جمعه یازده جون ۲۰۱۱، مراسم یادمان محمد و عبدالله فتحی، دو برادر جوان، که در ۱۷ می در اصفهان اعدام شدند، از سوی بستگان و دوستان خانواده و جمعی از ایرانیان ساکن تورنتو در سالن اجتماعات تورن هیل کامیونیتی سنتر برگزار شد. یادمانی که به گفته برگزار کنندگان “اما صدائیست علیه بی عدالتی، علیه شکنجه، علیه اعدام و جنایات رژیم اسلامی”.
یادمان محمد و عبدالله با یک دقیقه سکوت به یاد همه زنان و مردانی که در راه مبارزه برای آزادی و عدالت در ایران قربانی شده اند و قطعه شعری از مارگوت بیگل ترجمه احمد شاملو شروع شد:
پیش از آنکه واپسین نفس را برآرم
پیش از آنکه پرده فرو افتد
پیش از پژمردن آخرین گل
بر آنم که زندگی کنم
بر آنم که عشق بورزم
ابراهیم علاسوندی
این مراسم شامل سخنرانی ابراهیم و منور علاسوندی، حسن گلزاری، پیام هایی از سوی مادر و پدر محمد و عبدالله، کلیپ هایی از مراسم تشییع دو برادر، شعرخوانی، موسیقی و کلیپ “شعر اعدامی” با صدای محمد فتحی بود.
منور علاسوندی آخرین نامه ای را که مادر محمد و عبدالله، مهوش علاسوندی، به آنها نوشته بود قرائت کرد. در بخشی از این نامه مهوش علاسوندی خطاب به دو پسر جوانش می نویسد:
“شما همانند تمام انسانهایی که پا به عرصه زندگی می گذارند، با دستان خالی همچون لوح سفید به این دنیا پا گذاشتید ولی با کوله بارهایی از غیرت و شرف، عشق، مهربانی، برادری، انسانیت، بخشش و آزادیخواهی با این دنیا وداع کردید و با شادی و لبخند به طلوع دیگری پیوستید”.
بیژن فتحی پدر محمد و عبدالله از طریق تلفن به حاضران در مراسم پیوست و ضمن تشکر از شرکت کنندگان گفت: “امیدوارم همه کسانی که به امید ایرانی آباد و آزاد به حقوق بشر اعتقاد دارند، به زودی همدیگر را در ایران ببینند”.
مهوش علاسوندی مادر محمد و عبدالله نیز از طریق تلفن از حضور شرکت کنندگان در مراسم سپاسگزاری کرد و گفت: “درد من درد مشترک همه هموطنانم است.” او تاکید کرد که: حال که در آستانه سالروز کشتار دهه ۶۰ ، خرداد ۳۰ و اعدام های سال ۶۷ هستیم بیایید از همه خانواده ها و افرادی که عزیزان خود را در آن سالها از دست داده اند یادی کنیم و به آنها بگوییم که تنها نیستند. هر کجا که هستیم علیه اعدام فراخوان دهیم و بر علیه این عمل غیر انسانی فریاد زنیم. بیاییم ۳۰ خرداد تا ۷ تیر را هفته “نه به اعدام” نام گذاری کنیم و صدای خود را علیه این عمل غیر انسانی بلند کنیم.
