آرش عزیزی
دیدار نماینده محافظه کار مجلس از خانه سالمندان. خرید هواپیماهای جدید نظامی توسط دولت فدرال. حتی سئوال های دانشجوی روزنامه نگاری در مورد آفریقا.
این موضوعات به نظر بیربط به همدیگر به نظر می رسند، اما یک چیز هست که همه آن ها را پیوند می دهد و آن موجودی است که با اسم سه حرفی بی آزارش شناخته می شود اما منتقدان آن را وسیله ای قدرتمند در دست دولت محافظه کار استفن هارپر می دانند: ام.ئی.پی (Message Event Proposal) به معنای “طرح پیام حاوی رویدادها”.
ام.ئی.پی در واقع دستوراتی است که دفتر نخست وزیری به تمام ادارات و وزارتخانه های دولتی می فرستد تا کسب اطمینان کند هر رویداد و امری که توسط دولت کانادا اتفاق می افتد به نوعی “پیغامی” در خود داشته باشد که خوشایند دولت اقلیتی محافظه کاران باشد.
هفته پیش گزارش کندین پرس پرده از نزدیک به هزار ام.ئی.پی برداشت که از سوی اتاوا به انواع ادارات دولتی فرستاده شده است.
این اعمال دولت هارپر علیه سنت دموکراتیک جدایی کارمندان دولتی غیرحزبی از کارمندان سیاسی حزب حاکم است. این دستورات دفتر نخست وزیری به معنای کلمه حرف در دهان وزرای کابینه، بوروکرات های فدرال، نمایندگان درجه دوم مجلس و حتی دیپلمات های مقیم خارج می گذارد. یعنی عملا این شخص نخست وزیر است که بنا به منافع روز سیاسی تمام حرف ها و اعمال مربوط به دولت را کنترل می کند. ام.ئی.پی ها مشخصا از این می گویند که چگونه اقدامات نهادهای مختلف دولتی باید بر نقش دولت تاکید کند و استفاده سیاسی برای دولت حزب محافظه کار داشته باشد.
تحلیلگران سیاست دولتی و مقامات فدرال می گویند این شیوه دولت هارپر به غایت غیردموکراتیک است. آن ها تاکید می کنند که گرچه تمامی دولت های دموکراتیک به نوعی اعمال و سخنان مقامات دولتی را کنترل می کنند، گستره این اقدامات توسط دولت هارپر در تاریخ کانادا بی نظیر است. منتقدان می گویند این دقیقاً مخالف پیغامی است که هارپر با آن به قدرت رسید: یعنی دوره جدیدی از شفافیت و حساب پذیری در دولت. کارشناسان متعدد گفته اند که گرچه اقدامات مشابه در زمان دولت لیبرال ژان کریتین نیز اتفاق می افتاد، اما هیچوقت به این وسعت نبوده است.
دفتر نخست وزیری به تقاضای بسیاری از نشریات، از جمله شهروند، برای اظهار نظر در این مورد پاسخ نداده است.
نشریات و مطبوعات مطرح کانادا هفته گذشته همه چندین صفحه به این ماجرا اختصاص دادند و با کارشناسان و مقامات سابق سیاسی متعددی در مورد آن مصاحبه کردند. به نظر می رسد اجماع بین این افراد بر غیردموکراتیک و مضر بودن این اقدامات باشد.
یکی از مقامات سابق دولت هارپر در مصاحبه با تورنتو استار گفته است: “ما تک تک مسائل را مورد بحث قرار دادیم و تک تک اعلامیه های مطبوعاتی را کنترل کردیم – همه چیز. عملا تمام رویدادها و تمام اعلامیه ها ام.ئی.پی مخصوصی داشتند”.
جاناتان رز، کارشناس سیاسی از دانشگاه کوئینز در کینگستون انتاریو، در مصاحبه ها گفته است ام.ئی.پی نگران کننده است چرا که خط سنتی بین کارمندان دولت و سیاستمداران را پاک می کند.
این روند پارتیزانیسم افراطی، که دقیقا مخالف آن چیزی است که محافظه کاران به طور عموم و استفن هارپر به طور اخص وعده می دهند، مدتی نسبتا طولانی است که مشاهده شده. اوج آن را شاید بتوان دو بار تعطیلی پارلمان توسط دولت هارپر در طول دو سال دانست: بار دوم به علت دادن تصویر مثبتی از خودش در زمان برگزاری المپیک زمستانی ونکوور ۲۰۱۰. سخنگویان محافظه کار به طور رسمی و غیررسمی معمولا می گویند اشاره گسترده مطبوعات به این روندهای دولت هارپر تاثیری بر آرای عمومی ندارد و بسیاری از نظرسنجی ها عموما این گمان را تایید کرده اند، اما باید دید که آیا نهایتاً مشاهده این نوع اقدامات تاثیری بر نظر مردم کانادا نسبت به دولت اقلیت محافظه کاران و میل شان به احزاب اپوزیسیون خواهد داشت یا خیر.
