شهروند ۱۲۴۴ پنجشنبه ۲۷ آگوست ۲۰۰۹
آخرین بار او را در کنسرت پرواز همای دیدم و قبل از آن هم در بزرگداشت شادروان احمد عاشورپور.
هنرمند فقید حسن یوسف زمانی را می گویم که از سالها پیش افتخار آشنایی با او را داشتم و چند سال در رادیو ایران از نزدیک با او همکاری داشتم. آن زمان او رهبر ارکستر بزرگ رادیو و نیز عضو شورای عالی موسیقی بود اما به لحاظ ویژگی های اخلاقی اش که انظباط، صداقت، فروتنی و مردم داری بود، با همه نوازندگان و نیز آهنگسازان بسیار مهربان و دوست بود. خط بسیار زیبایی داشت، شعر و ادبیات را خوب می شناخت و شعر نیز می سرود، به حافظ و مولانا ارادت خاصی داشت و آثار موسیقی با ارزشی روی اشعار آنها و نیز شعرای معاصرساخته بود.
وی برای اکثر خوانندگان خوب و سرشناس آهنگ های متنوعی ساخته بود از جمله “اشک مهتاب” با شعری از زنده یاد سیاوش کسرایی با صدای استاد شجریان.
آثارش بسیار سنگین، مبتنی بر اصول و علم موسیقی، ارکسترال و به نوعی ملهم از موسیقی محلی با رنگ و بویی از موسیقی ملی ایران بود، اما خودش همیشه ساده، فروتن و بی تکلف بود. او همچون زنده یادان: ثمین باغچه بان، فریدون ناصری، علی تجویدی، پرویز یاحقی، مجتبی میرزاده و شهریار فریوسفی که طی چند سال اخیر از دست رفته اند، وزنه ای در موسیقی ملی ایران بود که متاسفانه در زمان حیات آنطور که باید از او قدردانی نشد.
فقدان او، به ملت هنردوست و جامعه موسیقی ایران، خانواده محترمش و بخصوص برادر هنرمندش حسین یوسف زمانی تسلیت باد.
روحش شاد و یادش گرامی!
