نقش تعلیم و تربیت در تساوی حقوق زنان و مردان
خوانندگان گرامی، در شماره دو هفته قبل در خصوص اهمّیت تعلیم و تربیت کودکان صحبت شد. حال ببینیم نتایج تعلیم و تربیت یکسان برای دختر و پسر چه نقشی در راه تساوی حقوق زن ومرد دارد.
زنان که نیمی از جامعه بشری هستند قرنهای دراز از شرکت مؤثر در عرصۀ اجتماع و تمدّن ممنوع و در پنجه قدرت مردان اسیر و بر خدمت ایشان مجبور بودند. این وضع اسفناک قرنهای دراز ادامه داشت و هنوز هم در بسیاری از کشورها ادامه دارد.
همزمان با پیدایش آئین بهائی، جهان جهانی دیگر گشت و افکار ناهنجار دوران گذشته متدّرجاً متروک شد و بشر مسیری تازه یافت و راه را به سوی بلوغ گشود.
در زمانی که در ایران قرن نوزدهم زنان در چهار دیواری خانه محبوس بودند و بدون همراهی مردِ محرم پای از خانه بیرون نمی گذاشتند حضرت بهاءالله،مؤسّس آئین بهائی، این روش ظالمانۀ را منسوخ فرمود و تساوی حقوق مرد و زن را از جمله احکام دین خویش شمرد. همه می دانند که زنی دلاور و دانشمند و پرهنری چون طاهره قُرّه العَین، در زمان حضرت باب (۱۸۴۸، بشارت دهنده به ظهور حضرت بهاءالله) حجاب از رخ برگرفت و عملاً امرِ جدید را با احکامِ جدید اثبات نمود. بعداً به تدریج نهضت های زنان پای گرفت و روز به روز توسعه یافت تا به امروز رسید که تساوی حقوق و آزادی زنان از خواسته های بین المللی در جمیع ممالک عالم به شمار می آید و دیر یا زود تمام کشورها مجبور به قبول آن خواهند شد و حتی به بهانۀ فرهنگ و مذهب مانع آن نتوانند شد. در آثار بهائی داریم که:
“عالم انسانی، مانند طیور(پرندگان)، محتاج به دو بال است. یکی زنان و دیگری مردان. مرغ با یک بال پرواز نتواند. نقصِ یک بال سبب وِبالِ بال دیگر است. عالم بشر عبارت از دو دست است. چون دستی ناقص ماند دستِ کامل هم از وظیفۀ خویش باز ماند خدا جمیع بشر را یکسان خلق کرده. جمیع را عقل و دانش عنایت فرموده….. لهذا چرا باید نساء(زنان) از رجال(مردان) پست تر باشند؟ عدالتِ الهی قبول نمی کند. عدل الهی کل را مساوی خلق فرموده و در نزد خدا ذکور و اناثی (مرد و زنی) نیست هر کس قلبش پاک تر عملش بهتر در نزد خدا مقبول تر خواه زن باشد خواه مرد.”
در آئین بهائی یکی از شرایط ترقی جامعه بشری حصول تساوی حقوق کامل بین زن و مرد اعلام شده است در این خصوص در آثار بهائی داریم که: ” تا مساوات تامه بین مردان و زنان در حقوق حاصل نشود عالم انسانی ترقیات خارق العاده ننماید. زنان یک رُکنِ مهّم از دو رُکنِ عظیم اند و اول مربی و معلم انسانی. زیرا معلّمِ اطفالِ خردسال مادرانند. آنان تأسیس درسِ اخلاق کنند. اطفال را تربیت نمایند. پس ترقّی زنان سبب ترقّی مردان است لهذا باید زنان همۀ تعلیمات و امتیازات نافعه را به دست آرند تا در کمالات عالم انسانی نیز با مردان مشترک شوند و البته اشتراک در کمال، از نتایج تساوی در حقوق است.”
حتّی در تعالیم بهائی تربیت دختران و زنان به حدّی اهمّیت دارد که در مورد تربیت فرزند سفارش شده که اگر پدر و مادر فقط قادر بر تهیه وسایل و مخارج تحصیل یکی از فرزندان خویش باشند باید تعلیم و تربیت دختر را ترجیح دهند. از این روی بهائیان جامعۀ آینده بشری را جامعه ای می دانند که زنان با حقوق متساوی با مردان همکاری نمایند.
“حضرت بهاءالله، مؤسّس آئین بهائی، وحدت در تربیت اعلان نموده یعنی به جهت اتّحادِ عالم انسانی لازم است که جمیع بشر یک نوع تربیت شوند. مردان و زنان، دختر و پسر تربیت واحد گیرند. و چون تربیت در جمیع مدارس یک نوع گردد ارتباط تام بین بشر حاصل شود.
با توجه به این تعالیم گرانمایه بود که جامعه بهایی ایران در نظر اهلِ انصاف جامعه ای مترقّی شناخته شد و از عوامل این امتیاز همین اصرار و کوشش در راه تربیت دختران بود و در زمانی که تأسیس مدارس دخترانه در ایران گناه شمرده میشد و مخالف شرع محسوب می گردید بهاییان به تأسیسِ مدارس دخترانه قیام کردند و همزمان معلّمینی حتّی به دهات و قَصَبات که تعداد بهائیانش زیاد بود اعزام داشتند و بر تعلیم و تربیت کودکان از دختران و پسران اهتمام تام می ورزیدند.
خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید: پیامگیر : ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵ ، ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی : www.reference.bahai.org/fa
