نخستین برنامۀ عصرانۀ هنر و اندیشه در یکی از اتاق های شهرداری نورت یورک (میدان مل لست من ۵۱۰۰) به تاریخ ۱۳ اپریل ۲۰۱۳ برگزار شد.
در این نشست من دو قطعه از آثار خودم را با ویلن اجرا کردم. چند شعر از شاعران کهن و نو خوانده شد، بحث و گفتگویی نیز در زمینه های هنری، شعر و موسیقی صورت گرفت و بر ضرورت ایجاد چنین محفلی در شهر ما تاکید شد. به عنوان شروع میتوان گفت عصرانۀ دلچسبی بود.
از این برنامه فیلم نیز تهیه شد که بخش هایی از آن رسانه ای خواهد شد.
دومین برنامۀ ما قرار است شنبه ۲۰ اپریل ۲۰۱۳ از ساعت ۴-۶در اتاق شماره یک میدان مل لست من واقع در ۵۱۰۰ خیابان یانگ برگزار شود. ورود برای همگان آزاد است.
در برنامۀ آینده افزون بر شعر خوانی وموسیقی زنده ، من نیز دربارۀ موسیقی ایرانی و رابطۀ آن با شعر کهن، سخن خواهم گفت.
یاد آوری چند نکته به شرکت کنندگان در این برنامه
این برنامه ها برای روشنفکران و سلیقۀ آنان در نظر گرفته شده است. از این روی بیشتر منظور، کار فرهنگی، پژوهشی، هنری است تا سرگرمی و تفریحی. در تمام رسانه ها و نشست های موجود، از لوس آنجلس تا تهران و تهرانتو، برنامه های مناسب سلیقۀ مردم، بیش از اندازه فراوان است. در برابر آن، زمینۀ کار فرهنگی- هنری در سطح و سلیقۀ روشنفکرانه، هیچ یا بسیارکم یاب است که من (ما) بزعم خود درصدد ترمیم این شکاف هستم و هستیم. شوخی نیست اگر بگویم ، هرکس خود را “روشنفکر” دانست، به جمع ما خوش آمد!
برای اجرای هر برنامه، بهتر است پیش از آغاز نشست، نام نویسی و زمان بندی شود تا همگان بدانند که هر مجری چقدر زمان و چه؟ برای عرضه دارد.
در این نشست ها، بیشترین زمان به شعر و ادبیات اختصاص دارد، در درجۀ بعدی موسیقی زنده، نمایش فیلم، سخنرانی…. بی شک تاتر و رقص نیز می تواند اجرا شود ولی در نهایت سادگی، بدون نور پردازی، دکور، گریم…. ما در یک اتاق لخت با دست خالی و (خودستائی نشود) با مغز پٌر! و حداقل امکانات باید سرکنیم. بدون انتظارات ناشدنی یا خیالی.
این نشستها نه کلاس درس، نه سالن کنسرت، نه مهمانی برای وقت کشی یا خوش گذرانی و نه جلسۀ سیاسی برای بحث و جدل، بلکه آمیزه ای ازهمۀ اینها می تواند باشد.
بهترین نام شاید همان گرد هم آئی” روشنفکرانه” باشد!
سفارش می شود که تا می توانید، از آغاز برنامه حاضر شوید و تا پایان نشست نیز بمانید. اگر مایلید که زودتر جلسه را ترک کنید، در میان دو برنامه مناسب ترین است. چرا چون هرگاه در میان اجرای قطعه ای هنری یا سخنرانی، کسی وارد می شود، تمرکز ذهن گوینده و شنونده بهم می ریزد. همچنین هرگاه کسی در میان برنامه اتاق را ترک می گوید نیز چنین گسستی ایجاد می شود. ادب و حس احترام متقابل به ما حکم می کند تا این نشست ها را آرام، سالم، سودمند و سازنده نگهداریم.
ما نباید انتظار داشته باشیم که نشستهای پررونق با انبوه جمعیت دارا بشویم. به کمیت پر بها ندهیم، به کیفیت بهتر بپردازیم. بی شک ما، هم از استقبال مردم و هنرمندان بیشتر خشنود خواهیم شد، و هم از به دست آوردن امکانات مادی بیشتر(بزبان ما مطربها نَشِد = پول) برای رشد کمی و کیفی اما البته که چنین امید خامی را در سر نمی پرورانیم. جمعی ولو اندک اما روح نواز، آموزنده وپر بار و رفیقانه، به کثرت عددی که بی شک ما را دچار اشکال مدیریت خواهد کرد، برتری دارد. همیشه کارهای روشنفکرانه از این دست، دوست داران کم شماری داشته است.
شرح – گرد هم آئی دنباله دار در یکی از سالنهای همگانی شهر به منظور ارائه، اجرا و نمایش آثار هنری اعم از شعر، داستان، تئاتر، فیلم، رقص و موزیک و همچنین اندیشه ورزی، سخنرانی و نقد هنری و اجتماعی.
این برنامه ها می تواند به صورت هفتگی، دو هفتگی یا ماهانه ولی بدون وقفه در عصر یکی از روزهای هفته و در یکی از سالن های موجود و قابل دسترسی برگزار شود.
