ناکام ماندن مذاکرات هسته ای هفته گذشته در ژنو، با دخالت و مخالفت دقیقه ۹۰ فرانسه، که کاسه- کوزه توافقی که حکومت آخوندی به آن دل بسته بود را به هم ریخت، بر سران و پایوران نظام بسیار گران آمده است. با آن که جان کری وزیر امورخارجه امریکا بیش از یک بار گفت که در این توافق ۹۵ درصد تحریم ها به قوت خود باقی می مانند، ظاهرا نظام درمانده آخوندی به چنان وضعیتی از اضطرار و ناچاری دچار است که همان کاهش ۵ درصدی – قابل برگشت – را نیز گشایشی درکار فرو بسته خود می پندارد و از برهم خوردن آن دچار یأس و خشم شده است. محمد جواد ظریف، وزیر امورخارجه حکومت با تأسفی آشکار می گوید که توافق تا میزان ۹۰ درصد حاصل شده بود و مخالفت فرانسه آن را بر هم زد. روزنامه “کیهان” ولی مطلقه فقیه جمع “۹۵ درصدی” که جان کری گفته و “۹۰ درصد” توافق بر هم خورده ظریف را دستمایه طنز کرد و نوشت که توافق طرفین “۱۸۰ درجه اختلاف” داشته است!
تلخکامی سران و پایوران نظام از بر هم خوردن این “توافق” – که درصورت افشای جزییات می تواند میزان شباهت آن با “ترکمانچای” عیان شود – را می توان از لابه لای گفته هایشان دریافت. سیدعلی خامنه ای که تا چندی پیش با فتوای کتبی نظر خود را بر برآیند نظر ۷۵ میلیون ایرانی ارجح می شمرد، با رندی آخوندی شانه از زیر بار مسئولیت خالی کرد و روز سه شنبه ۱۹ نوامبر در جمع بسیجیان گفت: «تنها عامل برطرف کردن مزاحمت دشمن عبارت است از اقتدار ملت و ایستادگی ملت، این تنها عاملی است که می تواند دشمن را عقب بزند».
مقام معظم رهبری، پس ازاین جاخالی دادن رندانه، و بدون این که به روی مبارک بیاورد که این گندی است که خودش بالا آورده، تلخکامی خود را از دخالت فرانسه در ناکام گذاشتن مذاکرات نشان داد و گفت: «برخی اروپایی ها هم متاسفانه تملق می کنند و می روند کنار سردمداران رژیم صهیونیستی که نمی شود نام انسان برآنها گذاشت و درواقع وحوش هستند، خود را کوچک و ملت خود را تحریم می کنند».
طرح از توکا نیستانی
علی لاریجانی، رییس مجلس فرمایشی و گوش به فرمان شورای اسلامی، نیز انتقاد شدید از ضعف دولت اوباما گفت:«هم آغوشی نمایشی و مضحک مسئولین رژیم صهیونیستی و فرانسه که به خاطر یک موضع غیرمنطقی درمذاکرات، سوروساتی به راه انداختند و تناقض گویی های مکرر مسئولین امریکا واقعا فضاحت آوراست».
مجلس شورای اسلامی هم برای آن که خودی بنمایاند، بیانیه ای صادرکرد که در بخشی از آن آمده است: «هرگاه [که] مذاکرات درمسیر رسیدن به یک توافق نزدیک شده، به ناگاه رژیم صهیونیستی و برخی قدرت های بزرگ در ایفای نقش خود جهت اخلال در مذاکرات حرکت کرده و عملا مذاکرات را به بن بست کشانده است.
شیخ حسن روحانی نیز ناخشنودی خود از ناکام ماندن مذاکرات ژنو هفته گذشته را در گفت و گوی تلفنی با رییس جمهوری چین – به نقل از پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری – چنین بیان می کند: «اگرمشکلات ایجاد شده نبود، مذاکرات اخیر پیشرفت قابل ملاحظه ای داشت و می توانستیم به یک توافق برد – برد دست پیدا کنیم… متاسفانه برخی از بهانه جویی ها و زیاده طلبی ها نگذاشت مذاکرات به پایان موفقیت آمیز خودش برسد… امیدواریم بتوانیم در پایان مذاکرات به یک توافق قابل قبول برسیم و یا یک قدم حداقل در این مسیر پیشرفت کرده باشیم». عیار بالای تلخکامی شیخ حسن روحانی از فحوای ابراز امیدواریش کاملا آشکار است.
