logo--kanoon-H

همه ی ما شارلی هستیم

نویسندگان ، هنر مندان ، روزنامه نگاران

مردم آزاده فرانسه

کانون نویسندگان ایران در تبعید که در راه دفاع از آزادی بیان و اندیشه بی هیچ حصر و استثنا علیه سانسور وخود سانسوری مبارزه می کند، در جنایت موحشی که برای کاریکاتوریست ها وروزنامه نگاران فرانسوی رخ داده خود را در کنار مردم، هنرمندان و روزنامه نگاران فرانسوی می بیند و با آنان عمیقا همدردی می کند.

نویسندگان ایران در این بیش از سه دهه حکومت جمهوری اسلامی به خوبی با خطر غول خوفناکی که از شیشه ی شرارت بنیاد گرایی اسلامی بیرون آمده است آشنا هستند.

زندانی کردن، شکنجه و کشتن نویسندگان مخالف نظرات حکومتی از آغاز به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی تا به امروز پیوسته ادامه داشته است.

همین ماه گذشته شانزدهمین سالگرد جان باختن محمد مختاری، محمد جعفر پوینده، مجید شریف، حمید حاجی زاده و پیروز دوانی بود. نویسندگان مخالفی که فقط در فاصله ی اندکی توسط ماموران امنیتی جمهوری اسلامی ربوده شده و به قتل رسیده بودند.

سعید سلطان پور، علی اکبر سعیدی سیرجانی، حسین اقدامی، ابراهیم زال زاده، احمد میرعلایی و احمد تفضلی فقط چند نام دیگر از این فهرست بلند جان باختگان در راه آزادی بیان و اندیشه در این بیش از سه دهه هستند.

امروز ایران اگر نه بزرگترین، بی شک یکی از بزرگترین زندان های روزنامه نگاران جهان است. حذف نویسندگان مخالف حکومت اسلامی به درون مرزهای ایران محدود نمی شود. نام آن ها که در بیرون ایران به قتل رسیده اند خود فهرست بلند بالای دیگری است.

تهدیدهای برآمده از معیارهای بنیاد گرایانه ی این حکومت تنها نویسندگان ایرانی را شامل نمی شود هنوز فتوای قتل سلمان رشدی که توسط خمینی داده شد و جایزه هایی که جانشینان او برای تشویق مسلمانان به اجرای این فتوا تعیین کرده اند از خاطرها نرفته است.

غول بنیاد گرایی ی اسلامی که جنایات جمهوری اسلامی در گسترش آن نقشی به سزا داشته است امروز در همه جای جهان (فلسطین، افغانستان، افریقا و …) به کشتن و از میان بردن مخالفان خود مشغول است.

چنین تجربه های دردناک و خونینی سبب می شود که کانون نویسندگان ایران در تبعید اوج دهشت جنایتی را که در فرانسه اتفاق افتاده است با همه وجود احساس کند و همه آزادی خواهان جهان را به گسترش اعتراض علیه جهل و جنونی که مسبب چنین جنایاتی است فرا خواند.

جهان باید به دیده ی جد به این فجایع نگاه کند و این بار نه تنها به فریاد نویسندگان ایران که در این سه دهه قربانیان بسیار داده اند بلکه به خون های ریخته شده ۱۲نویسنده ، روزنامه نگار و شهروندان فرانسه در دفتر شارلی حرمت نهد و مانع از خشونت سراپا جهل و جوری شود که دارد جهان گیر می شود و امنیت نویسندگان و هنرمندان را در همه ی جهان به مخاطره می اندازد. ما از این رو صمیمانه با نویسندگان، روز نامه نگاران و کاریکاتوریست های فرانسوی و همکاران جهانی، خود را همدرد و و هم صدا می دانیم و فریاد: ما همه شارلی هستیم سر می دهیم!

کانون نویسندگان ایران در تبعید

۸ ژانویه ۲۰۱۵