شهروند ۱۲۴۴
این روزها هم خوشحالم هم نگران و هم عصبانی، عینهو آقای احمدی نژاد. ما هر دو از این خوشحالیم که خوب ها و بدها رودر روی هم قرار گرفته اند و هر دو هم همدیگر را خوب شناخته اند.
نگرانی هر دوی مان اما از گسترش خشونتها و کشتارهاست.
و عصبانیت مان هم این است که هر دوی مان بیشتر از اینکه هستیم نمی توانیم کاری کنیم.
البته باید گفت که خوشحالی من از خوشحالی احمدی نژاد به اندازه آرای موسوی و کروبی بیشتر است و تازه سیر صعودی هم دارد در صورتی که خوشحالی ایشان مسیر عکس را طی می کند.
در عوض نگرانی ام از نگرانی ایشان کمتر است و تازه نگرانی ایشان همچون سرعت فزاینده قطار بی ترمزیست که به ناکجا آباد می رود.
و اما در مورد عصبانیتم باید بگویم که با عصبانیتش برابری می کند علتش هم این است که به اندازه آرای آقای رضایی، عصبانیت من از وجود عصبانیت ایشان است.
و اما ای خواننده عزیز با این عصبانیت یا نگرانی؟ موافقید؟ انشاءالله که نه.
