گزارش شاخص های زندگی سال ۲۰۰۸ به همت موسسه اجتماعی تورنتو انتشار یافته و شهر را از جنبه های گوناگونی مورد بررسی قرار داده است.
شهروند ۱۲۰۰ ـ پنجشنبه ۲۳ اکتبر ۲۰۰۸
گزارش شاخص های زندگی سال ۲۰۰۸ به همت موسسه اجتماعی تورنتو انتشار یافته و شهر را از جنبه های گوناگونی مورد بررسی قرار داده است. این گزارش به شرح ذیل است:
بزرگشهر تورنتو از لحاظ سیستم شهرداری در آمریکای شمالی در رده پنجم قرار دارد. در سه سال اخیر تورنتو از لحاظ سطح زندگی به عنوان پانزدهمین شهر دنیا و دومین شهر کانادا پس از ونکوور شناخته شده است. همچنین دهمین مرکز اقتصادی دنیا به حساب می آید و از لحاظ قدرت اقتصادی با لندن، توکیو، نیویورک، سئول، شیکاگو و لس آنجلس رقابت می کند. سیستم حمل و نقل شهری تورنتو یکی از کارآمدترین ها در آمریکای شمالی به حساب می آید و از لحاظ کاهش میزان کربن پنجمین شهر دنیاست.
سرشماری انفاس: از سال ۲۰۰۶ نزدیک به ۱/۱۴ درصد جمعیت شهر را سالمندان تشکیل می دهند که متوسط سن آنها بین ۸۰ الی ۸۴ سال است و کودکان زیر ۱۵ سال ۱۶ درصد جمعیت و در برخی مناطق ۲۱ درصد جمعیت را تشکیل می دهند.
شهر مهاجرین: از سال ۲۰۰۶ حدودا هشت درصد از ساکنان تورنتو کانادایی بوده اند و ۳۰ درصد را مهاجران تازه وارد تشکیل می دهند. مابقی نیز مهاجران دهه ۹۰ به بعد محسوب می شوند.
اقلیت های مشهود: تورنتو یکی از بزرگترین مراکزی است که اقلیت های قومی در مناطق گوناگون آن سکنا گزیده اند. اغلب مهاجران در شهرهای حاشیه ای زندگی می کنند لیکن بیش از نیمی از جمعیت هنوز ساکن تورنتو هستند. این شهر در پنج سال گذشته حدود ۵۵ هزار سکنه تازه وارد نیز در خود جای داده است.
اقتصاد متغیر: بودجه سال ۲۰۰۸ این شهر تصویب شد. لیکن در ۱۰ سال گذشته این بودجه به طور متوسط ۷/۶ درصد افزایش داشته است. در حالیکه درآمدهای بودجه ای ۶/۵ درصد رشد کرده است، در سال ۲۰۰۸ نیمی از مالیات بر مستغلات ( ۶۵/۱ بیلیون دلار) صرف هزینه های پلیس و سرویس های اورژانسی شد. تورنتو تنها ۵۳ میلیون دلار بودجه برای توسعه شهرهای اطراف و سرویس رفت و آمد شهری و اماکن عمومی در نظر گرفته است.
فاصله طبقاتی: در ۳۰ سال اخیر توزیع درآمدها در تورنتو به صورت متناوب متغیر است. در سال ۱۹۷۰، ۶۶ درصد از سکنه درآمد متوسط داشته و تنها یک درصد قشر فقیر محسوب می شده اند. لیکن در سال ۲۰۰۰، ۳۲ درصد جمعیت را قشر متوسط و نه درصد را قشر کم درآمد تشکیل داده اند. در میان کم درآمدها ۶۲ درصد مهاجران به چشم می خورند که اغلب سیاه پوست، چینی و یا مهاجران منطقه آسیای جنوبی به حساب می آیند.
خط فقر: از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ تعداد خانواده های فقیر ۱۰ درصد افزایش داشته و بیش از ۶۰ درصد این خانواده ها در تورنتوی بزرگ سکنا دارند.
تورنتو و وینزور تنها شهرهایی هستند که در آن درآمد خانواده های متوسط بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ کاهش داشته، در صورتی که به منظور انطباق درآمد با تورم باید میزان درآمد افزایش پیدا کند.
در سال ۲۰۰۶ بیش از ۳۱۳ هزار کودک در فقر زندگی می کردند و این میزان به نسبت سال ۲۰۰۵ حدود ۵/۳ درصد کاهش داشت. در سالهای اخیر این نرخ ثابت مانده، لیکن با افزایش جمعیت حدود ۲۸ هزار کودک در خانواده های کم درآمد زندگی می کنند.
امنیت: احساس امنیت باعث بالا رفتن سطح زندگی افراد می شود. پلیس تورنتو گزارش داد آمار وقوع جرم در ۱۰ سال اخیر به شدت کاهش پیدا کرده است. لیکن ۸۴ قتل واقع شده در سال ۲۰۰۷ به طور متوسط ۶/۶۲ درصد بیش از گذشته صورت گرفته است. در دهه اخیر میزان جرائم در قشر جوان نیز تغییری نداشته است.
برنامه سلامت: درآمد مکفی، محیط زیست پاک و دسترسی به سرویس های اجتماعی رموز سلامتی هستند.
چاقی: ۸/۴۳ درصد از سالمندان کانادا از اضافه وزن مفرط رنج می برند. در پنج سال اخیر چاقی مفرط در تورنتو ۳۵ درصد افزایش پیدا کرده است.
مصرف دخانیات: در سال ۲۰۰۷ حدود ۵/۱۳ درصد از بزرگسالان سیگار می کشند که این میزان نسبت به آمار ۵/۲۰ درصدی سال ۲۰۰۲ کاهش چشمگیری داشته است.
فقر و محیط زیست: تورنتو بیشترین آمار مبتلایان به بیماری دیابت نوع دوم را دارد( حدود ۲۲۵ هزار نفر که این آمار در سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ تنها ۵۰ هزار نفر بوده است). عامل ژنتیک در وقوع چنین بیماری موثر است. لیکن فاکتور فقر نیز رل مهمتری را بازی می کند، زیرا خانواده های کم درآمد نمی توانند از مواد غذایی سالم استفاده کنند.
آلودگی محیط زیست: به دلیل ازدیاد ترافیک و استفاده زیاد از وسایل نقلیه افزایش بیماری برونشیت از نوع حاد بویژه در میان بزرگسالان و کودکان دیده می شود.
