اگر چه ماشین های پرنده هنوز مانند یک پروژه عملی برای جامعه به نظر نمی رسند ولی بایستی قانع بود که اتومبیل های خودراننده چیز بسیار ملموس و عملی است و از هم اکنون برای سال آتی دست اندرکاران و مسئولان دولتی در صدد اجرایی کردن آن هستند. مهمترین مساله ای که از بدو شروع افکار همه را مشغول کرده آن است که اگر بر اثر خطای محاسباتی دو یا چند خودرو با هم تصادف کردند آن موقع تقصیر با چه کسی است؟ سازنده یا راننده/ دارنده و یا عوامل ناشناخته دیگر سبب ساز تصادف بودند؟
پیش نویس لایحه قانونی که هفته گذشته به مراجع ذیصلاح کشور انگلیس جهت تصمیم گیری ارجاع شد نشان از آن داشت که کارشناسان راهنمایی و رانندگی- بیمه ای و جامعه کارشناسان ترافیک همه بر این عقیده هستند که منشاء تصادف هر چه باشد مقصر فقط “سازنده” است و اصطلاحا راننده یا بهتر است بگوییم سرنشین (چون هیچ نقشی بواقع در رانندگی ندارد) مقصر نیست. خبرگان و کارشناسان جوامع بیمه ای بر این باورند که بایستی برای این مطلب دو نوع پوشش بیمه ای طراحی کرد: اول وقتی که اتومبیل تمام و کمال خودکار است و با اتکاء به نرم / سخت افزارهای شرکت سازنده عمل می کند و در حالت دوم وقتی است که راننده تصمیم میگیرد اتومبیل را از حالت یاد شده خارج و خود سکاندار آن شود. حال اگر در حالت اول تصادفی رخ داد شرکت بیمه جستجو می کند که آیا دارنده اتومبیل تمامی اقداماتی را که لازم بوده از قبیل “بروز کردن نرم افزار خودرو” انجام داده یا خیر اگر بیمه گذار (خریدار بیمه/ دارنده اتومبیل) تمامی اقدامات را انجام داده بود که مقصر نیست ولی در حالت دوم اگر راننده خود مسئولیت کنترل اتومبیل را به عهده داشت آن موقع است که جدول تعیین درجه تقصیر به مانند همیشه تنها ملاک تعیین مقصر حادثه خواهد بود. مهمترین مساله ای که هم اکنون دست اندرکاران حقوقی کانادا با انستیتو بیمه گران کانادا در حال تصمیم گیری هستند گذراندن یک لایحه قانونی است که اجازه دهد بعد از هر تصادف- کارشناسان خسارت بیمه ای قادر باشند به اطلاعات ضبط شده کامپیوتر ماشین دسترسی داشته باشند تا از آن برای تعیین درجه تقصیر و خطا استفاده نمایند. این مطلب تا به حال خلاف قوانین شهروندی بوده و برای حفظ اطلاعات شخصی فقط توسط دادگاه قابل استخراج بوده است.
آقای اندرو مک گراس مدیر ارشد اجرایی و سخنگوی جامعه بیمه ای کانادا عنوان کرد که با احترام بسیار زیاد به تکنولوژی های جدید بایستی برای تطبیق – زمانی را هم به صنعت بیمه اختصاص داد تا بتواند در جهت حفظ منافع جامعه محصولات نو به بازار ارایه کند که منطبق با نیازهای مردم باشد، در حال حاضر چنین نشده و به نظر میرسد صنعت و تکنولوژی ناخواسته ما را نادیده گرفته که این به نفع جامعه نیست. البته خبرگان بیمه ای با تلاش فراوان در صدد هماهنگی های لازم با مراجع قانونی و اجرایی هستند تا بتوانند هر چه سریعتر لوایح قانونی بیمه اتومبیل را تکمیل و منطبق با نیاز این تکنولوژی جدید نمایند.
شرکت فورد که در زمره اولین شرکت های سازنده اتومبیل است در صدد است تا سال ۲۰۲۱ حدود ۷۵ درصد محصولاتش را اتومبیل های خودراننده تشکیل دهد. در کانادا از اواخر سال گذشته یک طرح ۱۰ ساله آزمایشی گذاشته شده است تا نتایج استفاده از اینگونه ماشینها را بررسی نماید تا بتوانند در جهت بهینه نمودن صنایع خودرو سازی- بیمه و جامعه حقوقی عمل کنند. به نظر میرسد ایالت کالیفرنیا از همه در این زمینه پیشروتر بوده چرا که تمامی اقدامات لازم انجام شده و هم اکنون اینگونه اتومبیلها اجازه تردد دارند.
نکته بسیار مهمی که از طرف جامعه کارشناسان خسارت ابراز شده آن است که تعمیر اینگونه خودروها بعد از تصادف کار بسیار سختی است و ممکن است حتی یک خسارت به ظاهر کوچک باعث اعلام “تلف کلی- توتال لاس” شود و تطبیق مجدد نرم / سخت افزار با بدنه اتومبیل زیان دیده کار عاقلانه ای از نظر مسایل ایمنی نباشد.
موفق و تندرست باشید.
