بیمه های درمانی برای اولین بار توسط توماس داگلاس نخست وزیر سوسیال دموکرات کانادا به نام Medicare بنیانگذاری شد و ارائه خدمات بهداشتی رایگان را برای همه شهروندان کانادا به ارمغان آورد. سالها بعد قانون فدرال بهداشت کانادا ارائه این خدمات را از طریق دولت های استانی تضمین کرد به این معنا که نوع و شرایط این بیمه دولتی در هر استان متفاوت است. هزینه مخارج بهداشتی از طریق درآمدهای مالیاتی است. پس از آن دولت کانادا برای ایجاد یک استاندارد درمانی واحد، دست به ادغام بیمارستان ها زد و عملا بیمارستان خصوصی به شکلی که در ایران دیده بودیم در اینجا وجود ندارد. البته بیمارستان های خصوصی هم باید در محدوده بودجه تعیین شده خود عمل کنند، بنابراین هزینه خدمات درمانی در بیمارستان های مختلف تفاوت چندانی ندارد و پیامد افزایش قیمت ها و کاهش بودجه دولت این شده که بسیاری از بیمارستان ها خدمات خود را کاهش داده و پرسنل خود را بیرون کرده اند!
در استان انتاریو، همه شهروندان از بیمه دولتی که اهیپ نام دارد استفاده می کنند. این بیمه به معنای خدمات پزشکی رایگان محسوب می شود، اما بسیاری از خدمات فیزیوتراپی، معاینات چشم پزشکی و دارو از فهرست بیمه خارج شده است. از این موارد که صرف نظر کنیم باید گفت پس از آن به مشکلات پیدا کردن پزشک متخصص می رسیم که دستیابی به وی گاه ماه ها زمان خواهد برد و متاسفانه زمان انتظار برای جراحی نیز به همین شکل است.
در کنار این موارد ضروری که به راحتی نمی توانیم بگذریم، زمان انتظار طولانی در اورژانس بیمارستان ها را نیز باید اضافه کرد. زمان های طولانی انتظار که حتی تا ۱۲ ساعت هم دیده شده، عوارض عصبی و روانی ناشی از بلاتکلیفی به همراه رنج بیماری را برای کسانی که ناچارند به اورژانس بیمارستان ها بروند به همراه داشته است. متاسفانه تقریبا همه افرادی که دچار وضعیت اضطراری شده و به بخش اورژانس بیمارستان مراجعه کرده اند خاطرات مشابه دردناکی از آن به یاد دارند. گاه به نظر می رسد کانادایی ها اصولا تصور دیگری از نظام های بهداشتی در دیگر کشورها ندارند. ضمن تایید برتری این سیستم از نظر امکانات کامل بیمارستانی باید گفت همگان به خوبی واقفند که راه درازی که بیمار برای یافتن پزشک متخصص و یا در انتظار جراحی طی می کند می تواند به معنای از دست رفتن سلامتی و در معرض خطر جانی قرار گرفتن باشد.
در اینجا سئوالات زیادی به ذهن می رسد. راستی چرا نباید بیمارستان های خصوصی به تعداد کافی در این کشور وجود داشته باشد؟ چرا بیمار نمی تواند به سرعت، پزشک متخصص خود را مانند ایران انتخاب کرده و مراجعه نماید؟ چرا حتی بیمار مبتلا به بیماری سخت، باید در چرخه دیدار پزشک داخلی، آزمایشگاه، مراجعه مجدد پزشک داخلی، ارجاع وی به متخصص و… به درجات بدتری ناشی از رشد بیماری برسد؟ چرا بیماری که به اورژانس بیمارستان مراجعه می کند پس از ساعت ها انتظار بدون هیچ درمانی به پزشک خانواده ارجاع داده می شود؟ چرا بیماران کانادایی بیشماری در بیمارستان بوفالو که شهری مرزی است به درمان خود می پردازند؟ آیا این سیستم درمانی ۱۰۰ درصد به نفع مردم است؟ آیا اهیپ در انتاریو باز هم ادعا دارد که می تواند جوابگوی مردم باشد و تنها رایگان بودن آن برای رفع نیازهای ضروری شهروندان انتاریو کافی است؟ چرا راه رسیدن به سلامتی در کانادا، باید این چنین ناهموار باشد؟
پرسش های خود را در زمینه بیمه های مختلف از طریق ایمیل زیر با ما در میان بگذارید.
news@insufin.com
*محمد رحیمیان کارشناس ارشد بیمه و سرمایه گذاری و عضو رسمی انجمن Advocis به شماره ثبت: ۲۰۶۵۸۱۷ مشاورین متخصص بیمه و امور مالی کانادا است.
www.insufin.com
www.youtube.com/ sherkatbimeh
Dear Steve ,
Having lived in north America for last 35 years -25 in Canada and 10 In USA – I agree with you that :
A- The author works for blood socking insurance companies and makes his earning from them , so to scare people to buy more useless insurance he has to scare people. What a shameful way of living !
B- I had to get my liver transplanted the very same private insurance companies let me almost die because they didn’t want to spend money on me after paying buying insurance from them for years, but the free Canadian medical plan transplanted a new liver on me and thanks to them I’m alive today.
C- The medical system is not perfect but it’s functional ,we have to help making it better by raising our voice ,allowing private insurance companies turning into a money making machine for few definitely will cause more pain and suffering for most people.
D – The author Mr. Rahimian better advertise for himself in a more honorable ways than scaring people by false propaganda.
I suggest the author to find a legitimate job and be at peoples service than trying to fool others by providing wrong information and scare tactics.
I don’t know the author. But, I would not be surprised if he is backed with big insurance companies that are dreaming about reaching the financial heaven if OHIP goes private. Let’s stop being revolutionary for once. We have done it once before in Iran and as the result we are still experiencing the painful results ever since. If there is a problem with the current OHIP system and if you are really worry about patients why you are not offering solutions to the problem in the system and not questioning the whole system. In US the med care is “NOT” free and private but the waiting time in emergency is almost double of that in Canada. If privatization could not solve the waiting time in US what would make you think it will solve the problem in Canada?