فواد صابران: اگر پشتیبانی و همراهی شهروندان ایرانی از هم‌میهنان بهایی‌شان نبود، آنها نمی‌توانستند سرکوب کینه توزانه و همه جانبه رژیم اسلامی را تاب آورند.
آندره گاتُلن: دولت فرانسه باید همواره به رعایت ارزش‌های جهانی مثل حقوق بشر، آزادی و حقوق شهروندی در کشورهایی که با آنها رابطه دارد توجه کند. من همواره حامی مطالبات دموکراتیک شما بوده ام، قبلا هم در تظاهرات شما برای اعتراض به سرکوب و تبعیض و نقض حقوق بشر در ایران حضور داشته و صحبت کرده ام و در آینده نیز همراه شما آزادی‌خواهان و دموکرات‌های ایرانی خواهم بود
مهین شکرالله پور: پس از روی کار آمدن دولت روحانی، وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی نه تنها بهبود نیافته که در بیشتر زمینه ها، مثل افزایش اعدام، وخیمتر هم شده است.
ناصر پاکدامن: تا روشن نشود که آن همه سرکوب و زندان و کشتن برای چه بود، آن جنون اتمی از کجا پیدا شد، انتخابات مهندسی‌شده کی پایان می‌یابد، مسئول قتل‌های سیاسی خودسرانه کیست، این‌همه سانسور و خفقان چیست، این‌همه فساد و نابرابری از کجاست، و …، رابطه شما و قدرت شما با شهروندان ایرانی همچنان غیرعادی است
توفیق علال: تحولات چند ساله اخیر در کشورهای منطقه دُرستی و اهمیت فزاینده این خواست‌ها و شعارها را برای استقرار نظامی دموکراتیک و مردمی بیشتر از هر زمان دیگری به اثبات رسانده است. مبارزین و برگزیدگان این جوامع باید بدانند که رهایی‌شان از چنگال خودکامگی و دیکتاتوری در مبارزه ای همبسته و سراسری برای این شعارها و خواست‌هاست
هدایت الله متین دفتری: ایران به نسبت جمعیت، در جهان مقام نخست را در زمینه اعدام دارد و از معدود کشورهایی است که کماکان در نظام حقوقی و قضایی اش حکم اعدام وجود دارد. استقرار آزادی و دموکراسی با نظام حقوقی هر کشور رابطه تنگاتنگی دارد و بدون فروپاشی نظام حقوقی جمهوری اسلامی، برقراری دموکراسی در ایران غیرممکن است
در پاسخ به فراخوان «کمیته برگزاری تظاهراتِ اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران»، یکشنبه چهارم بهمن ۱۳۹۴ (۲۴/۰۱/۲۰۱۶) درمیدان شاتله پاریس، یک تظاهرات برای اعتراض به نقض حقوق بشر و با شعار «دموکراسی، حقوق بشر و جدایی دین و دولت در ایران»، برگزار شد. از این فراخوان بیش از ۳۰۰ تن از هنرمندان، نویسندگان، استادان دانشگاه، کنشگران مدنی و سیاسی ایرانی و بیست و چهار نهاد مدافع حقوق بشر متشکّل در شبکه «همبستگی برای حقوق بشر در ایران»، و نیز حزب کمونیست فرانسه و «چپ متحد اسپانیا»، پشتیبانی کرده بودند.
به رغم هوای سرد پاریس، تعداد زیادی در این تظاهرات شرکت کرده و چند تن از فعالان سیاسی و مدنی فرانسوی و ایرانی سخن گفتند.
اولین سخنران فواد صابران (روانشناس و عضو جامعه بهایی) بود که به زبان فرانسه از تبعیض در جمهوری اسلامی سخن گفت. تبعیضی که قربانیان مستقیم آن زنان، اقلیت‌های قومی و مذهبی در ایران هستند. او بویژه به مورد بهاییان ایران اشاره کرد که تبعیض و سرکوب سیستماتیک بخشی از شهروندان ایران به وسیله رژیم اسلامی را به نمایش می‌گذارد. او سخنانش را با طرح نکته‌ای امیدوارکننده پایان داد و گفت اگر پشتیبانی و همراهی شهروندان ایرانی از هم‌میهنان بهایی‌شان نبود، آنها نمی‌توانستند سرکوب کینه توزانه و همه جانبه رژیم اسلامی را تاب آورند.
سخنران دوم، سناتور حزب سبز فرانسه، آندره گاتُلن ضمن نقد سیاست خارجی دولت فرانسه که تنها منافع اقتصادی را در نظر می‌گیرد، گفت دولت فرانسه باید همواره به رعایت ارزش‌های جهانی مثل حقوق بشر، آزادی و حقوق شهروندی در کشورهایی که با آنها رابطه دارد توجه کند. او تاکید کرد که من همواره حامی مطالبات دموکراتیک شما بوده ام، قبلا هم در تظاهرات شما برای اعتراض به سرکوب و تبعیض و نقض حقوق بشر در ایران حضور داشته و صحبت کرده ام و در آینده نیز همراه شما آزادی‌خواهان و دموکرات‌های ایرانی خواهم بود .
