در جلسه اخیر سران گروه هفت شامل کشورهای کانادا ـ فرانسه ـ آلمان ـ انگلیس ـ ایتالیا ـ ژاپن و ایالات متحده آمریکا که در ژاپن برگزار شد، حاضران حول محورهای اقتصادی مهمی بحث و تبادل نظر کردند.
آقای پیتر بوهمن، قائم مقام وزارت توسعه بین الملل کانادا، که از طرف نخست وزیر کانادا آقای جاستین ترودو در این نشست شرکت کرده بود، پیام مهم ایشان را به این صورت عنوان کرد که در حال حاضر جهان با پدیده تروریسم با اشکال متفاوتی روبرو است، از این رو نیاز است که سیاست های مناسبی هم برایش در نظر گرفته شود. مهمترین اصل آن است که با تروریست ها مذاکره نکرد و برای آزادی گروگانها خون بهایی پرداخت نکرد و فقط در این صورت است که می توان جلوی تکثیر این روش را گرفت.
گرچه در پایان نشست سال ۲۰۱۳ نیز سران گروه های هفت به توافق ضمنی رسیده بودند که نبایستی به هیچ عنوان با تروریست ها معامله کرد، ولی این مطلب بین خودشان نهایی نشده بود و برای اظهارنظر نهایی به سازمان ملل متحد ارجاع شده بود و از همان تاریخ بود که اسامی گروه های تروریستی که برای پول ملیت های کشورهای دیگر را ربوده و اعدام می کنند را اعلام و تحریم شان کردند.
در پیام آقای جاستین ترودو به این نکته اشاره شده بود که کانادا در ماه گذشته یکی از شهروندان خود را بر سر همین مطلب از دست داد که ضایعه بزرگی برای ما و خانواده متوفی”جان ریدزدل” بود. ایشان توسط گروه تروریستی داعش شاخه فیلیپین ربوده شده و در مقابل جانش مبلغ خون بهایی درخواست شده بود. در حال حاضر نیز یک کانادایی دیگر به نام آقای رابرت هال در دست همان گروه در یکی از کشورهای آسیایی به گروگان گرفته شده و خبری از سلامتی ایشان در دست نیست.
البته ریس جمهور فیلیپین آقای “رودریگو دودیرته” چندین بار از سپتامبر سال قبل از نخست وزیر کانادا پوزش خواسته بود، ولی این مسایل در سایه موارد سیاسی است نه اینکه بواقع ایشان تدابیر امنیتی خاصی برای گروگان کانادایی در نظر گرفته بودند یا از حالا به بعد در نظر دارند تا با گروه یاد شده برخورد کنند.
آقای جان کرایتون مدیر اجرایی سران گروه هشت که برای فرصت مطالعاتی در دانشگاه تورنتو به سر می برد در اقدام بسیار درستی حمایت خود را از این تصمیم نخست وزیر کانادا اعلام کرد. نکته جالب توجه آن است که شرکت های بیمه برای افراد خاصی که از اهمیت بالایی برخوردار هستند تا به حال اقدام به صدور بیمه نامه ای می کرد که بجز تحت پوشش درآوردن عمر و حادثه در مناطق مختلف جهان اگر شخص بیمه شده، ربوده شده و به گروگان گرفته می شد، حاضر بودند مبلغ خون بها را بپردازند تا بیمه شده زنده به محل اقامت خود برگردد و استدلالشان هم این بود که با پرداخت خون بها که بایستی از سرمایه بیمه عمر کمتر باشد هم جانی را نجات داده اند و هم مابه التفاوت مبلغ خون بها و سرمایه بیمه عمر (که در صورت کشته شدن فرد بیمه شده می بایستی بپردازند) صرفه جویی می شود.
حالا بایستی منتظر بود و نظر مدیران شرکت های بیمه را شنید که با این تصمیم گیری جدید آیا هنوز هم حاضر هستند به رویه قبلی خود ادامه دهند یا در عمل خود تجدید نظر می کنند.
* فرهاد فرسادی بروکر خبره و رسمی کانادا با سابقه تدریس بیمه در دانشگاه ها است.
farsadi@insurefar.com
