مکانیزم بیمه اموال/ اشیاء و حادثه و عمر به این صورت است که هر مال/سلامتی یا جانی که نزد یکی از شرکتهای معتبر و مجاز بیمه می شود می بایستی درصدی از ریسک مورد نظر نزد شرکت بیمه اول نگهداری شود و مابقی که در بعضی از موارد می تواند تا ۷۵ الی ۸۰ درصد هم بالغ شود به شرکت بیمه دوم/سوم…. منتقل گردد. این مکانیزم را بیمه اتکایی می نامند(معروف ترین شرکتهای بیمه اتکایی اروپایی ها هستند که مونیخ ری و سوئیس ری در راس می باشند). با اتکاء به این اصل هر شرکت بیمه متناسب با توان حرفه ای و مالی خود درصد ریسکی را که می خواهد در زمان خسارت پرداخت کند دانسته و در محاسبات خود برایش ذخیره و اندوخته مالی کنار می گذارد. حال سئوال این است که با تکرار حوادث فاجعه آمیز در کانادا که در چند سال اخیر تعدادش از حد تصور گذشته آیا ذخایر و اندوخته های احتیاطی و قانونی توان پاسخگویی به آنها را خواهد داشت؟
جامعه بیمه گران کانادا در آخرین محاسبات خود از نتیجه خسارات سال ۲۰۱۸ تا به حال به این ارقام رسیدند که حادثه توفان یخ در آپریل حدود ۲۰۰ میلیون دلار و توفان دو هفته بعد در می حدود ۴۱۰ میلیون دلار خسارت مستقیم وارد کرده است.
تحقیقاتی که از کارشناسان این رشته به عمل آمده نشان می دهد که متخصصان هم زیاد معتقد نیستند که کانادا توان و پشتوانه قوی داشته و برای بقاء اعتقاد به تغییر الگوهای نگهداری درصد ریسک هستند به این معنی که شرکت های بیمه کانادایی بهتر است از حالا به بعد به جای نگهداری ۲۵ درصدی ریسک این میزان را برای حداقل چند سال به ۱۵ درصد کاهش دهند و بقیه ریسک را به شرکت های بیمه معظم اروپایی/ آمریکایی منتقل کنند و این الگو را برای ۱۰-۵ سال ادامه دهند تا از نتایج حاصله مطمئن شوند.
خانم مری کلگر یکی از ارزیابان خسارت که بسیار زبده و کارآزموده هم می باشند اعتقاد دارد که حتی بایستی هزینه های ارزیابی خسارت را کاهش داد و شرکت های بیمه از مقاطعه کاران در این زمینه استفاده کنند که می تواند در کاهش هزینه های ارزیابان خسارت داخلی بسیار مفید باشد.
آقای ران بیگز رئیس بخش ارزیابان خسارت در شرکت “آر اس ای”RSAدر تایید این مطلب گفت چند سالی است که شرکت بیمه ایشان شاهد طرح موفقیت آمیز “استفاده از مقاطعه کاران از خارج سیستم بیمه ای” است. و هدف ثانویه در شرکت های بیمه بعد از انتقال بیشتر ریسک به بیمه گران اتکایی می بایستی کوچک کردن ادارات در شرکت های ایشان باشد تا اینگونه هزینه ها کاهش یافته و بتوانند با راندمان بهتری مدیریت کرده و ماحصلش کاهش حق بیمه ها نیز خواهد بود.
اخیرا مجامع حرفه ای که در بعضی موارد وابسته به دولت کانادا هم هستند بر آن شدند که تجدید نظر بسیار جدی روی طراحی ساختمان های تجاری- مسکونی و صنعتی داشته باشند تا در صورت مواجه شدن با حوادث فاجعه آمیز طبیعی از قبیل سیل- توفان-یخبندان و آتش سوزی های گسترده جنگل و مراتع بتوانند از تسری خسارات جلوگیری نمایند. از جانب دیگر کارشناسان و خبرگان بیمه نیز روی طرح های جدید بیمه های اتکایی سرمایه گذاری کرده و آنها را تنها راه باقیمانده برای بقای صنعت بیمه تلقی نمایند.