هدف – عرضۀ هنر و اندیشه از سوی هنرمندان و اندیشه ورزان در چار چوب هنر و فرهنگ ایران برای پاس داشت، رشد و والایش هنر و فرهنگ ایران و ایرانیان در این شهر.
انگیزه – با آن که در دنیای مجازی، ما شاهد رشد روز افزون عرضه و انتقال افکار، آثار و ایده های هنری، فرهنگی و اجتماعی هستیم، در دنیای زنده، ملموس و واقعی فقدان پیوند صاحبان هنر و اندیشه با مردم و مخاطبان واقعی، می تواند به نوعی منجر به خلاء، انزوا و از خود بیگانگی در هنرمند، مخاطب و بطور کلی در انسان عصر ما بشود. لایک زدن های بی جان در فیسبوک و یوتیوب … دراز کش روی بسترهای تنهائی، در گوشۀ پرت شدگی از جهان واقعی، حاصل تکنولوژی افسار گسیخته، برای صاحبان هنر، اندیشه (و همگان)، هرگز نمی تواند جایگزین کف زدن های شورانگیز، جاندار و زندۀ انبوه جمعیت و نفس گرم تماشاچیان بشود. همینطور اجرای طبیعی، زنده و ارگانیک یک اثر هنری یا یک سخنرانی، چنان غلیان عاطفه و احساسی را در مخاطب بر می انگیزد که در دنیای مجازی مجال آن نیست یا بسیار رنگ باخته است.
در هر بر نامۀ زنده، گوینده و شنونده، هنرمند و مخاطب ، به وحدت و هم آهنگی در یک ارکستر انسانی، گفت و گوئی متقابل و جاندار می رسند که در دنیای شیشه ایِ مجازی هرگز مجال آن نیست.
از این روی من- ما به عنوان یک هنرمند در عصر رسانه های الکترونیکی، درمی یابیم که اثر ما، نی نوای افسردۀ مولانا است که از نیستان زندگی اش ببریده اند. من- ما با درک کمبود این پیوند برآن شدیم تا در حد توان خود، آن را جبران کنیم.
پیش تر، هم در این شهر بارها دیگران گرد هم آئی هائی از این دست را تجربه کرده اند، چه بسا موفق که به دلایل گوناگونی از کار دست کشیدند؟ شب های شعر واژه، شبهای شعر و هنر، و دیگر… از این جمله اند که توسط گروهی از روشنفکران و هنرمندان با همکاری نشریۀ شهروند و به همت دوستان عزیزم نسرین الماسی و حسن زرهی و به مدتی بیش از ده سال بر پا شد و به محاق رفت. هم چنین شبهای شعر و موسیقی، به ابتکار نشریۀ سلام تورنتو و آقای تقوی که پس از چند جلسه ازفعالیت بازایستاد.
بی شک چنین کارهای فرهنگی، هنری (اغلب رایگان) وقت و انرژی زیادی می طلبد و بدون حمایت هنر دوستان باعث دلسردی و دست کشیدن از کار می شود. مرا چه باک که در تمام زندگی ام معتاد به کار بی اجر و محکوم به بیگاری در راه هنرو فرهنگ بوده ام!
اینک با اجازۀ دوستان هنرمندم و برگزارکنندگان پیشین چنین برنامه هائی ، من- ما این پرچم هنری را بار دیگر از روی زمین برمی افرازیم و انتظار داریم که به یاری هنرمندان و هنر دوستان این شهر عصرانه هائی سرشار از هنر و اندیشۀ ایرانی را خستگی ناپذیر پی بگیریم.
مقررات – هدف از این گرد هم آئی ها در درجۀ اول ایجاد همدلی، دوستی و آشتی میان همۀ اقوام ایرانی است جدا ازهر دین، آئین و مرام سیاسی و اجتماعی. از دوستان شرکت کننده خواهش می شود که در این گرد هم آئی ها از هر گونه ناسزا و اهانت به دیگران و باور های دینی و عقیدتی بپرهیزند. به هر کس با هر نقطۀ نظردر هر زمینه، اجازه دهند تا هنر و عقاید خود را بیان کند چون مخالفین آن نظر نیز به نوبۀ خود چنین حقی را دارا خواهند بود.
برای پرهیز از هر نوع تنش، از شرکت کنند گان درخواست می شود که این گرد هم آئی ها را عرصۀ تبلیغ سیاسی، دینی و سازمانی نکنند. با آن که سیاست را بد، مذموم و نجس نباید دانست، بحثِ سیاسی – سازمانیِ روز، در این برنامه ها روا نیست. اگر چه از بحث و تبادل نظر دربارۀ فلسفه ها و مکتب های سیاسی، نظرات اجتماعی- تاریخی به طور کلی استقبال می شود.
از هنرمندان و سخن رانان درخواست می شود که پیش از آغاز هر برنامه برای اجرای اثر هنری، شعر، موزیک، فیلم … یا سخنرانی نام نویسی کنند تا زمان بندی و هم آهنگی لازم انجام پذیرد.
www.mojamal.com
