* این مقاله جنبه ی آموزشی دارد نه درمانی، هر دارویی باید با تشخیص و تجویز پزشک مصرف شود.
نوشتن، لباس پوشیدن، غذا خوردن، کارهایی که به نظر ساده می رسند می توانند مشکل و حتی غیرقابل اجرا باشند وقتی که دست ها لرزش دارند.
به نظر می رسد که از هر دویست نفر یک نفر در کشورهای پیشرفته به آن دچار می شوند.
لرزش دست ها علل مختلفی دارند مانند پارکینسون، سندرومی که افراد سالخورده به آن دچار می شوند و بر اثر مصرف بعضی از داروها تولید می شود و حدود ۸۰ دارو می تواند عامل تولید آن باشد مانند داروهای ضد افسردگی و آنتی اپی لپتیک ها، بیماری هانتینگتون که یک بیماری کروموزومی است که از هر ده هزار نفر یک نفر به آن مبتلا است و ژن غیرطبیعی در سطح کروموزوم ۴ است و پروتئینی به نام هانتینگتون دارد که فعالیتش هنوز شناخته نشده و امکان انتقال بیماری از یکی از والدین مبتلا به کودکانشان ۵۰ درصد است و در هشتاد درصد موارد بیماران در سنین ۳۰ تا ۵۰ سالگی هستند و ۱۰ درصد در جوانان و ۱۰ درصد بعد از ۵۰ سالگی. این بیماری باعث صدمات مغزی می شود و پیش آگهی خوبی ندارد. یکی دیگر از عوامل لرزش دست بیماری های تیروئیدی است.
برگردیم سر مطلب لرزش اساسی که نباید با پارکینسون اشتباه گرفته شود.
بیماری ممکن است در کودکی شروع بشود و با گذشت زمان شدیدتر شود. مکانیسم بیماری لرزش اساسی هنوز به خوبی شناخته نشده ولی می دانیم که مخچه در این بیماری فعالیت دارد. مخچه که در عقب مغز قرار دارد مسئول کنترل حرکات بدن و کنترل دقت ژست های بدن است. سلول های Purkinje در داخل مخچه اطلاعات دریافت شده را به مغز می رسانند.
اخیراً دانشمندان متوجه شده اند که در کسانی که به لرزش اساسی دچار شده اند مقداری از این سلول ها دژنره شده (صدمه دیده اند) و تعدادشان کم شده و تغییر شکل داده اند. برای این که شخص تعادل و کنترل در حرکاتش داشته باشد مخچه اطلاعات دریافت شده را به تالاموس می فرستد و تالاموس مسئول تنظیم حرکات عضلانی است.
پس بیماری لرزش اساسی یک بیماری نرولوژیک و ژنتیک است و از هر ۲۰۰ نفر یک نفر به آن دچار است. ممکن است از کودکی شروع بشود و با گذشت زمان شدیدتر بشود، زن و مرد یکسان دچار می شوند. بیماری هنوز برای مردم و حتی جامعه پزشکی به غیر از متخصصان اعصاب به خوبی شناخته شده نیست، بنابراین تشخیص بیماری با تاخیر انجام می شود گاهی تا ۱۰ سال پس از شروع آن.
۲۵ درصد بیماران به علت لرزش دست هایشان مجبور شده اند که شغلشان را عوض کنند یا دست از کار کردن بکشند. از هر سه نفر بیمار یکی دچار ترس از جامعه است و ۸۵ درصد بیماران از نوعی ناتوانی در جامعه رنج می برند.
در حال حاضر نه می شود لرزش اساسی را درمان کرد و نه می توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد، ولی درمان ها می توانند باعث آرامش مقداری از سیمپتوم ها بشوند و وضع زندگی بیمار را بهتر کنند.
فقط متخصص اعصاب و متخصص اعصاب کودکان می تواند بیماری را تشخیص داده و روش درمان را پیشنهاد کند.