از همه مضحک تر، درفشانی آخوند موحدی کرمانی، امام جمعه موقت تهران است که انگار با دسته کورها و کرها طرف است، ناشیانه می خواهد اضطرار و درماندگی نظام را لاپوشانی کند و رهنمون می دهد که: «مذاکرات نباید به گونه ای باشد که امریکا و سایر کشورها گمان کنند ایران دیگر جانش به لب رسیده و ازتحریم خسته شده است»!
در سوی دیگر، باراک اوباما که به خاطر ضعف مفرط در تصمیم گیری و تذبذب هدف تیرهای ملامت و انتقاد است، درنشست روزنامه “وال استریت جورنال” نسبت به امکان دستیابی به یک توافق چنین می گوید: «امکان حصول توافق در مذاکرات هسته ای گروه ۱+۵ با جمهوری اسلامی در ژنو نامعلوم است و برای به دست آمدن توافق در مذاکرات هسته ای با ایران ما به زمان بیشتری نیاز داریم».
با توجه به روحیه و منش باراک اوباما، “زمان بیشتری” که او از آن سخن می گوید، می تواند تا ۳ سال دیگر یعنی پایان دوره دوم ریاست جمهوریش نیز به درازا بکشد تا او از زحمت گرفتن یک تصمیم دشوار رهایی یابد. “خودکرده بی تدبیر” نظام ولایت مطلقه فقیه این است که با نابخردی خود را گرفتار مخمصه ای کرده که عامل زمان در آن بی اندازه اهمیت دارد، درحالی که حریفان چنین محدودیتی ندارند و در واقع وضعیت دو طرف مانند کسی که گلویش فشرده می شود و آن که گلو را می فشارد، است، اولی برای رهاشدن از خفگی دست و پا می زند و دومی بی شتاب فشار را ادامه می دهد.
فزون بر این، باراک اوباما حتی اگر هم بخواهد و بتواند تصمیم قاطعی بگیرد، با سدها و مانع هایی روبروست. بزرگ ترین سد و مانع کنگره امریکاست. به گزارش روزنامه “واشنگتن پست” اوباما درجلسه گفتگو با سناتورهای ارشد امریکایی در کاخ سفید درتاریخ سه شنبه ۱۹ نوامبر می گوید: «تخفیف تحریم های رژیم تهران که بخشی از توافق احتمالی در گفتگوهای ژنو خواهد بود، محدود، موقتی و برگشت پذیرهستند». با توجه به گفته جان کری که این “تخفیف تحریم ها” را حدود ۵ درصد ازکل آنها ارزیابی می کند، می توان به درجه اضطرار و درماندگی نظام ولایت مطلقه فقیه که به همین مختصر هم دل بسته است، پی برد.
ضعف مفرط اوباما در تصمیم گیری سیاست خاورمیانه ای امریکا، که آن را در پوشش کاستن از تعهدات امریکا در خاورمیانه و پرداختن به حضور قوی در آسیای جنوب شرقی پنهان می کند، سوای مخالفت های اسراییل و هم پیمانان عرب امریکا درخاور میانه، مخالفانی جدی در داخل امریکا نیز دارد. سناتور جمهوری خواه جان مک کین، از جمله این مخالفان است که به نقل از خبرگزاری “راشا تودی” می گوید: «نفوذ واشنگتن در خاورمیانه هیچ وقت تا به این حد ضعیف نشده بود، امریکا درخاورمیانه به تمام معنا شکست خورده، ما چیزهای بسیاری را ازدست دادیم، ما قدرت را ازدست دادیم و به ما به عنوان افرادی ضعیف نگریسته می شود… وجهه امریکا در شرایط کنونی به بدترین حدی رسیده است که من در زندگی ام شاهد آن بوده ام».
دلیل نهایت درماندگی نظام ولایت مطلقه فقیه این است که پس از سوزاندن آن همه فرصت های مناسب – اگر نه طلایی – برای مصالحه و تعامل با دنیا، سوراخ دعا را گم کرده و اکنون در شرایطی که در اثر تحریم های فلج کننده به حالت خفقان دچارشده، خلاصی خود را در دخیل بستن به امامزاده اوباما می جوید!
