جلسه ای با حضور تعدادی از افراد فعال جامعه ی ایرانی تورنتو با پیتر تابنز، نماینده پارلمان و یکی از کاندیداهای رهبری حزب دمکرات نو …
شماره ۱۲۱۶ ـ پنجشنبه ۱۲ فوریه ۲۰۰۹
جمعه ۶ فوریه ۲۰۰۹ ، به همت نشریه شهروند، جلسه ای برگزار شد که طی آن تعدادی از افراد فعال جامعه ی
در این جلسه که در بنیاد پریا برگزار شد، حدود چهل تن از ایرانیان حضور داشتند و با پرسش های خود، دغدغه های جامعه ی ایرانی را با فردی که ممکن است رهبر یکی از احزاب اپوزیسیون دولت شود، در میان گذاشتند.
دنیا ضیائی، همکار شهروند، امر معرفی پیتر تابنز را برعهده داشت.
پیتر تابنز در سال ۲۰۰۶ ، در انتخابات میاندوره ای مجلس از حوزه ی دنفورت وارد مجلس انتاریو شد و در سال ۲۰۰۷ مجددا انتخاب شد. او که تازه ترین فرد پیوسته به خانواده ی ان دی پی در مجلس بود با خود ایده های جدیدی به کوئینز پارک آورد، از جمله طرح ایجاد مشاغل جدید، مبارزه با تغییرات آب و هوایی، حفظ محیط زیست از سموم و ادغام مهاجران تازه وارد درون اقتصاد کانادا. او که مدیر اجرایی "صلح سبز" (Greenpeace) بوده، بویژه روی مسائل محیط زیست و انرژی حساس است و به عنوان منتقد مسائل زیست محیطی، رهبری تغییر به سمت یک انرژی اقتصادی جدید را برعهده گرفت. او در عرصه ی صرفه جویی در انرژی از دهه ۹۰ کار میکند و در این خصوص سالها با اتحادیه نجاران از نزدیک همکاری دارد. او با این کار خود، موانع قدیمی بین اتحادیه ها و طرفداران محیط زیست را از بین برداشت.
پیتر تابنز پیش از پیوستن به "صلح سبز"، از اعضای شورای شهر تورنتو بوده و در پویش هایی همچون "طرح ممنوعیت استعمال دخانیات در رستورانها و بارها" فعالانه مشارکت داشته است. او همچنین در حوزه بهداشت و درمان نیز در رابطه با انجمن پرستاران انتاریو کار کرده و در دهه ی ۷۰ در "کنگره ی کار کانادا" برای اتحادیه سازی برای کارمندان تلاش داشته است.
پیتر تابنز یک پسر بزرگ دارد، و با شریک زندگی اش، شان کروین، پرفسور طراحی تئاتر زندگی می کند.
پس از معرفی پیتر تابنز از سوی دنیا، حاضران در جلسه یک به یک خود و مشاغلشان را معرفی کردند و وقتی نوبت به آقای تابنز رسید، او ضمن سپاس از حضور افراد گفت: من با کامیونیتی های زیادی دیدار داشتم، ولی این چنین تحت تاثیر قرار نگرفته بودم.
تابنز سپس از خود گفت که خانواده اش در دهه ۱۹۵۰ از اروپا به کانادا مهاجرت کردند و افزود، از آنجا که تما
م همسایگانمان مهاجر بودند، سختی سالهای اولیه را خوب می دانم. او با اشاره به معرفی برخی افراد که مدارک مهندسی داشتند و در مشاغل دیگری کار میکردند، گفت: شناخت مدارک تحصیلی مشکلی ست که وجود دارد و در زمان کار با لیتون ما به آن توجه کرده ایم. می دانیم که دکترها و مهندس ها رانندگی تاکسی می کنند و این برای خانواده ها فاجعه است. از خانواده های ایرانی خبر ندارم ولی در مورد چینی ها می دانم که این امر حتی به خودکشی افراد انجامیده. قانون در این خصوص کافی نیست. باید با مراکز قانونی که در این زمینه کار میکنند، مذاکره شود تا کاری انجام شود. ما کمبود پزشک داریم و باید در زمینه ی شناسایی مدارک پزشکان کاری انجام شود. نیمی از پزشکان منیتوبا، در خارج از کانادا تعلیم دیده اند، چرا این نباید در استانهای دیگر هم پیاده شود.