به علت این که بیماری لرزش اساسی در محیط پزشکی غیر از تخصص اعصاب به خوبی شناخته شده نیست آن را به عنوان عدم کنترل، بر اثر نگرانی و حتی مشکلات روانی می شناسند و متاسفانه بیمار را به سرعت نزد یک متخصص اعصاب که فوق تخصص در حرکات غیرطبیعی دارد نمی فرستند و به اشتباه بیمار را به روان شناس یا روان درمانگر می سپارند که خود آن باعث احساس مقصر بودن خود شخص را به بیمار می دهد.
این درمان باعث می شود که به اشتباه تصور بشود که شخص دچار ضعف بدنی و احساسی است. این مشکل نه به ضعف بدنی مربوط است و نه به همت و پشتکار و اراده بیمار. متاسفانه هیچ آزمایشی که بتواند با قاطعیت بیماری را تشخیص بدهد وجود ندارد مثل آزمایش خون و ادرار، و هیچ ضایعه ای در آزمایشات مغزی دیده نمی شود و لرزش در هنگام حرکت تنها سیمپتوم بیماری است.
در اکثر بیماران لرزش ها خفیف است و بیمار می تواند برای آرامش تزریقات محلی سم بوتولیک دریافت کند، ولی بیماری با گذشت زمان پیشرفت کرده و می تواند شدیدتر شده و به سایر اندام های بدن سرایت کند.
بعضی از داروها مثل بتابلوکان ها و داروهای ضد صرع می تواند باعث کم شدن شدت این لرزش ها بشوند.
یک متخصص این رشته می تواند با وسائل مکانیکی باعث چابکی اعضا شده و همین طور تقویت عضلات مخصوصی که می توانند لرزش را کمتر کنند.
یک مطالعه در سال ۲۰۰۰ نشان داد که ۶ هفته فعالیت های مخصوص برای تقویت عضلات با اضافه کردن تدریجی وزنه بر روی عضلات حرکتی آرنج و مچ دست دو بار در هفته و هر بار ۴۰ دقیقه به طور موثری موفقیت آمیز بوده است.
فعال کردن الکتریکی مغز: در انواع شدید بیماری، طی عمل جراحی، یک الکترود را در ناحیه مشخص تالاموس قرار می دهند و جریان الکتریک را به آن می فرستند و باعث بازگشت طبیعی فعالیت های سلول های عصبی می شوند. این عمل جراحی باعث شده که ۸۰ درصد بیماران به طور موثری لرزش شان کم شود. بیماران عمل شده بایستی تحت نظر مرتب پزشکی پس از عمل باشند. مثل pacemaker قلبی که در مردها در عضله سینه و در بانوان در حفره شکمی قرار می دهند.
در اسرائیل و ایالات متحده دانشمندان وسیله ای ساخته اند که قادر است امواج اولتراسون را از جمجمه عبور داده و به تالاموس که مسئول لرزش است برساند. این آزمایش در ژوئن ۲۰۱۵ در دانشگاه مریلند انجام شده و بسیار موثر بوده است.
در بعضی از بیماران نوشیدن الکل باعث قطع لرزش می شود که البته نباید زیاده روی کرد و الکلی شد، اثر الکل ۲ تا ۳ ساعت طول می کشد.
سندروم های ثانوی: لرزش اساسی باعث تولید سندروم های ثانوی، بر اثر ناتوانی اجتماعی تولید شده بر اثر بیماری می شود مثل در خود فرو رفتن و جدا شدن از جامعه، نگرانی، سندروم های افسردگی و ترس از جامعه.
بعضی از بیماران به قدری ناامید می شوند که نمی توانند بیماری را تحمل کنند و خودشان را پنهان می کنند و نمی خواهند با کسی تماس داشته باشند، زیرا از وضعیت خودشان احساس خجالت و شرمندگی دارند. مطالعات انجام شده در سال ۲۰۰۵ نشان می دهد که نگرانی و وحشت، ترس از جامعه و دپرسیون همراه با لرزش اساسی تنها یک بیماری دستگاه حرکتی نیست، بلکه یک بیماری بسیار پیچیده تر از آن است. سندروم های ثانویه دارای آثاری به مهمی خود بیماری هستند و باید در نظر گرفته شوند.
نگرانی در جامعه، ترس از جامعه، سندروم های دپرسیو هر کدام احتیاج به یک مقاله جداگانه دارند.
