یکشنبه ی گذشته در روز گی پراید، برای سومین سال متوالی دگرباشان ایرانی ساکن تورنتو در این راهپیمایی شرکت کردند تا نه تنها بار دیگر حضور خود را اعلام کرده بلکه وظیفه ی اجتماعی خود را در قبال جنبش نوپای دگرباشان ایرانی و هم احساسان خود در ایران ایفا کنند.

هنوز با گذشت پنج سال، سخنان جنجالی آقای احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیای آمریکا مبنی بر اینکه «ما در ایران همجنسگرا نداریم»، در یاد و خاطره ی نه تنها ایرانیان بلکه غیر ایرانیان نیز مانده است. این تنها باری نبوده است که جمهوری اسلامی ایران حقوق دگرباشان را نفی کرده است اما شاید معروف ترین و تاثیرگزارترین آنها بوده است. جا دارد بار دیگر از آقای احمدی نژاد صمیمانه تشکر کرد، زیرا ناخواسته کمک بزرگی به معرفی جنبش دگرباشان ایرانی و ظلم و ستم هایی که بر این قشر اقلیت جامعه روا می شود کرده است. به قول معروف گاهی عدو شود سبب خیر.

سه سال پیش سازمان پراید تورنتو تصمیم گرفت که جایزه ی بهترین شرکت کننده ی سال خود را به گروه ایرانیان و سازمان دگرباشان ایرانی اعطا کند. در حالی که گروه ایرانیان یکی از بی سر و صداترین گروه در کل رژه بود. تعداد زیادی ماسک به صورت هایشان زده بودند تا شناسایی نشوند، زیرا همچنان نگران وضعیت خانواده هایشان در ایران بودند، اما سکوت آنها در کل فضای رژه طنین انداز شد. این یک موفقیت برای دگرباشان ایرانی و دلگرمی بزرگی از طرف جامعه ی دگرباش غیر ایرانی بود.

عکس از آراد

عکس از آراد

طبق معمول هر سال، جلساتی قبل از مراسم پراید برگزار می شود تا با جمع آوری نظرات اعضای جامعه ی دگرباشان ایرانی ساکن تورنتو بتوانیم در برنامه ریزی های آتی خود از آن استفاده نماییم. یکی از مسائلی که در سه سال گذشته مطرح می شد آوردن پرچم در راهپیمایی بود.

مسئله ی پرچم موضوعی جدید برای جامعه ی ایرانی خارج از کشور نیست و اختلاف نظر و درگیری هایی نیز همواره به وجود آورده است. اکثریت اعضای حاضر در جلسات ما بر این باور بودند که یا نباید پرچمی آورد و یا اگر قرار بر آوردن پرچم باشد می بایست پرچم رسمی (فعلی) ایران آورده شود. عده ای با آوردن پرچم جمهوری اسلامی ایران مخالف بودند و دلیل خود را باورهای سیاسی شان و ظلم و ستم های ناشی از رژیم فعلی می دانستند که کاملا قابل احترام بود، اما عده ای دیگر معتقد بودند که آوردن هر پرچم دیگری به جز پرچم فعلی ایران یک فعالیت سیاسی است و گی پراید فضای اینگونه فعالیت ها نیست. در نهایت اکثریت افراد رای بر آوردن پرچم دادند.

اما متاسفانه در روز راهپیمایی تعدادی از ایرانیان غیر دگرباش که در محل راهپیمایی حضور داشتند مشکلاتی ایجاد کردند. آنها با داد و فریاد ما را «تروریست» و «جاسوسان» جمهوری اسلامی ایران نامیدند. توهین و تحقیر کردند و گفتند که «جمهوری اسلامی همجنسگرا صادر می کند» و حتی این چنین آرزوهایی کردند: «امیدوارم روزی هم که در ایران سنگسار می شوید همین طور لبخند بزنید».

انتساب این القاب به ما که عمدتا به دلیل گرایش جنسی مان و مجازات سنگینی که برای ما در ایران وجود دارد، ناچار شده ایم از کشور خود فرار کرده و پناهنده شویم، بیش از یک شوخی بی مورد نمی تواند باشد. تنها کافی است که ۱) دگرباشان ۲) پناهندگان ۳) گی پراید و ۴) پرچم جمهوری اسلامی ایران را در کنار هم قرار داده و تعصبات سیاسی مان را برای دقایقی کنار گذاشته تا پیام اصلی امسال دگرباشان ایرانی در راهپیمایی سالانه ی دگرباشان را دریابیم.

عکس از محمد تاج دولتی

عکس از محمد تاج دولتی

در طول سه ساعت راهپیمایی و حتی بعد از آن هزاران نفر پیام ما را دریافت و ما را تشویق کردند، عکس گرفتند و تلاش داشتند که آن پرچم نیز در عکس هایشان نمایان شود. مسلما علاوه بر رسانه ها، تمام آن عکس ها در صفحات فیسبوک نیز منتشر خواهد شد و هزاران نفر دیگر آن را خواهند دید. تا همین جا ما به هدف خود که همانا اعلام موجودیت دگرباشان ایرانی و پاسخی بر انکار رئیس جمهور وقت ایران بود، رسیدیم.

امیدوارم که جامعه ی غیر دگرباش ایرانی ساکن تورنتو نیز در جلسات آتی ما فعالانه شرکت کرده تا بتوانیم از نظرات و سلایق آنها نیز بهره مند شویم و در راهپیمایی سال آینده همگام تر و هدفمندتر قدم برداریم.