شماره ۱۲۱۴ ـ پنجشنبه ۲۹ ژانویه ۲۰۰۹
هیئت تحریره محترم مجله شهروند
با سلام
قبل از هر چیز با محکوم کردن تجاوز اسرائیل به غزه و تنفر از اقدامات بی باک و ناشی از قلدری اسرائیل در کشتار غیرنظامیان عمیقا با فرمایشات آقای برقعی موافقم، ولی معتقدم راهی که اسرائیل در ارتباط با نظرات بین المللی و سازمان ملل پیموده است دقیقا همان راهی است که برای رهبران ایران گشوده و تسطیح شده و به خوبی و با زیرکی تمام و با سرعتی بیشتر از اسرائیل در آن جولان می دهند و تمام سازمانها و ارگانهای حامی حقوق بشری را به ریشخند و استهزای عملی می گیرند و متاسفانه در راه قدرت طلبی از خواسته های بحق مردم فلسطین و تمایل آنان در مبارزه با ظلمی که سالها بر ایشان رفته و در راه بسط قدرت نفوذ و تسلط خود استفاده سوء می برند و هیچ حقی برای مردم غیرسیاسی و عادی (چه در فلسطین، چه در ایران یا عراق) قائل نیستند. اصولا روشی که سران کشور ما دارند به نظر بنده بسیار خطرناکتر و وخیم تر از روش و توجیهی است که سران حکومت اسرائیل برای حمله به غزه دارند.
اسرائیل اگر به غزه حمله می کند در داخل کشورش برای مردم خودش ارج و احترام و حقوقی قائل است، در شهر “سخنین”اش همزمان با حمله تظاهرات علیه جنگ و به نفع مردم غزه برپا می شود و گروهها و سازمانهایی در داخل کشور اسرائیل علنا به این موضوع اعتراض می کنند (البته در ایران هم استیضاح وزیر کشاورزی به همین بهانه لغو می شود!؟) آیا در ایران کسی پاسخی از قتل های زنجیره ای شنید؟ آیا می دانید خانم دکتری که در همدان مورد تجاوز بسیجیان (در مرکز امر به معروف!) قرار گرفت و همان شب کشته شد خانواده اش برای قطع پیگیری تهدید می شوند؟ آیا سارق ۱۲۳ میلیارد پول مردم مجازات شد؟ آیا کسی جرات دارد به پولهای کلانی که علیرغم فقر وحشتناک خرج باج گیران لبنانی و فلسطینی می شود اعتراض کند؟ آیا خبر دارید دختران ایران گله ای در کشورهای عربی به فروش می رسند؟ آیا کسی حق اعتراض به آن را دارد؟ حمله به منزل شیرین عبادی به بهانه جنگ غزه چه معنایی دارد؟
اسرائیل اگر جنایت می کند و در مقابل دیگران خون آشام است (که البته هست) حداقل مردمش و رسانه هایش حق دارند از ثروت یا مخارج رئیس دولتشان سئوال مطرح کنند، حداقل سرانش هر کدام در کشورهای غربی برای خودشان آخور پری درست نکرده اند تا پول بی حساب نفت را در آن بریزند و … پس جناب برقعی بیایید ببینیم ذهن چه کسی در واقع مشوش است؟ از خود بپرسیم خرج آتش راکتهای حماس را چه کسی می پردازد؟ چه کسی ایرانیان مخالف را در اقصا نقاط جهان ترور می کند و هیچ ابایی ندارد؟ چه کسی از جوانان ایران معتاد و فاحشه ساخته است؟ چه کسی پول نفت مردم فلک زده را خرج تاسیس حزب ها و گروههای عمدتا مسلح در گوشه و کنار دنیا می کند و این عطش قدرت تا کی و کجا ادامه می یابد؟
خلاصه کلام اینکه آنچه در حال حاضر بر کشور ما و مردم ما میرود بارها ویرانگرتر و وحشتناک تر از ظلمی است که بر مردم مظلوم غزه اعمال می شود و آنچه برای مجله وزین شما مهمتر است روشن کردن رابطه حاکمان گستاخ و بی باک ایران و نمایاندن دستهای خونین آنان در کنار دست مسببان غزه و امثال آن است. اگر حقی برای مخاطبان وجود دارد نامه ام را چاپ کنید.
۲۱ دی ماه ۱۳۸۷