آقای تابنز، به موضوع کار موقت اشاره کرد و گفت: من در گفت وگو با کامیونیتی پاکستانی ها و سیک ها به این موضوع برخورد کردم. اختلاف حقوق بین کارکنان در کار موقت و دائم بسیار زیاد است و برای کار مساوی بین ۱۶ تا ۵۰ درصد حقوق این افراد متفاوت است.
او سپس از وضعیت انرژی در انتاریو گفت و تاکید کرد، در انتاریو ۴۰ میلیون دلار روی انرژی صرف می کنیم در حالی که می توان از انواع دیگر انرژی بهره بگیریم.
او در این خصوص الگوی اروپائیان را مثال زد که بایستی از آنها یاد بگیریم و با جایگزین کردن انرژی تجدیدشونده برای هزاران تن در این صنعت ایجاد کار کنیم، همان کاری که آمریکا در برخی استانها با کار روی پنل های خورشیدی انجام می دهد.
پس از سخنان آقای تابنز، بخش پرسش و پاسخ شروع شد که حدود یک ساعت و نیم به طول انجامید.
این پرسش ها عمدتا مشکلات و معضلات استان انتاریو را در خود داشت؛ از جمله فقر در استان انتاریو، عدم افزایش حقوق ازکارافتادگی از دهه ی ۹۰، برنامه های بعد از مدرسه برای کودکان و نوجوانان (که در زمان دولت محافظه کار مایک هریس قطع شد و چگونگی برقراری مجدد آن)، مشکلات افراد متخصص که قادر به یافتن شغل مناسب خود نیستند، مسئله بهداشت و درمان در سطح استان، وضعیت جرم و اسلحه و مواد مخدر، عدم توسعه وسایل حمل و نقل عمومی با میزان افزایش جمعیت تورنتو، در مورد نرخ بالای ترک تحصیل نوجوانان از مدارس و پیشنهاد اضافه
کردن درس هایی درمورد ملیت های مختلف و از این راه ایجاد تعلق در آنها، در مورد از دست رفتن مشاغل در صنایع اتومبیل سازی و وضعیت بد افرادی که عضو اتحادیه نیستند، نقطه نظرات حزب ان دبی پی در خصوص مسائل زیست محیطی، طرح ان دی پی در خصوص فشار به دولت برای آموزش افراد به منظور استفاده از انرژی پایدار، افزایش شهریه دانشگاه ها و … چند پرسش نیز در سطح فدرال مطرح شد از جمله، استراتژی ان دی پی در انتخابات فدرال که منجر به روی کار آمدن هارپر شد، ویزا ندادن به ایرانیان در سفارت کانادا در تهران، انتقاد به حمایت کانادا از اسرائیل در حمله ی این کشور به غزه، بی عملی دولت فدرال درخصوص بازگرداندن عمر خدر زندانی کانادایی در گوانتانامو و …
پس از پذیرایی از میهمانان، جلسه در ساعت ۸ پایان یافت.
گفتنی ست، مناظره ی انتخاباتی چهار کاندیدای رهبری حزب دمکرات نو(ان دی پی) روز یکشنبه ۸ فوریه برگزار شد و طی آن خانم آندریا هوروات و آقایان پیتر تابنز، ژیل بسون و مایکل پرو نقطه نظرات خود را مطرح کردند.
یکی از نکاتی که در این جلسه مطرح شد مسئله ارتباط با کامیونیتی های قومی بود، که گویا به تازگی سیاستمداران متوجه حضور و وجود جوامع قومی در کانادا شده اند، که این را به فال نیک می گیریم.
