شهروند ۱۲۴۸ پنجشنبه ۲۴ سپتامبر ۲۰۰۹
“یک پرونده و دو قتل” نام کار تازهای است از نیلوفر بیضائی که به زودی برای اولین بار در نهمین جشنواره سینمای ایران در تبعید (گوتنبرگ سوئد) و پس از آن در فرانکفورت بر صحنه میآید.
یک پرونده و دو قتل، روایت مستند قتل فجیع پروانه و داریوش فروهر است.نیلوفر بیضائی برای نوشتن نمایشنامه ۶ ماه روی پرونده قتل فروهرها کار کرده و اثری مستند آفریده است که میتواند در آرشیو جنایات ضد بشری جمهوری اسلامی، جای ویژهای را به خود اختصاص دهد. نویسنده نمایشنامه، خود آن را کارگردانی میکند.
همکاران نمایش
برای نمایش “یک پرونده، دو قتل”رضا نوروزبیگی آهنگ ساخته و محمد جلالی چیمه (م. سحر) و پرستو فروهر، به ترتیب با خواندن نامههای دکتر مصدق و داریوش فروهر و پروانه فروهر، نمایش را تکمیل میکنند.مسئولیت ارتباطات گروه را پروین شجاعی و نسیم قدیمی بر عهده دارند.
بازیگران نمایش عبارتند از:هرمین عشقی، فرهنگ کسرائی و حمید فلاحزاده.این سه بازیگر ساکن فرانکفورت، تا به حال در بسیاری از نمایشنامههای نیلوفر بیضائی بر صحنه حاضر شدهاند.
در جشنواره بینالمللی سینمای تبعید
“یک پرونده، دو قتل” ساعت ۸ شب بیست و ششم اکتبر در چارچوب نهمین جشنواره بینالمللی سینمای تبعید در گوتنبرگ بر صحنه میآید. تاریخهای شنبه ۳۰ اکتبر، یکشنبه ۱ نوامبر ۲۰۰۹ و یکشنبه ۱۷ ژانویه ۲۰۱۰ برای اجراهای بعدی نمایش در شهر فرانکفورت تعیین شده است.
همکاری پرستو فروهر
پرستو فروهر، هنرمند برجسته ایرانی و فرزند پروانه و داریوش فروهر، در فراهم ساختن زمینههای تحقیق برای تهیه نمایشنامه به نویسنده آن کمک کرده است. نیلوفر بیضائی در این مورد مینویسد: «بدون کمکهای بیدریغ پرستو فروهر فرزند فروهرها که سالها است پیگیر این پرونده است و زمانی که او در اختیار ما گذاشت، انجام این نمایش ممکن نمیشد. پرستو و من روزها و ساعتهای متمادی به گفتوگو و جستوجو پرداختیم.پرستو تمام اسنادی را که در این سالها با زحمت بسیار تهیه کرده، در اختیار ما گذاشت.ساعتها با او به گفتوگو نشستم، صدایش را ضبط کردم و همراه او به حال و هوای سالهای دراز مبارزات پدر و مادرش وارد شدم….».
بیضائی، خودش میگوید که نمایش “یک پرونده، دو قتل” را به قصد ادای احترام به تمام دگراندیشانی ساخته که چه در قتلهای زنجیرهای، چه در قتلهای مخالفان در خارج از کشور و چه در کشتارهای دهه شصت جان باختهاند.همچنین به قصد ادای احترام به بازماندگانشان که بسیاری از آنها، به دور از نفرتپراکنی، برای دادخواهی این خونهای ریخته شده و برای بازیابی حقوق پایمال شده همگان، پا به میدان فعالیت گذاشتهاند. پرستو فروهر یکی از گویاترین این نمونهها است.