
جامعه ما می تواند و باید قوی تر و متحدتر در انتاریو و کانادا در دهه بعدی ظاهر شود.
آنها که با تجربه تر هستند، آنها که سردی و گرمی روزگار را چشیده اند، کسانی که تلخ و شیرینی زندگی و پستی و بلندی های افراد را دیده اند، باید تجاربشان را در اختیار دیگران قرار بدهند که آنها بدانند وجود این بحران ها به معنی رسیدن به آخر دنیا نیست. پول سخت به دست می آید ولی به دست می آید، اما سلامتی و عشق را نمی توان دوباره به دست آورد. زندگی زیباست حتی اگر خدای نکرده خانه شیک مان تبدیل به یک اتاق زیر شیروانی شود. زندگی، هر روزه یک جدال دائمی ست، اما تا زمانی که سلامتی هست و عشق و جمع خانواده، تا وقتی که می توانیم همسرمان را با یک لبخند و یا کودکی را با یک موشک کاغذی خوشحال کنیم، دلهایمان بهاری ست و زندگی در رگهای ما جاری ست.
فراموش نکنیم بسیاری از ما زمانی که در زندان ها بسر می بردیم، تنها امید داشتیم که آفتاب را بدون واسطه میله های زندان ببینیم. حال در کشوری دموکرات و در امنیت از آفتاب لذت می بریم؛ آفتابی که حس زندگی را در رگهای ما به جریان می اندازد.
بهار را به خانه های خودمان و دیگران بیاوریم. در شرایط سختی همیار هم باشیم. سعی کنید رفت و آمدها را بدون تشریفات انجام دهیم تا همه بتوانند مانند گذشته در مهمانی های دوستانه، شرکت کنند. به سالمندان و به پدران و مادران خود که به مهاجرت آمده اند، بیشتر برسیم. به بیماران خود در بیمارستانها سر بزنیم. این کارها نیاز به پول ندارد، بلکه کمی وقت و حوصله می خواهد.
همانگونه که بهار از دل زمستان جوانه می زند و به ما امید می دهد، ما هم از بحران اقتصادی سالم بیرون خواهیم آمد. با هم باشیم. به یکدیگر کمک کنیم. اطلاعات درست در اختیار جامعه خود قرار دهیم تا بتوانند بهتر تصمیم گیری کنند. با اطلاعات دروغ نه خودتان و نه دیگران را فریب ندهید.
الان شرایطی است که باید نهادهای اجتماعی را تحکیم کرد و توسعه داد. ما وظیفه داریم که نیروهای داوطلب ایرانی را که سالانه هزاران ساعت خود را در انجمن های غیر ایرانی، خدمت می کنند با برنامه ریزی های صحیح به سمت تولید و بازسازی جامعه خودمان، هدایت کنیم.