او وعده داد که در سناى فرانسه، وضعیت بد حقوق بشر در ایران را پیگیری کند و گفت که در این زمینه با آقای «ژرارد لارشه» رئیس سنا که قرار است با حسن روحانی ملاقات کند صحبت کرده و خواسته است که وضعیت حقوق بشر در ایران را با او مطرح کند. آندره گاتُلن از حاضران خواست که به هر وسیله ای که می‌توانند برای رئیس سنا نامه نوشته، اسناد و مدارک در اختیارش قرار داده و از او بخواهند که در ملاقاتش با روحانی پیگیر وضعیت حقوق بشر در ایران باشد.
پس از آندره گاتلن، مهین شکرالله پور (کنشگر سیاسی و حقوق زنان) درباره تبعیض و سرکوب که از همان ابتدا به وسیله جمهوری اسلامی بر زنان، ترکمن‌ها، کردها، عرب‌ها و بلوچ‌های ایران اعمال شده است سخن گفت. او بیلان جمهوری اسلامی را در همه زمینه های حقوق بشر به شدت منفی دانست. از اعدام که جمهوری اسلامی رکورددار آن است، از سرکوب رسانه ها و دستگیری روزنامه نگاران و از نابسامانی‌های اجتماعی و اقتصادی یِ بیشتر مردم ایران گفت. و تاکید کرد که پس از روی کار آمدن دولت روحانی، وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی نه تنها بهبود نیافته که در بیشتر زمینه ها، مثل افزایش اعدام، وخیمتر هم شده است.
ناصر پاکدامن (نویسنده و استاد دانشگاه) در متنی ادبی و سرشار از طنز، به میلیاردها دلار ثروت مردم ایران که اکنون پس از توافق هسته ای در اختیار جمهوری اسلامی قرار گرفته و غرب و صاحبان قدرت در ایران برای آن دندان تیز کرده اند، اشاره کرد و گفت برای صاحبان قدرت اکنون همه چیز عادی شده، اما برای مردم ایران تا عادی‌شدن وضع، راه درازی مانده است. او خطاب به صاحبان قدرت گفت، تا به پرسش‌ها پاسخ داده نشود، تا روشن نشود که آن همه سرکوب و زندان و کشتن برای چه بود، آن جنون اتمی از کجا پیدا شد، انتخابات مهندسی‌شده کی پایان می‌یابد، مسئول قتل‌های سیاسی خودسرانه کیست، این‌همه سانسور و خفقان چیست، این‌همه فساد و نابرابری از کجاست، و …، رابطه شما و قدرت شما با شهروندان ایرانی همچنان غیرعادی است. برای ما ایرانیان زمانی روابط عادی می‌شود که آپارتاید خودی و غیرخودی از بین رفته، حکومت قانون برقرار شده و شهروندان از همه حقوق مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر برخوردار باشند.
پنجمین سخنران، توفیق علال )نویسنده و روشنفکر فرانسوی- الجزایری و رئیس انجمن مانیفست آزادی‌ها) سخنانش را با اشاره به شعارهای اصلی و محوری تظاهرات که بر روی پلاکاردهای بزرگ به زبان فرانسه و فارسی نوشته شده، گفت که این شعارها تنها شعار و خواست شما نیست، شعار و خواست مردم الجزایر، سوریه، عراق، مصر، … و به عبارت دیگر، همه کشورهای منطقه است. تحولات چند ساله اخیر در کشورهای منطقه دُرستی و اهمیت فزاینده این خواست‌ها و شعارها را برای استقرار نظامی دموکراتیک و مردمی بیشتر از هر زمان دیگری به اثبات رسانده است. مبارزین و برگزیدگان این جوامع باید بدانند که رهایی‌شان از چنگال خودکامگی و دیکتاتوری در مبارزه ای همبسته و سراسری برای این شعارها و خواست‌هاست.
آخرین سخنران هدایت الله متین دفتری (وکیل و حقوق‌دان) در سخنان خود تاکید کرد که ایران به نسبت جمعیت، در جهان مقام نخست را در زمینه اعدام دارد و از معدود کشورهایی است که کماکان در نظام حقوقی و قضایی اش حکم اعدام وجود دارد. او گفت که استقرار آزادی و دموکراسی با نظام حقوقی هر کشور رابطه تنگاتنگی دارد و نتیجه گرفت که بدون فروپاشی نظام حقوقی جمهوری اسلامی، برقراری دموکراسی در ایران غیرممکن است. او قوه قضاییه ایران را وابسته به قدرت و در خدمت سرکوب و تبعیض دانست.
متین دفتری از وکلای شجاع، محمد سیف‌زاده و عبدالفتاح سلطانی و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی که قربانیان این قوه قضائیه وابسته اند، یاد کرد و مبارزه و پایداری آنها را گرامی داشت. در پایان برنامه، قطعنامه گردهمایی به دو زبان فارسی و فرانسه خوانده شد.
