از خوانندگان
متوقف شدن بازگشت های اجباری پناهجویان ایرانی، پایان انتظار طولانی در رابطه با پرسشنامه های شهروندی، پیروزی های چشمگیری برای کامیونیتی ما هستند. می توان آنها را همچون نشان های آشکاری دانست که در محیطی که آزادی، دموکراسی و حقوق بشر حکمفرماست، حرف حق به سادگی بر کرسی خواهد نشست. در این نوع جوامع سکوت و سکون ما در مقابل هر گونه بی عدالتی به نحوی مشارکت کردن در آنهاست.
به دنبال دعوت به امتحان تعداد کثیری از دریافت کنندگان پرسشنامه شهروندی و مکاتبه جهت آمادگی برای امتحان تعدادی دیگر، “افسانه پیگیری نکنید فایده ندارد” به چالش جدی کشیده شد و ثابت شد ما با هم توانستیم و بعد از این باز هم می توانیم. از آنجا که این نتیجه بدون همت جمعی امکان پذیر نبود بر خود لازم می دارم که تشکر خود را از آقایان مهدی شمس، سعید سلطان پور، آقای علی شفایی، آقای حسینی، خانم مانیا کوپال، خانم خجسته شعایی و آقای عسگری، آقای مجید کامل، آقای متین و همه عزیزانی که به نحوی در جمع آوری امضا، شرکت در جلسات، امضا و هر حرکت حمایتی دیگر، با ما همراهی نمودند و این فرضیه غلط را که هیچ حرکتی نکنید فایده ندارد را به چالش کشاندند و نشان دادند که ما با هم می توانیم صدایمان را برای حرکتهای کوچک و بزرگ به هم رسانده و یک صدا برای احقاق حق و ارتقای خود به پیش برویم، اعلام دارم. این افتخاری است نصیب جامعه ایرانی، که بدون همراهی آنها قدمی نمی شد برداشت کمپین حمایت از دریافت کنندگان پرسشنامه شهروندی ما صرفا جرقه ای بود برای آغاز این حرکت ریشه ای و مردمی.
همچنین تشکر ویژه خود را از جناب آقای دکتر رضا مریدی وزیر محترم تحقیقات و نو آوری استان اونتاریو، جناب آقای علی احساسی کاندید محترم حزب لیبرال، جناب آقای دیوید موسوی کاندیدای محترم شورای شهر و مجلات فارسی زبان اعلام می دارم و باور دارم که این تمرین همیاری و همبستگی می تواند ما را در دست یابی به اهداف جامعه ایرانی و ارتقای آن در جامعه کانادایی کمک نماید.
همچنین تشکر ویژه خود را از وزیر محترم مهاجرت کریس الکساندر که به قول خود وفا کرد و ترتیبی را اتخاذ نمود که ضمن توقف ارسال پرسشنامه شهروندی تعداد زیادی از دریافت کنندگان برای امتحان شهروندی فرا خوانده شدند اعلام می دارم. در این بین نیز از وزیر محترم مهاجرت استان انتاریو و برخی از نمایندگان حزب محافظه کار و لیبرال که مارا با پذیرش خود و رساندن صدای ما به گوش مسئولین یاری نمودند سپاسگزاری می کنم.
در نهایت اینکه: از آنجا که این نه اولین مشکل جامعه ایرانی است و نه آخرین آن خواهد بود، نتیجه این حرکت نشان می دهد که ما تنها یک راه رو به جلو داریم و آن این که دست در دست هم اختلاف سلیقه ها را کنار گذاشته و همدلانه به منافع جامعه بیندیشیم و با هم حرکت کنیم بی شک پیروزی از آن ما است.
