گزارش از نمایشگاه نقاشی خسرو برهمندی در مکیک
حلقه های تار، بوسه خاکی، ماه سر، گل های بالدار، تن های خوشبخت… اینها نه قطعات شعر که عناوین تابلوهای خسرو برهمندی هستند. تابلوهایی با رنگهای کمتر دیده شده، که در آنها طرح های ایرانی و نقش ماه و گل و زن و پرنده، در زمینه سیاه در کنار هم می نشینند تا چشمها را به خود بکشند. آقای برهمندی، هنرمند ایرانی ـ کانادایی مانند بسیاری از هم نسلان خود در اوایل دهه هشتاد از ایران خارج شد و به مونترال آمد، نقاشی را در کنکوردیای مونترال و سپس در پاریس آم
وخت. این هنرمند پرکار تاکنون دهها نمایشگاه در اروپا، امریکا و کانادا برگزار کرده است که آخرین آنها درگالری مکیک مونترال است. نمایشگاه همزمان است با معرفی دومین کتاب او که فراموشی و خاموشی نام دارد. خسرو برهمندی از نگاه خود به کارش می گوید:” من با هرگونه نگاه مطلق گرا مانند دوالیته، ثنویت یا دوگانگی فلسفی مخالفم.خیر و شر، زشتی و زیبایی، فقط یکی از اینها نیست. جهان فقط این و آن نیست. این مطلق گرایی هاست که به دیکتاتوری تبدیل می شود. من در نقاشی می‌خواهم از رنگ سیاه اعاده حیثیت کنم. یکی از نشانه‌های آزادگی بدعت است، همان چیزی که حرام است. من این سعی را کردم که از حیطه رنگ سیاه و تاریکی وارد دنیای نقاشی شوم، اگر دقت کنید در تاریکی حتی حس های دیگرتان فعال می شود. آنجا به جزییاتی دقیق می شوید یا چیزهایی را کشف می کنید که در روشنایی روز هرگز امکان آن را نداشتید.”
در نقاشی های خسرو برهمندی که می توان آنها را بارها و از زوایای مختلف نگاه کرد، نقش ها و رنگ ها مانند تاروپودی در هم تنیده شده اند، چهل تکه هایی که تصویر واحدی را می سازند. تنوع و تکرار فرم ها یادآور فرشهای ایرانی است، هریک صحنه ای است که در تاریکی می درخشد. در آنها گلها و پرنده ها و آهوان و ماه و زن، با خطوطی نرم نقش بازی می کنند، آدمهای بالدار، پرنده ای که از سر یک انسان بیرون می آید، ماه و خورشید، پرسوناژهایی که گیاه هستند و شخصیت هایی که هر سه گانگی را دارند، با رنگهایی که انگار جز در آن تابلوها، در هیچ جای دیگری وجود ندارند. در این تابلوهای تاریک، که بسیار به سیاهی دوران های دردناک تاریخ ایران شبیه هستند، لکه های قرمز زندگی و شادی و گرمی را تداعی می کنند و از زیبایی و امید می سرایند. نقاش خود در این باره میگوید:”جان فقط متعلق به انسان نیست. حیوان و گیاه و سنگ هم مثل دیگر پدیده ها جان دارند. مجموع همه اینهاست که جان جانان یا همان جان جهان می شود. کار من در نقاشی به تصویر کشیدن تار و پود جان جانان است.
نمایشگاه”حلقه‌های تار”از تاریخ هفتم می تا بیست و هفتم جون در گالری مکیک در شهر مونترال برقرار است. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید از سایت مکیک یا سایت خسرو برهمندی در آدرس‌های زیر دیدن کنید:
