محمد بدری گولتکین*
بزرگترین شانس ترکیه، که امروز با خطرات بزرگی رو در رو است، این است که، تمامی بخش های جامعه، به روشنی آغاز به دیدن و تشخیص دشمنی که در مقابل شان قرار دارد، کرده اند. اگر دشمن را می بینید، شانس دفاع از خود وجود دارد.
از کجا به کجا رسیدیم
تا ده سال پیش، کسانی در رهبری ترکیه قرار داشتند که به “همصدری پروژه خاورمیانه بزرگ” افتخار می کردند. همان حکومت با هدف تصفیه ارتش ترکیه، که آمریکا آن را مانع طرح های منطقه ای خود می دید، در توطئه های “ارگنه کن” و “بالیوز” شریک جرم بود. اما امروز، در روزنامه های طرفدار همان حکومت:”پایگاه اینجیرلیک باید به روی هواپیماهای آمریکا بسته شود”. (روزنامه یئنی شفق). “دشمن استراتژیک آمریکاست”. (روزنامه صاباح). و یا، “بعد از ۲۴ ژوئن، ترکیه در واقع با آمریکا می جنگد”. (اسین رام اوغلو – روزنامه صاباح – ۱۳ ژوئن ۲۰۱۶) با تیترهای بزرگ نوشته می شود.(۱)
حوادثی که ترکیه از سر گذرانده، همه آنهایی را که در این کشور زندگی می کنند، به نقطه معینی سوق می دهد.
اگر با کشوری مثل آمریکا رو در رو شده اید، نمی توانید با همسایگانتان در کشمکش باشید. مسئله تا این حد ساده است.
محمد بدری گلتکین
آمریکا در عمل در مقابل ترکیه است
امروز هواپیماهایی که از پایگاه اینجیرلیک پرواز می کنند، بزرگترین کمک ها را به PKK ، که اوباما آنها را “نیروی زمینی ما در صحنه” می نامد، می رسانند. مسیر آن را هموار کرده و در جنوب کشور ما می خواهند برای PKK به اصطلاح دولتی تاسیس کنند.
وقتی آمریکا، عالی رتبه ترین فرمانده ارتش خود را برای تفتیش واحدهای PKK می فرستد و قول تاسیس دولت به آنها می دهد، در واقع، قصدی جز مبارزه طلبی نظامی علیه ترکیه ندارد.
“متفق بزرگ”، به برپایی سه پایگاه نظامی و تخصیص دو هزار نیروی وِیژه ی اضافی بسنده نکرده، بلکه استقرار نیروهای نظامی انگلیس و فرانسه را {در سوریه} نیز تامین کرد.
نهایتا سفیر ویژه اوباما Brett McGurk باز شدن مرز “بئش هابور” را که بین منطقه بارزانی و منطقه تحت حاکمیت PKK {در شمال سوریه} قرار دارد، شخصا اعلام کرد. در واقع این اعلام، تاکید این واقعیت نیز هست که، این دروازه مرزی، به وسیله چه کسی باز شده است.
به طور خلاصه، آمریکا با هر عمل خود و با هر قدم خود، به چشمانی که نمی خواهند ببینند و گوش هایی که نمی خواهند بشنوند، اعلام می کند که قصد تجزیه ترکیه را دارد.
به دلایل فوق، ترکیه اکنون، از راست ترین تا چپ ترین طیف سیاسی و با تمامی بخش های جامعه خود آدرس تهدید را می بیند.
رسیدن روزانه ی جنازه ی سه تا پنج شهید و یا از ماه ژانویه تاکنون ۸۰ موشکی که به کلیس Kilis افتاده است، دیدن حقیقت را امکان پذیر ساخته است.
و یا در آنتالیا و “موغلا” Muğla علی رغم این که فصل توریسم است، هتل هایی که تعطیل اند، و یا صادرکنندگان میوه و سبزی که دچار دشواری های بزرگی شده اند، در دیدن این حقیقت سهمی داشته اند.
نهایتا به جایی که رسیده ایم: ترکیه دشمن اش را دیده است.
دیدن دشمن و موضع گیری
در مبارزه بزرگترین مزیت این است، دیدن دشمن و موضع گیری علیه آن.
وقتی دشمن مقابل مان آمریکاست، و همان دشمن، همسایگان مان را نیز هدف قرار داده است، از این رو، نه کشمکش با همسایگان، که ضرورت اتحاد با همسایگان مان را در مقابل ما قرار می دهد، ولی آیا، تمامی این ها، با وجود حکومتی مانند AKP در ترکیه امکان پذیر است؟
سوآل مهمی است، ولی مهم تر از آن، دیدن ضروریت های ترکیه است. اگر حکومت AKP الزامات آن ضروریت ها را بجا نیاورد، از طرف ملت کنار زده خواهد شد.
آنچه مهم است، در جهت تحقق سیاست هایی که منافع ملی ترکیه ایجاب می کند، سازماندهی و خیزش ملت است. و، با وسواس فوق العاده ای، عملی کردن سیاست هایی است در جهت وحدت ملت – ارتش.
اکنون، شرایط خیزش ملت فراهم شده است.
وقتی ملت، آغاز به دیدن دشمن کرد، سمت گیری مبارزه در راه درست، موفقیت در مبارزه را نیز امکان پذیر خواهد ساخت.
* محمد بدری گولتکین، Mehmet Bedri Gültekin از کادرهای رهبری حزب کارگر {IP} ترکیه، و یکی از صاحب نظران برجسته مسئله کرد در ترکیه است که کتاب های متعددی در این زمینه نوشته است. او همچنین، از نظریه پردازان اصلی ترکیه، در زمینه لزوم تشکیل “اتحادیه کشورهای آسیای غربی” و اتحادیه “یورو اسیا” است.
۱ـ ۲۴ ژوئن ۲۰۱۵ آغاز دوباره سرکوب ترور PKK در ترکیه است. آمریکا و اروپا به هر وسیله ای مخالفت خود با این سرکوب را بیان و عملا و با هر وسیله ای – از تهدید و شانتاژ – برای متوقف کردن آن، ترکیه را تحت فشار گذاشته اند. آمریکا از PKK هم بعنوان هویچ و هم چماق علیه ترکیه استفاده کرده است. تا دیروز با چماق PKK ترکیه را متفق و حامی بارزانی کرد، که نتیجه آن تجزیه عملی عراق و تاسیس حکومت بارزانی بود. امروز نیز با چماق داعش تلاش می کند، PKK را به ترکیه تحمیل کند. و این چیزی نیست، جز تجزیه سوریه و سرهم بندی کردن دولتی در شمال سوریه برای PKK، که مانند حکومت بارزانی، عملا تحت کنترل و تحت امر آمریکا و متحدین غربی آن و برعلیه منافع خلق ها و کشورهای منطقه خواهد بود.
۱۰ ژوئن ۲۰۱۶
