اکبر پیرهادی، فعال سندیکایی، روز پنجشنبه (اول اسفند) بازداشت شد. او در روزهای اخیر در پایانه‌های واحد، سرگرم گرفتن امضاء برای افزایش دستمزد کارگران بوده است.
شماره ۱۲۱۸ ـ پنجشنبه ۲۶ فوریه ۲۰۰۹
رادیو آلمان: اکبر پیرهادی، فعال سندیکایی، روز پنجشنبه (اول اسفند) بازداشت شد. او در روزهای اخیر در پایانه‌های واحد، سرگرم گرفتن امضاء برای افزایش دستمزد کارگران بوده است. پیرهادی را روز شنبه به شعبه ۲دادگاه انقلاب منتقل کرده‌اند.
اکبر پیرهادی پنجشنبه شب به خانه بازنگشت. با پیگیری خانواده و دوستان، روشن شد که پیرهادی در پایگاه دو امنیت گیشا به سر می‌برد. او با صدور قرار بازداشت یک هفته‌ای، از روز شنبه صبح (سوم اسفند)، به شعبه‌ی دو بازپرسی امنیت منتقل شده است.
رضا شهابی، عضو دیگر سندیکای واحد با اعلام این خبرها به دویچه‌وله در باره‌ی چرایی این بازداشت گفت: «ما برای افزایش دستمزدها فراخوان داده‌ایم و معمولا اعضای هیئت مدیره و فعالان سندیکا در پایانه‌ها هستند و امضای رانندگان را برای بهبود وضع معیشتی می‌گیرند. احتمال می‌دهیم که پیرهادی، وقتی امضاء جمع می‌کرده، زیر نظر بوده و وقتی از پایانه بیرون آمده، او را در خلوت، بازداشت کرده باشند.»
رضا شهابی از همبستگی و همکاری کارگران و رانندگان شرکت واحد با فعالان سندیکایی می‌گوید و ادامه می‌دهد که حتی رانندگان شاغل نیز، فرم‌های افزایش دستمزد را امضاء می‌کنند. شهابی از جمع‌آوری ۳۵۰۰ امضاء خبر می‌دهد و این میزان را نشانه‌ی ناکام شدن سمپاشی‌های قبلی علیه سندیکا می‌داند. شهابی می‌گوید: «گاهی حین امضا، عواملی با تلفن همراه، ماموران اطلاعاتی را خبر می‌کنند. این میزان امضاء با همه‌ی فشارها و تحت نظر بودن‌ها، برای جنبش کارگری و ما خوشحال کننده است. ما در روزهای آینده از طریق اتحادیه‌ی آزاد کارگری و سندیکا، دستمزدهای مورد نظر خود را اعلام می‌کنیم.»
رئیس و نایب رئیس سندیکای رانندگان شرکت واحد مدت‌هاست در زندان به سر می‌برند. منصور اسانلو در زندان رجایی شهر کرج و ابراهیم مددی در زندان اوین هستند و هر دو متهم به اقدام علیه امنیت ملی شده‌اند. شرایط جسمی آنها مساعد نیست، ولی کوشش خانواده‌ها و وکلایشان برای مداوا یا تبرئه‌ی آنها تاکنون بی نتیجه بوده است.
فعالان سندیکای شرکت واحد از سال ۸۴ تاکنون بیکار هستند و کوچکترین دریافتی از شرکت واحد نداشته‌اند. آنها پس از اعتراض و اعتصاب در دی ماه آن سال، از کار اخراج شدند. رضا شهابی به دویچه‌وله می‌گوید: «اکثر ما مستاجر هستیم و در حاشیه‌های تهران زندگی می‌کنیم. بعضی از دوستان ما قبلا روی اتوبوس‌های خصوصی کار می‌کردند، اما از وقتی شرکت واحد نامه داد که از به کار گرفتن اعضای سندیکا خودداری شود، این کار را هم از دست دادند. ما واقعا از زن و بچه‌های خود شرمنده هستیم، اما حتی اگر از گرسنگی هم بمیریم، هدف‌مان را فراموش نمی‌کنیم.»
طبق ماده‌ی ۱۷ قانون کار، کارگران بیکار می‌توانند تا زمان تعیین تکلیف نهایی، ۵۰ درصد از آخرین حقوق خود را دریافت کنند. رضا شهابی تاکید می‌کند که می‌خواهند با فشار مالی به سندیکالیست‌ها، مقاومت آنها را بشکنند. شهابی در پایان می‌گوید: «خوشبختانه تا امروز موفق نشده‌اند و این ما هستیم که سربلند از زیر فشارها بیرون آمده‌ایم.»