شعارها و خواسته های اصلی یِ
«دموکراسی، حقوق بشر و جدایی دین و حکومت در ایران»؛
«زندانیان سیاسی- عقیدتی را در ایران آزاد کنیم!»؛
«شکنجه، مجازات غیرانسانی و اعدام را در ایران لغو کنیم!»؛
«آزادی سندیکا، تشکّل مدنی سازمان و حزب سیاسی در ایران!»؛
«آزادی اندیشه، بیان و آفرینش هنری در ایران!»؛
«نه به سانسور، آری به آزادی رسانه در ایران!»؛
«نه به مصونیت جنایتکاران، آری به دادخواهی خانواده‌های قربانیان سرکوب در ایران!» به زبان فرانسه و فارسی روی پلاکاردهای بزرگ به معرض دید عمومی گذاشته شده و عکس ها و پوسترهایی از زندانیان سیاسی و عقیدتی توسط شرکت کنندگان به نمایش گذاشته شده بود. در ابتدا، در بین سخنرانی‌ها و در پایان گردهمایی، ترانه – سرودهایِ مبارزاتی پخش شد.
همزمان با این گردهمایی اعتراضی، برای پشتیبانی از آتنا فرقدانی، از کاریکاتورهایی که کاریکاتوریست‌های کشورهای مختلف برای همبستگی با او کشیده بودند، نمایشگاهی ترتیب داده شد که مورد توجه قرار گرفت.
پس از تظاهرات و پیرو تاکید سناتور آندره گاتُلن، کمیته برگزاری تظاهراتِ اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران تصمیم گرفت طی نامه ای به رئیس سنای فرانسه، توجه او را به نقض حقوق بشر جلب کرده و از او بخواهد در دیدارش با حسن روحانی، نقض حقوق بشر را در ایران به وسیله جمهوری اسلامی، به او گوشزد کند.
قطعنامه تظاهرات اعتراضی به نقض حقوق بشر درایران به مناسبت سفر روحانی به فرانسه
نقض حقوق بشر، سرکوب و اعدام از همان ابتدا سیاست پیوستۀ نظام جمهوری اسلامی برای حفظ قدرت در ایران بوده و در مقاطعی، گُسترۀ فاجعه باری به خود گرفته است. با اطمینان می‌توان گفت که در عمر سی و هفت ساله خود، جمهوری اسلامی در زمینه رعایت حقوق بشر و حقوق شهروندی، کارنامه ای بس سیاه دارد.
شوربختانه پس از توافق هسته ای با قدرت‌های بزرگ جهان، جمهوری اسلامی دوباره سیاست تشدید نقض حقوق بشر، سرکوب و اعدام را در پیش گرفته است. مدافعان حقوق بشر در داخل و خارج کشور به این امر معترضند و تمام نیروی خود را برای افشای این سیاست سرکوبگرانه به کار می‌برند.
دفاع از آزادی، دمکراسی و حقوق بشر و اعتراض به پایمال کردن آنها در جمهوری اسلامی همواره از مهمترین وظایف ایرانیان خارج از کشور بوده است. در همین راستا، ما در اینجا گرد آمده ایم تا به نقض آشکار و پیوسته حقوق بشر توسط رژیم جمهوری اسلامی ایران اعتراض کنیم و فریاد دادخواهی قربانیان سرکوب و خفقان را طی سفر حسن روحانی که برای بستن قراردادهای اقتصادی و گسترش روابط سیاسی به فرانسه می آید، به گوش جهانیان برسانیم.
ما ضمن محکوم کردن جمهوری اسلامی برای نقض پیوسته حقوق بشر، پایمال‌کردن آزادی‌ها و گسترش سرکوب در ایران، خواستار آن هستیم که :
۱- رژیم جمهوری اسلامی به اعدام‌های گسترده در ایران پایان دهد و شکنجه، مجازات‌های غیرانسانی و مجازاتِ اعدام در کشور ما لغو شود.
۲- همه زندانیان سیاسی- عقیدتی آزاد گردند. به وضعیت فاجعه بار زندان‌های ایران رسیدگی شده و شرایط غیرانسانی زندانیان عادی تغییر کند.
۳- سانسور در همه زمینه ها لغو شده و آزادی اندیشه، بیان، رسانه، خلاقیت هنری و تشکّل رعایت شود.
۴- به تبعیض جنسیتی، مذهبی و قومی پایان داده شود و برابری حقوق همه شهروندان ایرانی تامین گردد.
۵- حقوق بشر در ایران قربانی توافق اتمی رژیم جمهوری اسلامی با قدرت‌های جهانی نگردد.
ما از رئیس جمهور و دولت فرانسه خواستار قراردادن موضوع حقوق بشر در دستور مذاکرات‌شان با رئیس جمهور ایران هستیم. چنانچه فشارهای بین المللی به رژیم جمهوری اسلامی در موضوع حقوق بشر بطور جدی اعمال گردد، رژیم نمی‌تواند با دادن امتیازات در قراردادهای اقتصادی، بدون نگرانی به گسترش جو وحشت و ارعاب و سرکوب فعالان سیاسی و مدنی در کشور اقدام کند.
کمیته برگزاری تظاهراتِ اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران
پاریس، ۲۴ ژانویه ۲۰۱۶
