بخش دوم و پایانی
بسیار مهم است که بدانیم اختلالات اضطرابی شدت های مختلفی دارند و بعضی از بیمارانی که از آن رنج می برند قادر نیستند که یک زندگی نرمال داشته باشند مثل اینکه نمی توانند از منزل خارج شوند و یا سوار اتوبوس یا سایر وسایل حمل و نقل بشوند. بعضی از عوامل می توانند باعث شدت سیمپتوم ها و بازگشت بعضی از نگرانی ها بشوند. همچنین باید دانست که بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی مورد تشخیص قرار نگرفته و تحت درمان قرار نمی گیرند.
یک درمان دارویی و روانی برای بهتر کردن کیفیت زندگی بیمار مفید واقع می شود.
باید دانست که وقتی شخص تهدید می شود یا در معرض خطر قرار می گیرد، نگرانی یک عکس العمل طبیعی است. نگرانی وقتی مضر و مشکل زا می شود که به صورت شدید در مقابل یک تهدید بروز کند یا یک مدت طولانی ادامه داشته باشد و دخالت در فعالیت های روزانه شخص داشته باشد.
علت تولید این اختلالات هنوز به خوبی مشخص نیست و می تواند بر اثر عوامل ژنتیک ، فیزیولوژیک و یا محیط زیستی باشد.
می دانیم اشخاصی که بیشتر در خطر مبتلا شدن هستند یکی از افراد فامیلشان از این بیماری رنج می برند و همین طور زنان در خطر بیشتری برای ابتلا هستند.
در معرض حوادث استرس زا و صدمه زننده قرار گرفتن مخصوصا در کودکی و یا داشتن یک اختلال روانی دیگر مثل دوقطبی بودن هم می تواند به تولید اختلالات اضطرابی کمک کند.
بالاخره می دانیم که به وجود آمدن اختلالات اضطراری می تواند بر اثر وجود اشکالاتی در فیزیولوژی مغز باشد مخصوصا در فعالیت های پیام آوران عصبی یعنی موادی که باعث می شوند پیام ها از یک عصب به عصب دیگری منتقل بشود مخصوصا GABA که از تمام عکس العمل های شدید سلول های عصبی جلوگیری می کند. سروتونین و noradrenaline هم در این کارها دخالت دارند. درمان های دارویی روی تنظیم این پیام آوران انجام می شود. کورتیزول یا هورمون استرس هم در این میانه نقش مهمی دارد.
پیشگیری
به علت اینکه پیدایش این اختلالات به خوبی مشخص نیست به سختی می توان دریافت که چه کسی ممکن است مبتلا شود ولی بعضی از حوادث استرس زا و صدمه زننده روانی می توانند به، به وجود آمدن بیماری کمک کنند، بنابراین پیشنهاد می شود در صورت وجود این حوادث بدون معطلی از کمک های روانشناسی استفاده شود مخصوصا در کودکان.
داشتن عادات خوب در زندگی برای محدود کردن این اختلالات مفید هستند مثل داشتن خواب مرتب و شب های نسبتا طولانی و ورزش مرتب.
عدم استفاده از تحریک کننده هایی مانند کانابیس (گیاه ماریجوانا)، الکل و سایر مواد مخدر
همکاری و کمک فامیل و دوستان
درمان
درمان این اختلالات می تواند دارویی یا روان درمانی باشد. درمان های دارویی باید مطابق احتیاج بیمار و سیمپتوم هایش و وضع فامیلی و اجتماعی او باشد.
روان درمانی
روان درمانی ممکن است به تنهایی یا همراه با دارو انجام شود و بستگی به شدت بیماری دارد. روان درمانگر با توجه و تمرکز بر روی عوامل روانی تولید اختلالات و کمک به بیمار برای کنترل این اختلالات باعث بهبودی وضع او می شود. دوره روان درمانی شامل ۱۲ تا ۲۵ جلسه ی ۴۵ دقیقه ای است. اثر درمانی روان درمانی اگر به خوبی با همکاری بیمار انجام شود معادل اثر دارودرمانی است.
ـ روان درمانی های نوع دیگری هم ممکن است برای کنترل اختلالات لازم بشود مثل روان درمانی آنالتیک برای درک منشأ تولیدکننده نگرانی ها ولی موثر بودن آن بر روی سیمپتوم ها طولانی و شناخته نشده است.
ـ تراپی گروهی: در این نوع درمان شرکت کنندگان مشکلات خودشان را می گویند و تبادل اظهارات شان به اعتماد به خود و طرز رابطه با دیگران و یادگیری زندگی جمعی کمک می کند. روش های مختلفی برای این نوع درمان وجود دارد.
درمان های دارویی
اگر سیمپتوم ها خیلی شدید هستند و روان درمانی موثر واقع نمی شود که بیماری را کنترل کند مثل اضطراب کلی درمان های دارویی لازم می شوند. داروهای مختلفی هستند که موثر بودنشان مورد مطالعه قرار گرفته که اثرشان سریع است مثل بعضی داروهای ضدافسردگی و داروهایی که روی دریافت کنندگان سروتونین و نورادرنالین اثر می گذارند.
این داروها می توانند در شروع درمان سیمپتوم ها را شدیدتر یا تولید اعتیاد کنند بنابراین مصرف آنها باید تحت کنترل پزشک باشد.
طب مکمل
* یوگا ـ چندین مطالعه نشان داده که تمرین مرتب یوگا باعث کم شدن اضطراب می شود همین طور باعث محدود شدن سیمپتوم های استرس بعد از تروما.
* تکنیک های آرام بخش ـ چندین مطالعه نشان داده که هپنیوز باعث یک حالت عمیق آرام بخش می شود و به کنترل اضطراب و فوبی ها کمک می کند. تکنیک های دیگر آرام بخش مثل بیوفیدبک هم برای کم کردن نگرانی ها مفیدند.
* کاوا ـ Kava گیاهی است که در جزایر پاسیفیک می روید. چندین مطالعه نشان داده که عصاره کاوا برای آرامش نگرانی ها از پلاسبو موثرتر بوده. باید دانست که در کیفیت و غلظت عصاره کاوا که در بازار وجود دارد اختلاف زیادی وجود دارد.
* طب سوزنی ـ چندین مطالعه موثر بودن طب سوزنی را در درمان اختلالات اضطرابی نشان داده ولی چون از نظر متدولوژی مطالعه اشکالاتی داشته زیاد روی آن حساب نمی شود.
