به دخترم: آیدا لعل محمدی
آزادی به مهربانی چشم ها و صدای زیبایت درخواهد گشود
“….بی آغاز و پایان زنجیری ست ترانه‌ام
و درهرحلقه‌اش خواهید یافت
برای همه انسان‌های دیگر ترانه‌ای…”
ویکتورخارا
آیدا، دخترم
پیام و آرزوی انسانی ات، که از حنجرۀ زخم خورده فریاد کردی، شنیده شد: “پدر، تا کی من چشم به در داشته باشم؟”این پیام و آرزو، پیام و آرزوی جواد لعل محمدی و همۀ انسان هائی ست که حضورشان به آزادگی و آزادیخواهی گره خورده است:
“آزادی، تا کی چشم به در داشته باشیم؟”
آیدا، دخترم
از آشنائی من با پدرت فقط ۴ ماه می گذرد. “بیانیه ۱۴ نفر” شناخت من از این معلم، نویسنده و روزنامه نگار مهربان و صبور را بیشترکرد. از یاران ” بیانیه” و او شدم و هستم، یارِ معلم بزرگواری که به عنوان سخنگوی ۱۴ کنشگرسیاسی و مدنی و یکی ازتدوین کنندگان و امضاء کنندگان “بیانیه” تاریخی”۱۴ نفر”، همراه با هم پیمانان اش، با فروتنی و صداقتی کم تا، خون و جانی گرم و تازه به رگ ها و کالبد آزاداندیشی و آرادیخواهی در میهنمان جاری کرده است.
تو او را خوب می شناسی آیدا، من اما نشانه های شجاعت مدنی و خردمندانۀ او را در متن ها و مصاحبه ها و سخنان اش یافته ام.
تو او را خوب می شناسی، من اما او را در بیان و رفتارِ آزاده و آزادیخواهی که عاشق خانواده و مردم و سرزمین اش است، شناخته ام، انسان بزرگواری که نگران انسانیتِ انسان های سرزمین اش بود و بی تردید هست. کتمان نمی کرد نگرانی اش را دربارۀ تو و مادر، اما، اما، با آن همه دلهره و نگرانی، با متانتی نمونه وار به من و ما، که درخارج از ایران هستیم، دلداری و دلگرمی و امید می داد.
می خواهم بگویم آیدا، جواد لعل محمدی، پدرِشجاع و فرهیخته ی تو، شایسته و سزاوار این که انتظار دیدارش را مشتاقانه و آرزومندانه کشید، هست، این همان اشتیاق و آرزوی دیدار آزادی ست.
دخترم ، آیدا،
من، یار و هم پیمانِ پدرتو و همۀ پدران و مادران آیداهای سرزمین ِدر بندمان، عکس تو و پدر، و نوشته تو را از پشت لایه ای اشک دیدم و خواندم، تصویر زیبای تو و مردی را که معنای مهربانی و عاطفه پدرانه، و جسارت و شهامت یک مبارز راه آزادی و عدالت بود، و هست را با اشک شستم.
آیدا، دخترم
پدر خواهد آمد، نه فقط او، که آزادی به مهربانی و شفافیت چشم ها و صدای زیبایت در خواهد گشود، و طلوع خواهد کرد.
تو تنها نیستی دخترم، بسیارانند چشم هائی دوخته به درهائی که به سوی آزادی گشوده خواهند شد.
بزن، بزن، زخمه هایت الماس سکوت مرگ زا را خواهند شکست.
بخوان گُلبانگ زندگی، که صدای زیبای آزادگی و آزادی هستی دخترم.
******
سروده ای که آرم برنامه تلویزیونی “رمز پیروزی” – صدای ۱۴ کنشگر سیاسی و مدنی در داخل کشور- با مدیریت حسن اعتمادی ست، با صدای زیبا و دلنشین آیدا خوانده شده است. آیدا دانش آموخته رشته هنر و موسیقی، نوازنده پیانو و سازهای زهی، آهنگ ساز و خواننده است.
