شهروند- آرش عزیزی: وقتی آدم در ملکی به عظمت کانادا زندگی کند و اتومبیل شخصی هم نداشته باشد، بازدید از جلوه های اطراف غیرممکن می شود.
از آن‌جا که جوانان تورنتونشین خیلی اهل ماشین داری نیستند کمتر امکان بازدید از جلوه های شهرهای اطراف را دارند.
یکی از این جلوه ها که گردشگرانی را از سراسر جهان (و بخصوص آمریکا و انگلیس) به انتاریو می کشاند جشنواره ی شکسپیری استراتفورد است که بیش از نیم قرن است در این شهر برگزار می‌شود. این شهر یک ساعت بیشتر با تورنتو فاصله ندارد اما بخصوص از وقتی سرویس اتوبوس و قطارهای ویا به آن قطع شده است بازدید غیرماشین‌دارها از آن تقریبا غیرممکن شده است.
صاحبان جشنواره که خوب از این مشکل خبر دارند حالا درمانی برای این درد پیدا کرده اند. سرویسی به نام «استراتفورد دایرکت» از اول ماه مه آغاز شده است و مسافران را یک‌راست و بی توقف از مرکز شهر تورنتو به استراتفورد می برد. آن هم با قیمت رفت و برگشت تنها ۲۰ دلار. هدف مدیران جشنواره جذب همان جوانانی است که در بالا صحبت شان رفت.
این اتوبوس هر روزِ نمایش دو شیفت، ۱۰ صبح و ۳:۳۰ بعدازظهر، از گوشه ی تقاطع فرانت و سیمکو، جلوی هتل اینترکنتینانتال، در تورنتو حرکت می کند و دو شیفت هم بازگشت دارد. سفر حداکثر دو ساعت طول می‌کشد (مگر در راه بازگشت روزهای جمعه که ترافیک بالا است.)
ریچارد آزونیان، منتقد تئاترِ تورنتو استار، در حال حاضر این سرویس را امتحان کرده است. او در ستونی در این روزنامه با تمجید بسیار از «استراتفورد دایرکت» نوشت و آن‌را به همه ی تئاتردوستان پیشنهاد کرد. او در ضمن برنامه ای پیشنهادی را هم با خوانندگان در میان گذاشته: ۱۰ صبح عازم استراتفورد شوید، گشتی در شهر بزنید، ناهار خوشی بخورید، نمایش را ببینید و سپس در یکی از رستوران های عالی شهر شام بخورید و با اتوبوس ساعت ۱۱ شب برگردید تا یک ساعت پس از نیمه‌شب به تورنتو برسید.
جشنواره ی شکسپیری استراتفورد در نوع خود در جهان بی نظیر است. این جشنواره شش ماه سال، از آوریل تا نوامبر، برقرار است. هدف اصلی آن بزرگداشت ویلیام شکسپیر است اما تنها یک سوم آثاری که به نمایش در می آیند نمایشنامه های شکسپیر هستند و در میان بقیه نمایش ها هر چه فکرش را کنید پیدا می شود از تراژدی های یونانی تا نمایش های مدل برادوی تا آثار پست مدرن.
استراتفورد در قرن نوزدهم بنیانگذاری شد و نام آن را از روی شهر هم‌نامی در بریتانیا انتخاب کردند که زادگاه شکسپیر است. اما سال‌ها بعد و پس از جنگ جهانی دوم که صنعت مبلمان سازی شهر سقوط کرد بود که بعضی از ساکنان خوش فکر آن تصمیم گرفتند جشنواره ای ویژه ی شکسپیرِ کبیر در آن به پا کنند.
حالا با گذشت نیم قرن نه تنها جشنواره هنوز به پا است که هر روز وسیع تر هم شده. در طول تاریخ ان بعضی از بزرگ ترین ستاره های تاریخ نمایش در استراتفورد روی صحنه رفته اند: از الک گینس تا کریستوفر پلامر، از پیتر یوستینوف تا ویلیام شاتنر.
از آن جا که هنوز در مرحله ی پیش نمایش هستیم، فعلا تنها روزی یک شیفت اتوبوس هست که ساعت ۱۰ صبح از تورنتو می رود و ۵ عصر از استراتفورد بازمی‌گردد. اما از ۲۷ مه تا پایان جشنواره، دو شیفت رفت و برگشت برقرار خواهند شد.
برای اطلاعات بیشتر یا رزرو بلیت می توانید با ۱۸۰۰۵۶۷۱۶۰۰ تماس بگیرید یا به
stratforddestival.ca/stratforddirect سر بزنید.
از جمله نمایش هایی که در فصل جاری در استراتفورد روی پرده خواهند رفت: از میان آثار شکسپیر، رومئو و ژولیت، تاجر ونیزی، اتلو و قیاس برای قیاس. به غیر از آن «ویولن زن روی بام»، «سه تفنگ دار»، «ماری استوارت» (از شیلر) و «در انتظار گودو» چندتا از مشهورترین آثار امسال هستند.
تعداد شرکت کنندگان در جشنواره ی استراتفورد هر سال بالغ بر صدها هزار نفر است.
استراتفورد به اضافه از نظر تاریخی نیز نکات زیادی دارد که آن را دیدنی می‌سازد. مثلا ساختمان شهرداری آن از بناهای معروف استان است. استراتفورد در سال ۱۹۳۳ نیز میزبان رویدادی تاریخی بود: اعتصاب کارگران مبلمان سازی این شهر به رهبری اتحادیه ی کارگرانِ حزب کمونیست با حمله ی ارتش کشور در هم شکسته شد. این تا به امروز آخرین باری است که ارتش کانادا اعتصابی را در هم شکسته است.
