بیانیه ی ۴ نوامبر پرزیدنت اوباما را خواندم. باور آن دشوار بود. در جهانی، که جهانیان و اکثر مجامع بین المللی و اتحادیه کشورهای اروپایی شناخت مناسبی…
شهروند ۱۲۵۵ پنجشنبه ۱۲ نوامبر ۲۰۰۹
پرزیدنت اوباما در جایگاه مناسبت تاریخ قرار گیرید
بیانیه ی ۴ نوامبر پرزیدنت اوباما را خواندم. باور آن دشوار بود. در جهانی، که جهانیان و اکثر مجامع بین المللی و اتحادیه کشورهای اروپایی شناخت مناسبی از حکومت اسلامی ایران دارند و شاهد مبارزات مدرن و مسالمت آمیز ایرانیان علیه دولت نظامی ـ امنیتی و ولایت فقیه هستند، و می دانند که این حکومت دیکتاتوری "خانه اش از پای بست ویران است" اما پرزیدنت اوباما "در بند نقش ایوان است"
پرزیدنت اوباما: من به شما رای دادم، و هرگز رای ام را پس نخواهم گرفت.
چون بر این باورم که در پروسه ی مبارزات دمکراتیک ایرانیان، دو روش موجود است: یا همچون اکثر جهانیان در صف حمایت از جنبش آزادیخواهانه میلیونها ایرانی، قرار خواهید گرفت و در جایگاه مناسب تاریخ نام دولت تان ثبت خواهد شد، یا در کنار دیکتاتورهای تهران ذوب خواهید شد و منافع دیپلماسی کوتاه مدت را نابخردانه انتخاب خواهید کرد و آیندگان نام دیگری بر اوباما خواهند گذاشت.
حرکت ناشایستی که خط امامی ها و امام، ۳۰ سال قبل انجام دادند و دهها آمریکایی را به مدت ۴۴۴ روز به گروگان گرفتند، لکه زشتی است که بر تارک تاریخ بشریت نقش بسته است. عده ای از آنانی که از دیوار سفارت خانه بالا رفتند، شرمگین هستند، اما آیا م
شما می نویسید: "… ما حملات تروریستی را علیه ایران محکوم ساخته ایم…"
چند پرسش بسیار ساده دارم: آیا قتل عام دهها هزار ایرانی شریف و وطن دوست در فاصله سالهای ۶۰ تا ۶۷ که در اسارت حکومت اسلامی بودند جنایت علیه بشریت نیست؟ دستور قتل های زنجیره ای، شکنجه، تجاوز، شکستن جمجمه های ایرانیان در کهریزک و … را چه می نامید؟ آیا به راستی تصور می کنید که حکومت اسلامی استفاده از نیروی هسته ای را در مسیر انسانی صرف می کند که می فرمایند: "… استفاده دولت ایران را از نیروی هسته ای به رسمیت شناخته ایم… " آخر این ماه آقای البرادعی از آژانس خواهد رفت و شاید رازها و رمزهایی آشکار شود.
شما از "الزامات بین المللی" دولت ایران صحبت می کنید، آیا حکایت انکار هولوکاست و بمب گذاری آرژانتین و کشف پایگاه دوم فعالیت هسته ای ایران و دهها قتل که توسط حکومتیان در اروپا به وقوع پیوست را نشنیده اید؟
همانطور که می دانید از ۱۲ جون ۲۰۰۹، رستاخیز ایرانیان علیه حکومت اسلامی آغاز شده است و جهانیان از این جنبش سبز حمایت کردند. در هلند، برای جنبش ایران تمبر چاپ کردند، در پاره ای از شهرهای اروپا نام "ندا" را بر خیابان های خود گذاشتند، و حتی شخص جنابعالی به دنبال ندا می گشتید که جایزه صلح نوبل تان را با وی تقسیم کنید، اما آیا می دانید که در همین لحظه دهها ندا و سهراب در شکنجه گاههای حکومت اسلامی به سر می برند؟
بدون تردید، یکی از مشاوران شما گزارش ۱۲۰ دکتر روانشناس را خوانده اند که چگونه رهبران حکومت اسلامی به روان پریشانی و روان پارگی دچار شده اند و برای حفظ قدرت دست به هر جنایتی می زنند.
ایرانیان به جنبش مستقل باور دارند. این جنبش نوین باید دوران تکامل خود را طی کند و در زمان مناسب از زهدانِ وطن، بیرون زند. ما به یک جنبش نارسیده، نابخردانه و عجولانه نیاز نداریم. آموخته های تاریخ و سیاست را خوب فرا گرفته ایم و پی آمدهای آن را می دانیم. ایرانیان رستاخیز خود را آغاز کرده اند و هیچ قدرتی جلودار آنان نیست و در زمان مناسب، کشتی دزدان دمکراسی و آزادی را به گل خواهند نشاند و این بستگی به شما دارد که در کجای تاریخ خواهید ایستاد.
روز ۴ نوامبر ما پیام شما را شنیدیم، آیا شما و کاخ سفید شعار ایرانیان را شنیدید؟
آقای اوباما شما تاریخ و سیاست را خوب می شناسید. کارشناسان تحریم نوشتند و گفتند که فقط تحریم هوشمند (یعنی تحریم نفت) در مورد دولت ایران کار خواهد کرد، ولی آمریکا هنوز به دنبال تحریم بنزین و تحریم عمومی می باشد، که پژوهشگران بر این باورند که تحریم های عمومی یعنی فشار بیشتر به مردم و قلدرتر کردن حکومت.
در همان ۴ نوامبری که مشاور شما در حال نوشتن بیانیه بود، ایرانیان بر لاشه رژیم اسلامی رژه رفتند و تصویر علی خامنه ای را به زیر پا کشاندند. ایرانیان باز هم به جهانیان گفتند که تداوم حکومت اسلامی، حاصلی جز کشتار، تجاوز و شکنجه ی فرزندان ایران و ویرانی میهن مان نداشته است.
پرزیدنت اوباما، ایرانیان برای دمکراسی، آزادی، عدالت، و ایرانیگری بر پای خاسته اند، و آنان یک خواسته انسانی و حقوق بشری را یک بار دیگر فریاد می زنند و آن "فروکشاندن دیکتاتورهای تهران و برپایه یی یک سامانه ی سیاسی، ایرانی، مدرن و جهان گرا است."
دیده بان حقوق بشر تجاوزات جنسی در شکنجه گاهها را مستند کرده اند.
سی سال خون، کشتار، جنایت، بحران و فساد و … ما را بس است.
پرزیدنت اوباما: شما انتخاب کنید. من رای ام را پس نخواهم گرفت.
باور کنید فردا را. فردایی که ایرانیان در خیابانهای تهران سرود آزادی را همنوایی خواهند کرد و مارش باشکوه خود را آغاز خواهند کرد.
یک سال پیش نوشتم که: "جهان با بوش و چینی چه خواهد کرد؟" امیدوارم که هرگز ننویسم "جهان با اوباما چه خواهد کرد؟"
تگزاس ـ ۷ نوامبر ۲۰۰۹
* رضا علوی، نویسنده و مترجم آزاد در تگزاس ـ آمریکا است.
rezaalavim@yahoo.com
