این صفحه به بهائیان اختصاص دارد
از جمله عواملی که در تخریب اساس دیانت در ادوار گذشته مؤثر بوده فقدان خلوص نیت و رواج بازار ریاکاری و تظاهر بوده زیرا جامعه هر قدر هم به ظاهر ساکت و مؤدب و تسلیم بوده معهذا قلوب و و ارواح از ریای ریاکاران منزجر و مشمئز شده و بالاخص چون بعضی از پیشوایان مذهبی که معمولاً سرمشق جامعه شمرده می‌شدند بیشتر دچار این مرض مشئوم بوده‌اند عکس‌العمل بس ناگواری در پیروان آنها نمودار گشته و رفته رفته خمودت و دلسردی مردم را احاطه و در نتیجه ریاکارانِ متظاهر را ترک و تدریجاً از محیط دین و دینداری روگردان و گریزان شده‌اند.
این است که در بیانات مبارکه آئین بهائی این تظاهرات معموله را به صراحت تقبیح و مردم را به خلوص نیت و ترک ریاکاری و تظاهر و خودنمائی تشویق می‌فرمایند.
چنان که تذکر داده شد ممکن است ادب و حجب افراد مانع گردد که پرده از روی ریایی ریاکار برداشته شود ولی عمل اثر خود را داشته و حس عمومی و شامه دقیق به خوبی تظاهر را از حقیقت تشخیص داده و مضرات ریاکار را به سرعت درک می نماید و آن را از میان برمی‌دارد.
حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند: اگر اعمال به شائبه هوی و هوس و خودپرستی، مشوّب یقین است که مساعی عاقبت بی‌نتیجه ماند و محروم و مأیوس گردد و این مسئله در حیات عائله (خانواده) نیز دارای تأثیرات شدیده بوده، مادام که محبت و دلبستگی افراد عائله (خانواده) نسبت به یکدیگر مقرون به تظاهر و ریا و از حلیه (زینت) خلوص و صمیمیت عاری باشد شک نیست که مألاً آثار ریاکاری و فقد خلوص از خلال اعمال ظاهر شده الفت و محبت را به نفاق و بینونت (جدایی) تبدیل و زندگانی را تلخ و ناگوار خواهد ساخت.
حضرت بهاءالله می‌فرمایند:
” ای دوستان، به راستی می‌گویم که جمیع آنچه در قلوب مستور نموده‌اید نزد ما چون روز واضح و ظاهر و هویداست ولکن ستر آن را سبب جود و فضل ماست نه استحقاق شما.”
“… جهد کنید تا اعمال از غبار ریا و کدورت نفس و هوی پاک شود و به ساحت عزّ قبول (حضور) درآید چه که عنقریب صرافان وجود در پیشگاه حضور معبود جز تقوای خالص نپذیرند و غیر عمل پاک قبول ننمایند، این است آفتاب حکمت و معانی…..”
“ای غافلان، گمان مبرید که اسرار قلوب مستور است بلکه به یقین بدانید که به خط جلی (واضح) مستور گشته و در پیشگاه حضور مشهود”.
“ای به ظاهر آراسته و به باطن کاسته، مَثَل شما مثل آب تلخ صافی است که کمال لطافت و صفا از آن در ظاهر مشاهده شود چون به دست صرّاف ذائقه احدیّه افتد قطره از آن را قبول نفرمایند…..”
ای دوست در روضه (باغ) قلب جز گل عشق مکار…
حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند:
-“اصل تقدیس و تنزیه و پاکی و لطافت، طهارت قلب است از جمیع ماسوی الله (بغیر خدا) و اشتعال بنفحات الله (نسیم خدا).”
“قلوب چون صاف و لطیف شود به خدا نزدیک گردد و شمس حقیقت در او بتابد و نار محبت الله در او شعله زند و ابواب فتوحات معنوی بر او گشوده گردد.”
“اسّ ِ اساس دیانت خلوص است.”
منقبت (صفت) عالم انسانی نیت خیر است و نیت خیر اساس اعمال خیریه است و بعضی از محققین نیت را مرجح بر عمل دانسته‌اند زیرا نیت خیریه نور محض است و از شوائب غرض و مکر و خدعه منزه.”
“حسن نیت به جهت اعمال حسنه لازم است. تا نیت خیر که به منزله ریشه و اصل محکم متین است نباشد شجره عمل بار و برکت و نتیجه حاصل ننماید و ثمرات طیبّبه نبخشد. اساس اعظم برای حصول نتایج حسنه اعمال اهل عالَم، حسن نیت است نیت خیر ریا و نفاق قبول ننماید چه بسا می‌شود که نفسی عمل خیری می‌نماید ولی نیتش خالص نه یا برای شهرت است یا به جهت عزت یا آرزوی غرور و نخوت است یا محض ریا و ریاست. این گونه اعمال نتایج باقیه ندارد و سبب فوائد عمومیه نگردد.”
شوقی ربّانی حضرت ولی امرالله جانشین حضرت عبدالبهاء می‌فرمایند:
- “باید به هر نحوی که ممکن است قبل از همه چیز قلب را صاف و نیت را خالص نمود والا اقدام به هیچ امری نتیجه و ثمری نبشخد.”
- ” نمی‌دانید که محبت خالصانه و صداقت و خلوص نیت چه اثری در نفوس نماید”.
خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید: پیامگیر : ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵ ، ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com
وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی : www.reference.bahai.org/fa
