شهروند ۱۲۲۶ پنجشنبه ۲۳ اپریل ۲۰۰۹
در این شماره بنا را بر این گذشته ایم که مراحل مواجه شدن با بیماریهای سخت را یکبار مرور کنیم.
واقعا چرا باید بیمه بیماریهای سخت داشته باشیم؟ در این زمینه می توان به طور مثال به هزینه های اجتناب ناپذیر بویژه هزینه های سنگین و سرسام آوری همچون هزینه های دارو، آزمایش و درمان روانشناسی اشاره کرد. درخصوص بیماری سخت حداقل هزینه ۲۴۰۰ دلار در ماه می باشد که با توجه به طول درمان که می تواند حداقل ۳ سال باشد مبلغی بالغ بر ۸۶۰۰۰ دلار برآورد می شود. از دیگر موارد می توان به هزینه سنگین جراحی قلب (By Pass) اشاره کرد. جهت اطلاع بد نیست بدانیم عمل جراحی قلب (By Pass) حداقل بالغ بر ۷۵ هزار دلار آمریکاست. آیا بهتر نیست کمی تعمق کنیم؟ (قابل ذکر است بیماری های قلب جزو یکی از ۳۲ مورد بیمه بیماری سخت است) شخص دارای بیماری سخت، مسلما ضمن از دست دادن کار، حداقل برای مدت زمانی نامشخص، درآمد خود را از دست می دهد. به راستی چه مدت می توان بدون درآمد، از پس انداز شخصی استفاده کرد؟ در اینجا می توانیم بررسی کنیم برای جبران کمبود مالی در این خصوص چه منابع و امکاناتی مورد نظر است؟ آیا شما در صورت چنین پیش آمدی (بیماری صعب العلاج) به حساب بانکی تان متکی هستید؟ آیا شما به حمایت خانواده تان امید دارید؟ آیا در صورت چنین پیش آمدی از بانک وام می گیرید؟ آیا می توانید از پوشش و اخذ کمک از محل صندوق CPP استفاده کنید؟ آیا خانه تان را به فروش می رسانید؟ آیا به تامین و برداشت از محل صندوق بازنشستگی (RRSP) متکی هستید؟
اگر شما به جای اخذ بیمه، بخواهید پس انداز کنید، در نظر داشته باشید که برای جمع کردن ۱۰۰هزار دلار، باید ماهانه بیش از ۳۰۵ دلار به مدت ۲۰ سال کنار بگذارید و در همین مدت هم باید مالیات پول پس انداز شده را به دولت پرداخت کنید.
در مورد اخذ پول از اعضای خانواده، با توجه به اینکه امروزه هر شخص درگیر مشکلات مالی و غیرمالی است، لذا امکان قرض گرفتن از این طریق تقریبا غیرمنطقی است.
در مورد گرفتن وام از بانک تقریبا غیرممکن است. به لحاظ اینکه بانک به اشخاص واجد شرایط تحت ضوابطی وام پرداخت می کند و اشخاص مبتلا به بیماری سخت از نظر بانک ها، واجد شرایط نیستند و مسلما برای هر موسسه مالی نظیر بانک این امر بسیار مهم و منطقی است.
در مورد اخذ کمک از محل CPP و تحت پوشش بودن آن در صورت ابتلا به بیماریهای سخت جهت تامین مالی، به خوبی می دانیم که پس از سالها تلاش و کار کردن و پرداخت CPP می توان از پوشش صندوق CPP با توجه به سقف واجد شرایط بودن استفاده کرد و افرادی که بالطبع در این صندوق موجودی ندارند نمی توانند به کمک صندوق اکتفا کنند.
در مورد فروش خانه، در صورت بروز بیماریهای سخت، اگر وام آن را پرداخت کرده ایم عاقلانه نیست که پس از سالها پرداخت وام آن را به فروش برسانیم و اگر همچنان در رهن بانک میباشد با فروش سریع آن برحسب نیاز مالی، دچار خسارت خواهیم شد.
در مورد استفاده از RRSP باید گفت که موجودی صندوق بازنشستگی RRSP پس از مدتی طولانی قابل توجه خواهد بود و برای چنین موردی شاید کارساز نباشد. بهترین حالت استفاده از موجودی صندوق بازنشستگی در زمان و دوران بازنشستگی است و آن هم نه یکجا، بلکه برداشت ماهانه از آن صندوق است بدین طریق موجب افزایش موجودی و سرمایه گذاری می شود و همچنین ضمن سرمایه گذاری مالیات به آینده منتقل خواهد شد.
خواننده گرامی در نظر بگیرید که حتی اگر بتوانید ۱۰۰۰۰۰ دلار وام هم دریافت کنید باید به مدت ۲۰ سال ماهیانه حدود ۶۸۰ دلار پرداخت کنید که مسلما پرهزینه می باشد، اما در نمونه ای از بیمه بیماریهای سخت می توان با پرداخت ۱۵۰ دلار به مدت ۲۰ سال بیمه ای داشت که آن هم تا سن ۶۵ سالگی پرداخت شود، اما از پوشش بیمه تا سن ۷۵ سالگی برخوردار بود. به عبارتی دیگر ۱۰ سال بدون پرداخت حق بیمه همچنان تحت پوشش بیمه خواهید بود و یا اینکه میتوانید نوعی را انتخاب کنید که در صورت عدم وجود بیماری، تمام پولهای پرداختی را بتوان باز پس گرفت. با چنین نگرشی می توانید وارد معامله ای شوید که نه تنها در آن ریسک و باخت نیست، بلکه میتواند موجب امنیت خاطر شما گردد. فراموش نکنید مرز سلامتی و بیماری یک لحظه غیرقابل پیش بینی است.
در صورت اطلاعات بیشتر می توانید درخواست کتابچه اطلاعاتی رایگان بفرمایید.
* محمد رحیمیان کارشناس بیمه و سرمایه گذاری
