شهروند ۱۲۳۳ ـ پنجشنبه ۱۱ جون ۲۰۰۹
“روزهای طلایی پادشاه چارلزِ نیک”؛ حادثه تاریخی واقعی که هرگز روی نداده است.
In Good King Charles’s Golden Days
نویسنده: جرج برنارد شاو
محل: تئاتر رویال جرج (Royal George Theatre) در شهر Niagara-on-the-Lake تا نهم اکتبر بر روی صحنه است.
بهای بلیت از ۳۵ تا ۹۵ دلار
تخفیف ویژه برای گروه موجود است
یک فیلسوف، یک روحانی، یک هنرمند، یک بازیگر و یک شاه همدیگر را در منزل اسحاق نیوتون ملاقات می کنند و درباره ی دنیایی که دارد به چیزی تبدیل می شود که حتی برای خود آنها هم فهمیدنی نیست گفت وگو می کنند، اما با ورود زنان زندگی پادشاه چارلز این گفت و گوی در هوا زمینی می شود.
در روزهای طلایی پادشاه چارلز نیک، همه چیز با حرف پیش می رود، اما حرف هایی که برای انسان اندیشمند زده می شود.
نمایش، زنجیره ای از حرف زدن ها را پی می گیرد و نشان می دهد که از فضای روشنفکری قرن هفدهم خبر دارد.
هنرمندان و دانشمندان، آن که از فلسفه ی شهود پیروی می کند، با او که از فلسفه علمی دفاع می کند، در بحث هایشان به توافق نمی رسند و مورد پذیرش یک دیگر نیستند.
برای نمونه شاه و شاهزاده در پیوند با گردانندگی دولت بحث می کنند و رابطه ی میان مردم و دولت را برمی رسند، و در همان حال هنرپیشه می کوشد به روحانی ثابت کند نمایشخانه می تواند عبادتگاه هم باشد.
همه ی حرکت های نمایشی در سرگیجه ای از دیالوگها شکل می گیرد و هر بازیگر با جان سختی می کوشد باور خویش را بر کرسی بنشاند، و در همان حال توفان زمان و اندیشه ی علمی و باور سیاسی همه ی این فضا را در برگرفته است.
مدیر هنری جشنواره ی برنارد شاو “جکی مکس ویل”(Jackie Maxwell) در ارتباط با فصل تئاتری ۲۰۰۹ می گوید:
“این دوره در شرایط فشار و اغتشاش امروزی دارد رخ می دهد”.
او اشاره می کند: “این مواقع، به لحاظ مسئولیت، ما را در شرایط حساسی قرار می دهد، برای اینکه تئاتر می تواند و باید ضروری تر از هر زمان دیگری زندگی کند.”
“روزهای طلایی پادشاه چارلز نیک” نمایش مناسبی است برای شرایط سخت کنونی. نمایشی از انعکاس هوشیاری فکری در هنگامی که آدم در برابر آینده ای مبهم و نامطمئن قرار دارد.
با اینکه توان بازیگری بازیگران متفاوت است، گروه سه نفره ی کمبل، سومرویل، و جولیان این توانایی را دارند که نمایش را روی شانه هایشان نگه دارند. بازی نقش چارلز نیک توسط بندیکت کمبل میدان دار این بخش از نمایش است.
بندیکت کمبل با هوشمندی توانسته است دیالوگ پیچیده و سنتی نمایش را به یک گفت وگوی طبیعی روزمره ی امروزی نزدیک کند، و گرام سامرویل، به نقش نیوتون بُعد و معنا می دهد و او را دانشمندی تصویر می کند که میان علم و اندیشه ی دینی خویش در جدال دائم است. در همان حال کلیر جولیان در نقش بانوی کلیولند به این نقش زندگی و طعم تازه می بخشد.
کسانی که با دیدن عنوان کمدی گونه ی نمایش، برداشت دیدن نمایشی کمدی را دارند و یا می خواهند نمایشی پر از حرکت های بدنی و محیرالعقول ببینند، بهتر است به دیدن نمایش دیگری بروند.
این نمایش از آخرین کارهای برنارد شاو است با همه ی نشانه های طنز و تفکر نویسنده ای مانند او، که به هنگام پیری درباره ی مهمترین گفتمان یک دوره تاریخی که سپری شده است، می اندیشد.
و در آخر اگر می خواهید بنشینید و به گفت و گویی که مانند یک شراب ناب در جانتان اثر می کند گوش کنید، حتما بروید و این نمایش را ببینید.
