استان وایرـ ابراهیم عالی پور شاعر و پژوهشگر، روز پنجم مرداد ۱۳۹۵ در ایذه به مرگی ناگهانی جان سپرد.
سایت ادبیات اقلیت گزارش داده که این شاعر جوان و تجربه گرا که متولد ۱۳۶۸ بود، در آخرین نوشته‌اش، این چنین خداحافظی کرده است که “همیشه این روز را پیش خودم تجسم می‌کردم که بعد از خواندن عاشقانه‌ترین شعر وقتی دارام برای کسانی که دوستشان داشتم ولی نتوانستم مراقبشان باشم اشک می‌ریزم زندگی‌ام تمام می‌شود، و دلهره‌ام مرا عذاب می‌دهد که هنوز کتاب‌های زیادی هست که نخوانده‌ای که هنوز فیلم‌های زیادی که ندیده‌ای، اما چیزی عمیق‌تر مرا با تاریکی می‌کشاند که تمام شد، باید خود ات را در تاریکی خاک کنی. باید بتوانم و قطعاً می‌توانم، می‌توانم.”
اخبار غیررسمی می گویند که ابراهیم عالی پور را در اثر شلیک گلوله به سرش در اتومبیل شخصی و در مقابل بیمارستانی در ایذه به زندگی خود خاتمه داده است اما منابع رسمی تاکنون چگونگی مرگ این شاعر را اعلام نکرده اند. خبرگزاری ایلنا هم بدون اشاره به چگونکی درگذشت ابراهیم عالی پور با اعلام اینکه “ابراهیم عالی پور از شاعران جوان کشورمان، در روز سه‌شنبه پنجم مراد درگذشت”، نوشته است: “ابراهیم عالی پورنویسنده و شاعر جوان متولد ۱۳۶۸ و از اهالی ایذه، جزء شاعران تجربه‌گرایی است که بنیان شعرهایش بر سه محور فضا، زبان و لحن استوار بود” و ” معناگرایی و ثبت روایت‌های تصویری از شاخصه‌های بارز شعر عالی‌پور شمرده می‌شد.”
ابراهیم عالی پور شعرهایش را در وبلاگی به نام فکر خواب منتشر می‌کرد و نقدهایی نیز دربارۀ شعر و ادبیات نوشته است و از او مجموعه شعری با عنوان “استعداد روانی” در سال ۱۳۹۲ و همچنین “ابزار فرار” در سال ۱۳۹۳ به چاپ رسیده است.
