اینک، در آستانۀ سال نو میلادی قرار داریم و مردم جهان با این امید به چشم‌انداز پیش‌روی خود می‌نگرند که سالی رها از همه ستم‌ها، جنگ‌ها و ناکامی‌های سالی که هنوز در آنیم، داشته باشند و انسان قادر شود نیروی سازنده خود
را در راه سازندگی و بنای یک جهان نو و انسانی به کار گیرد.
در سالی که رو به پایان است، شوربختی‌های بشری بسیار بودند. جهان با ناباوری شاهد حضور هیولای همه جانبۀ جنگ و گرسنگی و ستم و حفقان بود و کم‌تر انسان آزاده‌ای می‌توانست باور کند که از دل این زندگی، هیولایی مانند داعش سر برآورد و حکومت‌های پیشرفته‌ترین کشورهای جهان، این چنین به غارت و هجوم در جهان بپردازند و زندگی را به مردم دنیا تلخ کنند.
در جامعۀ ما به ویژه، سرکوب و کشتار، گسترده‌تر از پیش، پیش‌رفت و رییس جدید دولت اسلامی نیز مانند همه همپالگی‌های تاکنونی‌اش به سرکوب پرداخت، اعدام کرد و گلوی مردم را فشرد که حتی نتوانند نان روزانه خود را فرو دهند. فقر و سانسور و بی‌داد در کنار سیاست‌های تبه‌کارانه تازه هم‌چون اسید پاشی به چهرۀ زنان، جامعه را به تباهی بیش‌تر کشید.
افزون بر تحمل این ستم‌ها، اکنون مردم جامعه ما برای معیشت روزانه خود در تنگنای شدید قرار دارند و در جامعه، از دارو و درمان و نان و آسایش خبری نیست و یورش به زنان، پیگرد و آزار و اعدام گستردۀ جوانان و دانشجویان و کنشگران کارگری و نویسندگان و هنرمندان و اقلیت‌های ملی و مذهبی، تنها بخشی کوچک از پروندۀ سیاه دولت تازه است.
در کنار زیر پا گذاشتن پیوستۀ حقوق مردم، سانسور همه جانبۀ نوشته‌های نویسندگان و آثار هنرمندان و بستن رسانه‌ها و زندانی کردن روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان نیز هم‌چنان ادامه دارد.
وحشت حکومت اسلامی، از آن است که خروش و خیزش مردم ایران گریبان او را بگیرد و از قدرت به زیرش بکشد. چنین روزی دور نیست و حکومت تباهی و ویرانی و کشتار پای برجا نمی‌ماند.
در این چشم‌انداز، انجمن قلم ایران در تبعید، سال تازه پرباری را برای مردم جهان و ایران آرزو می‌کند و امید دارد که همه تباهی‌ها از زمین رخت بربندد و انسان بتواند در آسایش و آرامش نیروی خود را برای بهتر زندگی کردن به کار بگیرد و اندیشه و زبان او برای بیان خواست‌های انسانی‌اش در تنگنا نباشد.
انجمن قلم ایران در تبعید
آغاز سال ۲۰۱۵ میلادی
