از حق حیات حیوانات ایران حمایت کنیم
شهروند ـ فرح طاهری: یک فیلم کوتاه سه دقیقه ای، این روزها در ایران کاری کرده که اکثر دوستداران حیوانات به آن واکنش نشان داده اند.
این فیلم در یوتیوب و شبکه های اجتماعی با تیترهایی همچون “”سگ کشی در شیراز با تزریق اسید” به سرعت پخش شد. با هشداری که در توضیح فیلم داده شده و آن را حاوی صحنه های دلخراش خوانده، بسیاری توان دیدن فیلم را نداشتند، و فقط از توضیحات متوجه شدند که چند نفر در شیراز با تزریق اسید به سگ های ولگرد، موجب مرگ تدریجی و بسیار دردناک آنها می شوند تا به ازای هر سگ پانزده هزار تومان از شهرداری دریافت کنند
.
البته سگ کشی مدتهاست که در گوشه و کنار ایران در جریان است و هر از چندی خبری از شیوه های خشن کشتار سگ ها در شهرهای مختلف از جمله رشت و مشهد پخش می شود.
حامیان حیوانات در مشهد می گویند، مدتهاست در سوله ای در مشهد سگ ها را با تزریق گازوئیل می کشند. آنها بارها با پلاکاردهایی در دست در خیابان های مشهد به اعتراض برخاستند، ولی صدایشان به جایی نرسیده است.
اما قدرت تصویر و فیلم را نمی توان دست کم گرفت. این بار خشونتی که در این فیلم با انجام این کشتار دیده شد، حامیان حیوانات را آنچنان برآشفت که تصمیم گرفتند با تجمع در مقابل شهرداری شیراز و سازمان محیط زیست مشهد و تهران، ساکت نمانده و صدای این حیوانات بی صدا باشند و از مسئولان بخواهند که به کشتار حیوانات پایان دهند.
پناهگاه وفا در هشتگرد کرج که میزبان بیش از پانصد سگ بی سرپناه است، در واکنش به این کشتار در صفحه ی فیس بوک اش نوشت:
«کشتار ادامه دارد…در همه جای دنیا بشر به کشتار حیوانات مشغول است…در کانادا حالا فصل کشتار فُک هاست تا بشود از پوستشان پالتو درست کرد و زمانی سواحل ژاپن از کشتار دلفینها به حوضچه خون تبدیل میشود و…ولی کشتار سگهای بی پناه در شهرک صنعتی شیراز با استفاده از اسید روی همه این فجایع را سفید کرده است.
معلوم نیست استفاده از این روش به فکر کدام نابغهای خطور کرده است، اما جای تاسف اینجاست که چرا مسئولان امر با این روش وحشیانه موافقت کرده اند. متأسفانه روشی که شهرداریها برای جلوگیری از ازدیاد جمعیت سگهای بی سرپناه داشته و دارند به جای پیشرفت واپس گرا بوده و روز به روز به بربریت نزدیکتر میشود. میزان تأسف، غم، و عصبانیت دوستداران و حامیان حیوانات از این واقعه قابل وصف نیست، اما برای متوقف کردن و تقاضای مجازات عاملان آن تنها دلسوزی کافی نیست.»
مسئولان پناهگاه در پایان از افرادی که پیگیر ماجرا بوده اند خواسته اند که صدای این بی پناهان باشند و با فرستادن ایمیل و تلفن به شهرداری شیراز و مسئولان خواستار مجازات عاملان آن شوند.
مدیریت و داوطلبان وفای هشتگرد در تظاهراتی که در مقابل سازمان محیط زیست تهران برگزار شد، نیز شرکت کردند و در سالن سازمان نیز همراه با دیگر دوستداران حیوانات حضور یافتند تا صدای خود را به گوش رئیس سازمان محیط زیست ایران، معصومه ابتکار، برسانند
.
پناهگاه وفا در قزوین نیز در همان لحظات اولیه واکنش نشان داد. آنها در صفحه ی فیس بوک شان نوشتند: «سگ شیراز، سگ تبریز، سگ رشت، سگ قزوین، سگِ… .برایمان فرقی نمی کند از کجای سرزمینم ایران باشید؛ ما برای گرفتن حق شما از نامردمان و ناجوانمردانی که بی رحمانه جان شما را می گیرند و باز پس دادنِ این حق به شما، خواهیم ایستاد.»
