در سه شماره گذشته گزارشهایی داشتیم درباره بخش کوچکی از وبلاگها و وبسایت های ادبی در زمینه داستان نویسی، ترجمه و نقد که در تب و تاب گسترش
شهروند ۱۲۷۰ ـ پنجشنبه ۲۵ فوریه ۲۰۱۰
در سه شماره گذشته گزارشهایی داشتیم درباره بخش کوچکی از وبلاگها و وبسایت های ادبی در زمینه داستان نویسی، ترجمه و نقد که در تب و تاب گسترش روزافزون اینترنت، توسط ایرانیان با ذوق و اهل قلم به دور از دغدغه های بازار و سانسور به راه افتاده است. این بار به سراغ دو وب سایت ادبی فرهنگی "دوشنبه" و " ٣ پنج" می رویم که به شکل گروهی تهیه و اداره می شود. در ضمن فرصت را غنیمت می شماریم و نگاهی نیز خواهیم داشت به سایت پر بار رضا قاسمی نویسنده، نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر با عنوان "دوات" که همیشه موضوعات جذاب ادبی و فرهنگی به سلیقه ایشان در آن دستچین شده است.
دوشنبه
وبگردی های ادبی
بچه های دوشنبه ای از تمام دوستانی که اهل ادبیات هستند و خواهان مشارکت در به روزرسانی وبلاگ دوشنبه می باشند دعوت به همکاری می نمایند.
مطلب کامل را در وبسایت دوشنبه بخوانید.
٣ پنج
باده‌پیمایی با اژدها در تموز
مطلب کامل را دروب سایت ٣ پنج بخوانید.
http://www.3panj.org/article.aspx?id=598
دوات
تصنیف «آمد نسیم صبحدم» از عبدالقادر مراغه‌ای، موسیقیدان بزرگ قرن نهم هجری، با صدای سپیده رئیس سادات
دو چیز در کار عبدالقادر مراغه‌ای است که در کار هر هنرمندی باشد مرا تسخیر می‌کند: ۱- جدیت در کار و در همان حال غافل نشدن از شیطنت و بازیگوشی.۲- خلاق بودن و در همان حال داشتن توانائی توضیح مبانی زیبائی شناسیک کار خود.
درمورد اول، عبدالقادر باکی ندارد که هرجا شعر به پایان می‌رسد اما کرسی‌بندی ملودیک کار هنوز به آخر نرسیده جای خالی شعر را، سرخوشانه، با «ترنم» پر کند: «تننی یا تننی…» یا « یللی یللاها ها ها ها»…
http://www.youtube.com/watch?v=MGeuL65bvCY&feature=player_embedded
مطلب کامل را در سایت دوات بخوانید.
http://www.rezaghassemi.org/2009/12/10.htm#420157968081703995
سرنوشت عشق در زمانه‌ی ما
ماریا مارکویتز
برگردان: ونداد زمانی
عشق چیست؟ آیا امکان تعریف جهان‌شمولی درباره‌ی آن هست؟ آیا هجوم انرژی غیر قابل کنترل احساسات را از اجداد خیلی دورمان به ارث برده ایم؟ یا این‌که همه ی ماجرای عشق یک جنون آنی است؟
تنوع تعریفی که کلمه‌ی عشق در ذهن انسان معاصر خلق می‌کند به وسعت برداشت‌هایی است که اقوام مختلف انسانی، بنا به ضرورت‌های مذهبی و تجربه‌های اجتماعی خویش بدان دست یافته‌اند.
کتاب خانم نهرینگ از میان انواع تعریف نظیر آن‌که عشق موهبتی الهی است، عشق پدیده‌ای ذاتی است، عشق یک قرارداد اقتصادی است عبور می‌کند و به عشق به‌عنوان جنونی با اصالت یاد می‌کند که مملو از خلاقیت و هیجان است.
بی‌دلیل نیست که خانم نهرینگ اسم کتاب‌اش را از نوشته‌ی «مری وولستون کرافت» اقتباس کرده است. به نظر نویسنده، قدرت عاشقانه‌ی شخصیت «وولستون کرافت»، هم به خودکشی دو معشوق در زندگی خصوصی‌اش منجر گرداند و هم در نوشتن کتاب سراسر انرژی و خلاقانه‌ی «حمایت از زنان» در اواخر قرن ١٨ میلادی در انگلیس منتهی گشت.
پرستش و جنون عشق به‌گفته‌ی خانم نهرینگ در قرن بیستم دست‌خوش ضربات بزرگی شد که فمینیسم و فروید و سکس بدون تعهد بر آن وارد کرد. به عقیده‌ی او فمینیسم از لطافت رمانتیک عشق کاست و با برگزیدن موضع تهاجمی در برابر مردان، آن‌ها را به واکنشی تدافعی سوق داد. واکنشی که به‌طور غریزی به کنترل احساسات و کاهش مجنونیت مردان دامن زد.
فروید نیز با بیمار خواندن عشق و نسبت خودستایی دادن به آن، آب سردی بر آتش عشق پاشید. از نظر فروید مردها عاشق زنان می‌شوند تا تکرار دوباره‌ای را تجربه کنند از بازسازی عشقی که مادر در مرحله‌ی شیرخواره‌گی به آن‌ها ارزانی کرده بود. عشقی نامحدود که در مرحله‌ی بعدی از مرد گرفته شده بود. مردان برای بازسازی عشق اولیه‌ی خود عاشق زنان می‌گردند.
فروید به زنان نیز رحم نکرد و عشق را به نارسیسسم [خودشیفتگی] زنان ربط داد. فروید معتقد است که زنان در دوران بلوغ با دیدن بدن به‌تازگی زن‌شده‌ی خود، مسحور زیبایی خود شده و به همین دلیل خودستایانه، در جلب و جستجوی عشق مردانی می‌گردند تا زیبایی آن‌ها را بستایند.
باز هم بی‌دلیل نیست که نویسنده‌ی کتاب «حمایت از عشق» از غیبت نقش عشق در شعر مدرن جهان شکوه می‌کند. شعر، در طول تاریخ طولانی ادبیات بشر، قدیمی‌ترین و کامل‌ترین ابزار ادبی است که به وصف عشق همت گماشته است. اما به گفته‌ی خانم نهرینگ در زمانه‌ی ما تنها می‌توان در نوجوانان هنوز جرات سرودن اشعار عاشقانه را سراغ گرفت.
خانم نهرینگ کتاب‌اش را در حمایت از عشقی نوشته است که به‌نظر می‌رسد در قرن ٢١ در حال محوگشتن است. وی کتاب را با یک دغدغه و یک سئوال بنیانی به پایان می‌برد؛ اگر جوشش اصلی هنر برای عشق بوده است و اگر بپذیریم که هنر و عشق همیشه مکمل یکدیگر هستند، پس آیا با مرگ عشق در دنیای معاصر، دیر یا زود ما شاهد مرگ هنر نیز خواهیم بود؟
پانوشت:
Cristina Nehring, A Vindication of Love: Reclaiming Romance for the Twenty-first Century
Miriam Markowitz , A Fine Romance: On Cristina Nearing, The Nation, January 21, 2010
