روز یکشنبه آینده، ۱۱ می، جلسه عمومی سالیانه کنگره ایرانیان کانادا برگزار می شود. در این جلسه اساسنامه جدید کنگره به رای عمومی گذاشته خواهد شد و برای جایگزینی شش یا هفت نفر از اعضای هیئت مدیره رای گیری انجام می گیرد. این هر دو با بی اعتنایی تمام رسانه های ایرانی روبرو شد و اگر همت یکی از اعضای کنگره ـ که یک صفحه فیسبوک برای معرفی نامزدها باز کرد ـ نبود هیچ امکانی برای آشنایی با آن ها و برنامه های شان پیش نمی آمد.
اساسنامه جدید، که تهیه آن بیش از همه مرهون تلاش آقای دیوید موسوی بود، بسیاری از کاستی هایی را که من و دوستانم در نامه نقد کارکرد هیئت مدیره کنگره به آن ها اشاره کرده بودیم، برطرف کرده است. همین طور، پنج نفر از شش نفری که تاکنون برنامه انتخاباتی شان را در صفحه فیسبوکی که به همین منظور راه اندازی شده مطرح کرده اند برنامه شان را بر رفع این کاستی ها گذاشته اند. در این جا می خواهم مرور کوتاهی بر این دو موضوع داشته باشم.
مهم ترین تغییرات مثبتی که در اساسنامه جدید به چشم می آید تاکید بر شفافیت و جوابگو بودن هیئت مدیره هستند. در این اساسنامه گزارش جلسات هیئت مدیره به اعضا الزامی شده است و شامل اطلاعات دقیقی درباره اعضای هیئت مدیره و افراد دیگر حاضر در جلسه، رای گیری بر سر هر موضوع، و رای هر عضو هیئت مدیره می شود. این از مهم ترین روش هایی است که اعضای هیئت مدیره را ملزم به پاسخ گو بودن در مقابل اعضای کنگره خواهد کرد. همین طور، گزارش مالی کنگره که در صورت تصویب اساسنامه جدید، از این پس به درخواست کتبی اعضا در اختیار آنان قرار خواهد گرفت.
افزون بر این، حضور یک بازرس (Ombudsperson) مستقل از هیئت مدیره و به انتخاب مستقیم اعضای کنگره پیش بینی شده است که وظیفه اش رسیدگی به شکایت اعضای کنگره ـ نسبت به هر موضوع از جمله کارکرد هیئت مدیره ـ است.
در نظر گرفتن شکل های دیگر رای گیری، مثل رای گیری از طریق اینترنت، امکان درگیر شدن تعداد بیشتری از اعضای جامعه در پیشبرد سیاست های کنگره را فراهم خواهد ساخت. سادگی این نوع رای گیری امکان دموکراسی مستقیم را افزایش می دهد و اعضای کنگره نه تنها در انتخاب اعضای هیئت مدیره بلکه در شکل دادن به سیاست های عام کنگره هم می توانند مستقیما شرکت کنند. به این ترتیب، هیئت مدیره خواهد توانست در مورد مسائل حساسی که رای قطعی جامعه مشخص نیست به نظرخواهی همگانی روی آورد. به عنوان مثال، بسته شدن سفارت ایران در کانادا موضوعی بود که جامعه را به دو بخش تقریبا مساوی موافق و مخالف تقسیم کرد. اگر امکان رای گیری مستقیم وجود داشته باشد هیئت مدیره با دقت می تواند اعلام کند که چند درصد جامعه موافق و چند درصد مخالف بسته شدن یا بازگشایی سفارت هستند.
از سوی دیگر، شش یا هفت صندلی خالی در هیئت مدیره هست که باید بین نه یا یازده نامزد انتخاباتی تقسیم شوند. دوره شش تن از مدیران کنونی به پایان رسیده یا پیش از این استعفا کرده اند. یک تن دیگر از مدیران هم تصمیم به استعفا دارد (که مدیر خوبی است و امیدوارم در این چند روز باقی مانده در این مورد تجدید نظر کند و بماند). جوان بودن وجه مشترک بیشترین این نامزدهاست که ممکن است بتواند خون جدیدی در رگ های این نهاد بدواند و از رکود و زمین گیری بازش دارد. امیدوارم رئیس جدید کنگره هم از بین همین ها انتخاب شود که بی تردید باعث تحول مثبتی در کنگره خواهد شد.
از بین نامزدها شش نفر به دعوت صفحه فیسبوک ICC 2014 Election جواب دادند و برنامه های شان را اعلام کردند (تا امروز، دوشنبه ۵ می). پنج نفر از این شش تن، یعنی آقایان آرشام پارسی، بهروز آموزگار، رضا قاضی، فرهنگ فرید، و مهدی شمس، در برنامه های شان بر شفافیت، ارتباط مستقیم و مداوم با اعضا، پاسخگو بودن مدیران، و مشورت با جامعه در تصمیم گیری های مهم تاکید کرده اند. تاکید بر این برنامه از یک سو نشان می دهد که تلاش های یک سال گذشته به هدر نرفتند و گوش های شنوایی پیدا شدند که اهمیت آن ها را درک کنند. از سوی دیگر این واقعیت هم یک بار دیگر عیان شد که یک جامعه را از شالوده باید ساخت نه از تزئینات بیرونی. نشست و برخاست با نخست وزیر کانادا اگرچه بسیار ضروری است اما پیش از آن لازم است اعتماد جامعه ایرانی را به دست آورد و آن را پشتوانه این مذاکرات کرد. این اعتماد به دست نخواهد آمد مگر آن که جامعه نسبت به کنگره ایرانیان احساس تعلق کند. و این احساس تعلق به دست نخواهد آمد مگر این که جامعه به تجربه ببیند که در تصمیم گیری های این نهاد حضور دارد. این باعث تاسف است که از جمعیت صد و بیست هزار نفری ایرانیان بزرگشهر تورنتو و سیصد هزار نفری کانادا تنها سیصد نفر عضو کنگره هستند. اگر این واقعیت مهم را به حساب آوریم که ما ایرانیان یاد گرفته ایم با سکوت مان رای بدهیم، جای خالی چند ده هزار ایرانی در کنگره ای که اسم آنان را بر خود دارد معنای تکان دهنده ای پیدا می کند.
امیدوارم در جلسه عمومی یکشنبه آینده تعداد بیشتری از ایرانیان را ببینیم.
امیدوارم رای گیری امسال سالم تر از سال پیش برگزار شود و شرکت کنندگان بتوانند با اعتماد سالن را ترک کنند حتا اگر نامزد دلخواه شان پیروز نشده باشد.
امیدوارم آن ها که با برنامه شفافیت و پاسخگویی پا به میدان گذاشته اند بتوانند اعتماد اعضای کنگره را به خود جلب کنند.
امیدوارم نامزدهایی که برنامه شان را اعلام نکرده اند با همین شعارها به میدان بیایند و فرصت دهند یک بار برای همیشه نهادی بسازیم که مال ما باشد و به آن افتخار کنیم.
و امیدوارم مدیرانی که هیئت مدیره را ترک می کنند در گروه های کاری به همکاری شان با کنگره ادامه دهند و این سنت را برجا بگذارند که ریاست تنها راه خدمت به جامعه نیست.
حافظ می گوید:
گریه شام و سحر شکر که ضایع نگشت
قطره باران ما گوهر یکدانه شد
