دویچه وله: “خانه دختر” به دستور وزیر ارشاد ایران توقیف شد. به گفته تهیه‌کننده فیلم، با وجود اصلاحیه‌های صورت گرفته اجازه اکران داده نمی‌شود. براساس گزارش رسانه‌ها، “خانه دختر” به موضوع تابوی تجاوز به محارم می‌پردازد.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران دستور توقیف فیلم “خانه دختر” به کارگردانی شهرام شاه حسینی را صادر کرده است. علی جنتی درباره تصمیم خود توضیح داده که اشکالاتی در این فیلم وجود داشته که قرار بوده رفع شود
.
وزیر ارشاد گفته است: «من با توجه به اصلاحاتی که داده بودند در آخرین مرحله فیلم را دوباره دیدم اما اصلاحات انجام نشده بود؛ به همین خاطر ما به عقیده گذشته خود پا برجا هستیم و نمی‌توانیم به راحتی اجازه اکران این فیلم را بدهیم.»
اما محمد شایسته، تهیه کننده فیلم، به خبرگزاری ایلنا گفته است که به درخواست وزارت ارشاد در چهار نوبت اصلاحات لازم در مورد “خانه دختر” انجام گرفته ولی این وزارتخانه باز هم اجازه اکران فیلم را نداده است.
“خانه دختر” برای نخستین بار در جشنواره فیلم فجر در بهمن سال ۱۳۹۳ به نمایش درآمد و با نقدهای تندی روبرو شد. آن‌گونه که سایت “فردا” نوشته است، بحث درباره این فیلم چندان رسانه‌ای نشد، چون رسانه‌ای شدن آن “قبح‌شکنی در جامعه نجیب ایران” محسوب می‌شد.
این فیلم، به نوشته فردا، “با اتهام به نمایش تصویری مشمئزکننده از جامعه‌ی مذهبی ایران و ادعاهایی کذب در خصوص سنت و رسوم خانواده‌های ایرانی با نقدهای تندی مواجه شده است”.
برخی از منتقدان و فعالان عرصه هنری در ایران اما معتقد بودند که سینمای ایران لازم است به موضوع‌های جسورانه و آسیب‌های اجتماعی بپردازد.
قرار بود “خانه دختر” پس از انجام اصلاحیه‌هایی که وزارت ارشاد خواسته بود در سال ۱۳۹۴ اکران شود، اما فیلم با وجود آنکه پروانه نمایش داشت، هرگز اکران نشد..
فیلم‌نامه‌نویس “خانه دختر” پرویز شهبازی است و حامد بهداد، نسیم ادبی، پگاه آهنگرانی، رویا تیموریان، بهناز جعفری، باران کوثری، محمدرضا هدایتی، بابک کریمی، رعنا آزادی و نادر فلاح از جمله بازیگران آن هستند.
سایت “الف” نوشته که یک میلیارد تومان هزینه ساخت این فیلم شده است.
تابوشکنی “خانه دختر”
بسیاری از رسانه‌های ایران روز شنبه (۵ دی / ۲۶ دسامبر) داستان فیلم “خانه دختر” را تنها به اشاره بیان کرده‌اند. کسی که بخواهد از داستان فیلم مطلع شود باید نوشته‌های رسانه‌های مختلف را در کنار هم بگذارد تا حدس بزند موضوع فیلم چیست.
خبرگزاری ایلنا می‌نویسد که داستان فیلم “به یک موضوع مهم درباره دختران می‌پردازد”. “باشگاه خبرنگاران جوان” می‌نویسد که فیلم داستان دو دختر دانشجو را روایت می کند که به دنبال کشف راز مرگ هم‌دانشگاهی خود، درست در روز پیش از مراسم عروسی‌اش هستند.
در سایت “الف” می‌خوانیم که موضوع فیلم “حساسیت‌برانگیز” است و “در مورد اتفاق نامتعارفی است که ما بین پدر و دختر داستان می‌افتد”. دست‌کم در اینجا ممکن است که یک آلترناتیو همان اتفاقی باشد که نویسنده فیلم در نظر داشته است.
“جوان آنلاین” با گزارش روز ۲۷ آذر خود نکته‌های “حساسیت برانگیز” فیلم را این چنین تصویر می‌کند: «سکانس‌ها، پلان‌ها، دیالوگ‌ها و حتی بازی بدون کلام بازیگران در این فیلم همه و همه ذهن مخاطب را به یک سمت دلالت و راهنمایی می‌کند؛ اینکه پدر خانواده به دخترش تجاوز کرده است و حالا کاراکتر بهار به خاطر در پیش بودن مراسم عقد و ازدواجش نگرانی برملا شدن این راز را دارد. نگرانی که با پیگیری مادر داماد برای احراز سلامتی عروس او را می‌خواهد پیش یک پزشک ببرد، اما بهار به خاطر اتفاق سیاهی که برایش رخ داده از داخل مطب با حالتی آشفته به سمت خیابان فرار می‌کند. مخاطب هیچ چیز دیگری نمی‌بیند جز اینکه ادامه دیالوگ‌ها و قصه خبر از مرگ مشکوک این نوعروس می‌دهند.»
مبهم و به اشاره نوشتن رسانه‌های ایران خود نشانگر دشواری سخن گفتن در جامعه درباره موضوع‌های تابوی مربوط به خانواده‌هاست.
پرویز شهبازی، سناریست “خانه دختر”، در یادداشتی که پس از جشنواره فجر بهمن ۹۳ منتشر کرد، توضیح داد که “حتما شنیده‌اید که می‌گویند به تعداد مخاطبان فهم‌های متفاوت وجود دارد” و هر کس می‌تواند از داستانی که او برای فیلم نوشته تعبیر و تفسیر خود را داشته باشد.
تهیه‌کننده “خانه دختر” اعلام کرده است که در ده روز آینده یک نشست مطبوعاتی با حضور اهالی رسانه برگزار می‌کند تا درباره وضعیت فیلم و اتفاقاتی که برای آن رخ داده توضیح دهد.
