رادیو زمانه: سیمین بهبهانی، شاعر غزلسرای ایرانی که برای دریافت جایزه “یانوش پانونیوش” به شهر “پچ” در مجارستان سفر کرده بود، هنگام بازگشت به ایران به دلیل اختلال ریتم قلب در بخش سی‌سی‌یو بیمارستان آزاد در تهران بستری شد.
علی بهبهانی، فرزند سیمین بهبهانی به خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) اطلاع داد که سیمین بهبهانی، یکشنبه، ۱۰ شهریور به ایران وارد شد و برای درمان به بیمارستان انتقال یافت.
علی بهبهانی به ایسنا گفته است: ” فشردگی برنامه‌های سفر به سیمین بهبهانی خیلی فشار آورد. در حال حاضر، ضربان قلبشان نامنظم است و مقداری خون‌ریزی دارند.”
او همچنین اظهار امیدواری کرد که تا چهارشنبه، ۱۳ شهریور ماه خانم بهبهانی به بخش عمومی منتقل شود.
سرچ گزا، رئیس انجمن قلم مجارستان جایزه “یانوش پانونیوش” را پنج‌شنبه ۷ شهریورماه (۲۹ اوت) به سیمین بهبهانی تقدیم کرد. ارزش این جایزه معادل ۵۰ هزار پوند است. سرچ گزا این جایزه را همراه با یک دیپلم افتخار به دلیل تلاش سیمین بهبهانی در جهت گفت‌و‌گوی بین فرهنگ‌ها و تمدن‌ها و تلاش او برای آزادی بیان به او داد.
بیانیۀ انجمن قلم ایران در تبعید
شادباش به سیمین بهبهانی برای دریافت جایزۀ «یانوس پانونیوس»
سیمین بهبهانی غزلبانوی شعر امروز ایران، نامی ستایش برانگیز است. وی، در کنار زبانی زیبا، نقش آفرین و شعری روان، دستمایه ای جز شادی و حزن زندگانی روزمرۀ مردم سرزمینش ندارد. همان اندازه که شعر او، برخاسته از متن جامعه ست، به همان اندازه نیز، تأثیر گذار بر جامعه نیز می باشد. بیان این کنش و واکنش های متقابل نیست که شعر سمیمین بهبهانی را ازبرخی شاعران که به تأثیرهای اجتماعی باور ندارند، اما کاسبکارانه در پی آن هستند که بر همان جامعه تأثیر بگذارند، متفاوت می کند، بلکه آنچه شعر بهبهانی را از دیگران متمایز می کند، چگونگی بیان این تأثیرهای متقابل است. سیمین بهبهانی با نو آوری در وزن و قالبِ غزل، و با زبانی تازه و برخاسته از گنجینۀ ادبیات این مرز و بوم، این گونۀ شعر را بیش از هر زمان دیگر، اعتباری اجتماعی بخشیده است.
در عاطفی ترین عاشقانه هایش، با شاعری روبرو هستیم که در برابر واقعیت های تلخ، صحنه های حماسی می آفریند و در آن میدان های دشوار غبارگرفتۀ پر از دشمن، این شعر اوست که هر باره، چون پرچمی افراخته می درخشد.
در سیاسی تر ین شعرهای بهبهانی، ما با ناب ترین گونۀ شعر برخورد داریم که در خاطرۀ همگانی مردم این مرز و بوم، دیری ست که نقش بسته اند.
سخن کوتاه، شعر بهبهانی، زبان دلیر و توانمند و بلندِ آن فرودستانی ست که دست روزگار توانشان را به جبر و ترفند گرفته است؛ زبانی زیبا و استوار که در برابر هیچ گونه ای از زور و استبداد خاموش نمانده است.
جایزۀ «یانوس پانونیوس» که در روزهای پایانی ماه اوت امسال از سوی انجمن قلم مجارستان به غزلبانوی شعر امروز ایران پیشکش شد، در حقیقت پاداشی ست برای شاعری که با قامتی افراشته، «وظیفۀ دشوار» انسان بودن را در وضعیت بسیار نا به هنجار میهنمان، تا کنون بر دوش زبان و شعر خویش برده است. ما، از انجمن قلم مجارستان، سپاسگزاریم که در راستای مبارزه برای آزادی بیان و اندیشه، این جایزۀ گرانبها و گرانقدر را به غزلبانوی شعر امروز ایران که جز صدای بلند آزادی نیست، اهدا کرده است.
به سیمین بهبهانی نیز، برای دریافت این جایزه شادباش می گوییم و برایش آرزوی تندرستی و شادابی داریم.
انجمن قلم ایران در تبعید.