یک گروه یازده نفره از پناهگاه وفا در قزوین در تجمع روز شنبه ٢٩فروردین شیراز حضور یافتند. آنها بنرهایی حاوی شعارهایی در حمایت از حیوانات در دست داشتند و روبان های نارنجی (به نشانه اعتراض به حیوان آزاری) به لباسهایشان وصل کرده بودند و نام وفای قزوین هم بر کاپشن هایشان حک شده بود و همین موجب شد دیگران از حضور مدیر پناهگاه، مهندس فرزاد شعبانپور و دیگر همراهان وفا در میان جمع مطلع شوند.
این گردهمایی در سکوت انجام شد. معاون شهردار شیراز، رمضان امینی در میان تجمع کنندگان حاضر شد و خواستار صحبت با نمایندگان آنها از جمله مسئول پناهگاه وفا شد.
فرزاد شعبانپور، مدیر پناهگاه به همراه تعدادی دیگر در جلسه ای با مسئولان شهرداری و چند نفر از وکلای دادگستری شرکت کردند. شعبانپور و دیگر معترضان دلایل حضور خود را گفتند و گروه پناهگاه قزوین با دادن راهکارهای متعارف، مناسب و انسانی که در تعدادی از کشورها اجرا شده و نتیجه موفقیت آمیز داشته از مقامات شهرداری خواست که با دیگر زیستمندان کشورمان رفتاری مسئولانه و شایسته داشته باشند. مسئولان شهرداری شیراز همچنین در تعاملی دو جانبه به حامیان حیوانات شهر شیراز قول همکاری و کمک دادند.
اولین پناهگاه حیوانات در ایران، “پناهگاه وفا” در هشتگرد کرج است که زنی مهربان و دوستدار حیوانات به نام فاطمه معتمدی، دوازده سال پیش آن را بنیان گذارد. این پناهگاه امروز پذیرای بیش از پانصد سگ است و چند ماهی است که شعبه ی دوم آن در قزوین راه اندازی شده است و آنجا نیز حدود ۱۲۰ سگ نگهداری می شوند.
در رابطه با راهکارهای انسانی برای حل مسئله سگ های بی سرپناه و اصطلاحا خیابانی از خانم فاطمه معتمدی پرسیدم. او گفت: ما مدتهاست که با شهرداریها درباره ی این موضوع گفتگو میکنیم. شاید شش، هفت سال پیش شروع کردیم به تماس با شهرداری ها. طرحی هست برای گرفتن، عقیم کردن و رهاسازی سگهای بی سرپناه که در کشورهای مختلفی مثل ترکیه، هند، و اندونزی هم اجرا شده و نتیجه درخشانی داشته. البته فرهنگ مردم اون کشورها با فرهنگ ما متفاوته و در ایران ابتدا باید زمینه سازی فرهنگی صورت بگیره و بعد این طرح به مرحله اجرا دربیاد چون در غیر این صورت باز مردم تحمل این حیوون رو در محیط زندگیشون نمیکنن و مشکل باقی میمونه
.
ما ترجمه ی این طرح مفصل رو به چند شهرداری ارائه دادیم که هر بار هم با استقبال مسئولان رو به رو شد، ولی نمیدانم به چه علت پیگیری و اجرائی نشد.
به نظر میرسه شهرداریها دنبال یک راه حل فوری و فوتی هستند. در حالی که به عقیده من اگر روی این طرح کار کنند مشکل به طور اصولی و انسانی حل میشه. ما و سایر گروههای حامی حیوانات هم به طور حتم تا جایی که در توان داشته باشیم به اجرای این طرح کمک خواهیم کرد.
و این در جوانان و دوستداران حیوانات انگیزه مشارکت، احساس مسئولیت، و خلاقیت، و دهها فضیلت دیگه ایجاد میکنه که خودش به پالایش جامعه و رشد اخلاق کمک میکنه.
معتمدی تأکید کرد که اگر سگ ها عقیم و واکسینه و در محیط زندگی شان رها شوند، می توانند زندگی مسالمت آمیزی در کنار انسان ها داشته باشند.
با آموزش به مردم از طریق رسانه های جمعی، کتاب های درسی، از طریق خانواده و دوستان و پخش بروشور و نصب بنر در محلات، می توان حق حیات حیوانات را به انسان ها یادآوری کرد و آموخت تا با حیوانات مهربان باشند، زیرا فرهنگ یک ملت، از طرز رفتار آن با حیوانات سنجیده می شود. زیرا زمین تنها متعلق به انسانها نیست. زیرا حیوانات هم حق زندگی دارند.