شهروند ـ مونا یگانگی متولد ۲۹ آوریل سال ۱۳۸۸، در سن ۹ سالگی به همراه خانواده اش از ایران به کانادا مهاجرت کرد. او از همان بچگی به ورزش علاقه ی زیادی داشت و ورزش هایی مانند شنا، و فوتبال را به طور مداوم و پیگیر انجام می داد. در دبیرستان در تیم های شنای هماهنگ )ُsynchronized swimming) ، فوتبال و شنای مدرسه فعال بود. در سن ۱۶ سالگی و زودتر از تمامی همسن و سال هایش وارد دانشگاه یورک شد و رشته ی Sport Medicine را برای تحصیل برگزید. او همچنین به عنوان مربی شنا در این دانشگاه مشغول به فعالیت شد. مونا یگانگی دوباره در رشته ی روانشناسی با تخصص روانشناسی کودکان در مقطع لیسانس مشغول به تحصیل شد و این رشته جدید به او این امکان را داد که بتواند دریچه ی جدیدی از دنیای ارتباطات را به روی خودش باز کند. او به عنوان freelance reporter در سازمان ملل در جاهای مختلف دنیا فعالیت کرده است و برای مهمترین خبرگزاری المپیک OBS (Olympic broadcasting services) فیلم و عکس تهیه می کند. او توانست با تلاش فراوان و با درگیر بودن با ورزش در تمام این سالها در بازی های مختلفی به عنوان داوطلب فعالیت داشته باشد. بازی های مانند پن ام ۲۰۱۵، راجرز کاپ، کامن ویلث اسکاتلند(Common wealth Scotland) و بسیاری بازی های دیگر. او همچنین در چهار المپیک، زمستانی ونکوور ۲۰۱۰، تابستانی لندن ۲۰۱۲، زمستانی روسیه ۲۰۱۴ و تابستانی برزیل ۲۰۱۶ به عنوان داوطلب و گاهی به عنوان شغلی که بابتش پول دریافت می کرد به ایفای نقش پرداخت.
کاروان ورزشی ایران پیش از مراسم اختتامیه ریو را ترک می کند و متاسفانه در روز اختتامیه نماینده ای در برزیل نداشت، البته چند کشور دیگر هم بودند که مشابه ایران در مراسم اختتامیه غایب بودند، بنابراین از طرف کمیته ی ملی المپیک افراد دیگری برای حمل پرچم این کشورها انتخاب شدند. مونا می گوید حمل پرچم در مراسم المپیک کار کمی نیست و یک ورزشکار برای رسیدن به این روز باید زحمات بسیار زیادی کشیده باشد و فعالیت های ورزشی و حرفه ای زیادی انجام داده باشد، او می گوید که امسال برای این کار انتخاب شده بود.
در ریو ۲۰۱۶ او از همان ابتدا با تیم ملی ایران رابطه ی بسیار خوبی برقرار کرد و به دلیل اینکه فارسی می دانست به عنوان مترجم در بسیاری مکان ها به آنها کمک کرد.
او می گوید که برخورد ورزشکاران و خبرنگاران ایرانی بسیار محترمانه و دوستانه بوده است و قرار بر این بود که در روز اختتامیه نیز پرچم ایران را او حمل کند، که همین اتفاق هم افتاد، اما این حمل پرچم دو بخش داشت که در بخش اول و در مدت زمان بسیار کوتاهی پرچم ایران دست کام گالیندو، داوطلب کانادایی کلمبیایی، بود که وی با زیرکی تمام از این فرصت استفاده کرد و این افتخار را که هر دوستدار ورزشی سالها برایش تلاش می کند، به نام خودش ثبت کرد و از مونا که بعد از گالیندو حداقل ۴۰ دقیقه در مراسم اصلی اختتامیه پرچم دار بود در هیچ جا گزارش و یا عکسی به چشم نمی خورد.
از مونا می پرسیم که آیا این واقعیت که او یک زن بی حجاب ایرانی است باعث شده است که جایی از او به عنوان حمل کننده پرچم ایران نامی برده نشود؟
پاسخش این بود که کام گالیندو و خبرنگاری غیرحرفه ای و غیر دقیق مسبب این تحریف خبر است. او گفت که خبرنگاران ایرانی در هنگام مخابره ی خبر به جمهوری اسلامی ایران دوستانه از او می خواستند که از کادر بیرون بایستد. مونا یگانگی با وجود این که می داند حقش بوده است تا نامش به عنوان حمل کننده پرچم ایران در همه ی رسانه ها ثبت شود، در کمال متانت از کادر بیرون ایستاده، او برآن است تا با ادامه ی فعالیتش در صحنه ی ورزش و خبرنگاری حرفه ای ورزشی مانند بسیاری دختران و زنان ایرانی رشد کرده و موفق شود.
